Γιατί να χρηματοδοτούμε την καταστροφή μας;

Οι τράπεζες ζητάνε ξανά ρευστό όχι βέβαια απευθείας από τον ελληνικό λαό αλλά μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Διάσωσης (ELA) ενώ παράλληλα οι «πιστωτές» πείθουν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο την κυβέρνηση ότι το συμφέρον των κερδοσκόπων είναι υπεράνω της Ελλάδας, του ελληνικού λαού, της φτωχολογιάς που υπερφορολογήθηκε και υπερχρεώθηκε.

Από κοντά οι άνθρωποι με τα μαύρα, οι τραπεζίτες τύπου Γκίκα Χαρδούβελη, Γιάννη Στουρνάρα, Γιώργου Προβόπουλου που παίζουν με τα λεφτά του λαού κουμάρι με τους συναδέλφους τους banksters στο εξωτερικό και όποιος χάσει τα πληρώσει ο ελληνικός λαός.

Μέχρι τώρα, οι τραπεζίτες είχαν πολύ ρέντα, πάντως, και επειδή ένα βαρέλι ποτέ δεν έχει πάτο –όπως έλεγε κι ο εμπνευστής και κομιστής του χαρατσιού για όσους έχουν ένα σπίτι Ευάγγελος Βενιζέλος- ζητάνε κι άλλα. Φορούν δηλαδή πάνω από τα κοστούμια και τις γραβάτες τα ρούχα του ζητιάνου και βγαίνουν στην γύρα ως άλλοι «Κραβαρίτες» και παραπονιούνται – κραχ ρευστότητας, θα τιναχθεί η οικονομία στον αέρα- και ακολουθεί νέο κύμα οικονομικής σάρωσης του ελληνικού λαού με νέα φοροεπιδρομή και κυνήγι αποδείξεων για ,μια τυρόπιτα ή μια σοκοφρέτα ώστε όλοι μαζί να ξεχάσουμε για άλλη μια φορά τους 57 λόγους που οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν φόρους στο ελληνικό κράτος.  

Το κακό είναι ότι η κυβέρνηση δεν έχει βρει έστω μια δικαιολογία για να μας πείσει για ποιο λόγο δεν τερματίζει αυτή την αισχροκέρδεια των τραπεζιτών και των φίλων τους. Δεν έχει βρει έστω ένα πρόσχημα για να μας παραπλανήσει, κάθεται απλά και υπακούει, παίρνει πίσω νομοσχέδια για να τα ξαναράψει στα μέτρα όσων αξιώνουν οι τραπεζίτες και τα αφεντικά τους στην έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στη Φρανκφούρτη και δεν λαμβάνει κανένα μέτρο που να είναι πραγματικά ανακουφιστικό για το σύνολο του πληθυσμού που είναι υπερφορολογημένο και υπερχρεωμένο.

Το μπάχαλο στο Δημόσιο με την κατασπατάληση δημοσίου χρήματος συνεχίζεται, το ίδιο συμβαίνει και με το πάρτι της φοροαπαλλαγής και των θαλασσοδανείων των τραπεζιτών και του κύκλου τους ενώ οι ποιμένες του ποιμνίου που λένε ένα Αλληλούια για πέντε ευρώ ο ψαλμός εξακολουθούν να μην πληρώνουν ούτε ένα ευρώ φόρο στο κράτος.

Ολοι αυτοί έχουν κοιλιές που συνεχώς φουσκώνουν χάρη στα λεφτά που βάζει στο ταμείο της Εφορίας ο ελληνικός λαός. Και δεν είναι όπως μαθαίνουμε μόνο οι εγχώριες τράπεζες που θησαύρισαν χάρη στον ελληνικό λαό αλλά και οι γερμανικές τράπεζες δεδομένου ότι η Γερμανία κέρδισε τουλάχισον 90 δις. ευρώ από την κρίση που φόρτωσαν οι διεφθαρμένοι κερδοσκόποι της μαζί με τους «Ελληνες» φίλους τους στον ελληνικό λαό.

Υπάρχει λύση όπως υπήρχε πάντα. Να τελειώνουμε με τους κερδοσκόπους, να φορολογούμε τους πλούσιους, να λαμβάνουμε μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης και να προχωρούμε σε αναδιανομή του πλούτου υπέρ των μεσαίων οικονομικά και φτωχότερων, υπέρ των ανέργων, υπέρ όσων πλήρωσαν στην καλύτερη ηλικία τους για την κρίση των κερδοσκόπων, μένοντας στο δρόμο, άνεργοι, άστεγοι, άποροι και χωρίς ελπίδα.

Είναι πολύς ο κόσμος αυτός και δεν μας ταιριάζει να υπερβάλλουμε. Μια βόλτα σε μια λαϊκή αγορά οπουδήποτε στην Ελλάδα μπορεί να πείσει ακόμη και τον πιο δύσπιστο ποιος πληρώνει την κρίση σε αυτή τη χώρα.

Το ένα φέρνει το άλλο. Η ποιότητα των τροφίμων υποβαθμίζεται, οι καταναλωτικές συνήθειες περιορίζονται ή κόβονται και ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν λύση μεμονωμένα, στην αυτάρκεια ή στη συντήρηση δίχως να κάνουν ένα βήμα μπρος φοβούμενοι μη κάνουν κατόπιν πολλά βήματα πίσω. Η φθήνια τρώει ακόμη πιο πολύ τον παρά εν ολίγοις.

Όμως, δεν γίνεται να πληρώνει ο ελληνικός λαός για μια πολιτική καταστροφής του. Δεν μπορεί να συνεχίζεται η καταστροφική πολιτική στην Ελλάδα επειδή έτσι θέλει η τραπεζοκρατία και οι απόγονοι των λαδέμπορων ούτε οι φίλοι τους στο επιτελείο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών ή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Όπως όμως δεν απασχολεί κανέναν πλούσιο τι κάνει ο φτωχός συνάνθρωπός του, γιατί αφού κυριολεκτικά τον μάδησε, τον κατηγορεί ότι εκείνος ευθύνεται για την κατάντια του έτσι και ο φτωχός απλά αδιαφορεί πλέον για την ευρυθμία του χρηματοπιστωτικού συστήματος ή αν ο τάδε bankster φυγάδευσε τα λεφτά του στο εξωτερικό. Αυτά όλα είναι λογικές δράσεις και αντιδράσεις σε μια Γη που διαρκώς κινείται και ανανεώνεται. Εκείνο που πληρώνει ο λαός είναι η καταστροφή του και αυτό δεν μπορεί με τίποτα να αλλάξει. Οσο το πολιτικό σύστημα δεν αλλάζει υπέρ του ελληνικού λαού, όσο το οικονομικό μοντέλο  δεν είναι φιλολαϊκό και δεν δίνει ευκαιρίες απασχόλησης με βάση την αξιοκρατία και όχι τη μίζα και όσα αξιώνουν οι τραπεζίτες που έχουν αναγάγει τη λαμογιά σε σημαία τους τόσο δεν μπορεί να ανασάνει αυτός ο ευλογημένος τόπος παρά μόνο να σφαδάζει υπό την μπότα της τραπεζοκρατίας και της οικονομικής ολιγαρχίας μιας χούφτας θαλασσοδανειζόμενων και επιδοτούμενων από τους φόρους του λαού επιχειρηματιών που μας κουνάνε το δάχτυλο και μας ξερνάνε την προπαγάνδα τους μέσω των ΜΜΕ τους.

Αλήθεια πόση αδικία μπορεί ακόμη να αντέξει η ελληνική κοινωνία. 

Τμήμα Ειδήσεων Radio1d.gr