Μετανάστευση νέων «Should i stay or should i go…»

Το γνωστό τραγούδι των “The Clash”: “Should I stay or should I go” (να μείνω ή να φύγω;) τραγουδούν οι περισσότεροι νέοι στην Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους. Τα υψηλά ποσοστά ανεργίας και οι μηδαμινές προοπτικές που τους προσφέρονται τους ωθούν όλο και περισσότερο προς τη μετανάστευση.

Στο πλαίσιο του διλήμματος “να μείνω ή να φύγω” πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες στο δημαρχιακό μέγαρο Θεσσαλονίκης, μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση με θέμα τη μετανάστευση των νέων από την Ελλάδα προς άλλες χώρες της Ευρώπης. Η εκδήλωση με θέμα “Should I Stay or Should I go? Youth and Immigration” προσέλκυσε σημαντικό αριθμό νέων σπουδαστών και πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Thessaloniki European Youth Capital 2014 σε συνεργασία με το ίδρυμα Friedrich Ebert.

«ΘΑ ΜΕΙΝΩ…»

Το δίλημμα να φύγω ή να μείνω, που έθεσε η εκδήλωση, πήρε σάρκα και οστά όταν το λόγο έλαβαν δύο νεαροί ομιλητές, ο ένας εκπρόσωπος του “Should I stay” (μπορώ να μείνω) και ο άλλος του “Should I go” (μπορώ να φύγω). Το “μένω Ελλάδα” υπερασπίστηκε η Βίκυ Ταρνανά, 32 ετών, η οποία αν και μεγάλωσε, σπούδασε στην Ελλάδα (πολιτικές επιστήμες) και πήγε για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό, επέστρεψε στην πατρίδα για να κυνηγήσει, όπως είπε, τα όνειρά της. Σήμερα είναι ιδιοκτήτρια ενός ξενώνα νεότητας και αυτό ήταν το όνειρο που είχε μαζί με τον αδελφό της. Όπως εξήγησε, όταν αντιμετώπισε το δίλημμα Ελλάδα ή εξωτερικό, εκείνη επέλεξε συνειδητά την Ελλάδα, αν και κάθε μέρα που περνούσε “έπρεπε να αποδεικνύω στον εαυτό μου ότι για κάποιο λόγο έπρεπε να μείνω και να παλέψω”. “Δημιούργησα μόνη μου στον εαυτό μου τη θέση εργασίας, γιατί εκεί έξω απλά δεν υπήρχε” είπε και πρόσθεσε: “Κατάλαβα τη δυσκολία του να μένεις στη Ελλάδα, άνοιξα τον ξενώνα νεότητας και καθημερινά είχα ένα κράτος απέναντι μου, που ήθελε να μου αποδείξει πως είμαι τρελή”.

«ΘΑ ΦΥΓΩ…»

Διαφορετική απάντηση στο “Should I stay or should I go” έδωσε στον εαυτό του και στα θέλω του ο 29χρονος γιατρός Λεωνίδας Καραπάνος. Όπως είπε, μεγάλωσε και φοίτησε στο πανεπιστήμιο της Πάτρας και σήμερα ζει και εργάζεται στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας. Αναλύοντας τους λόγους που βάραιναν στο να επιλέξει να εργαστεί στο εξωτερικό, τόνισε ότι δεν είναι μόνο το οικονομικό ζήτημα. Εξήγησε ότι: α) υπάρχει καλύτερη υλικοτεχνική υποδομή των νοσοκομείων στη Γερμανία, β) Δίνονται περισσότερα κονδύλια για έρευνα, γ) υπάρχουν καλύτερες συνθήκες εργασίας (π.χ.τήρηση του δώρου). Ο κ. Καραπάνος μίλησε για τις φιλοδοξίες και τις προοπτικές που δημιουργούνται στη Γερμανία για έναν νεαρό επιστήμονα, όπως και για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε το πρώτο διάστημα. “Οι δυσκολίες ξεκινάνε από τις απλές, όπως η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας για παράδειγμα και η προσαρμογή στη νέα κουλτούρα, μέχρι τις πιο δύσκολες, όπως ο κοινωνικός ρατσισμός”. Αφού ρωτήθηκε σχετικά με τον ρατσισμό που βίωσε ως μη γηγενής γιατρός, τόνισε: “Υπάρχουν άτομα στο εξωτερικό που πιστεύουν ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες… Αν ακούσουν να μιλάς σπαστά, οι ασθενείς ή οι πελάτες αποστασιοποιούνται και είναι διστακτικοί στο να σε αποδεχτούν”. Δεν έκρυψε, πάντως, ότι το επιθυμεί κάποια στιγμή στο μέλλον να επιστρέψει στην Ελλάδα”.
 

ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν και τα στατιστικά στοιχεία που έκανε γνωστά ο κ. Θωμάς Παπακωνσταντίνου, υποψήφιος διδάκτωρ της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, από έρευνα που πραγματοποίησε η Μαρία Ιωαννίδου για λογαριασμό του Ινστιτούτου Friedrich Ebert. Τα στοιχεία της έρευνας δείχνουν τις πολύ αρνητικές συνθήκες που επικρατούν: 1 στους 4 νέους κάτω των 25 ετών στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σήμερα άνεργος, ενώ τα ποσοστά αυτά διπλασιάζονται στις περιπτώσεις της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Ιταλίας.

Επίσης, τη συγκεκριμένη περίοδο, με στοιχεία που δημοσιοποίησε η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat) υπήρχαν καταγεγραμμένοι επίσημα 1,4 εκατομμύρια άνεργοι στην Ελλάδα, ποσοστό που αντιστοιχεί στο 27,8% του εργατικού δυναμικού. Ως αποτέλεσμα των συνθηκών κατακερματισμού της αγοράς εργασίας, ο ιδιωτικός τομέας δέχτηκε τα μεγαλύτερα “χτυπήματα”. Από τις 950.000 θέσεις που χάθηκαν από το 2008 ώς το 2013, τα δύο τρίτα αναλογούν σε τρεις αποκλειστικά τομείς του ιδιωτικού κλάδου: κατασκευαστικός τομέας (226.750), βιομηχανία (200.800) και χονδρεμπόριολιανεμπόριο (176.400). Ταυτόχρονα ο τουριστικός κλάδος παρά την “ευημερία” του έχασε 60.200 θέσεις, η δημόσια διοίκηση 48.500, η εκπαίδευση 39.600 και η υγεία 8.880 θέσεις.
 

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

Η Μαρία Πασχαλίδου, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας 2014 Θεσσαλονίκη, η οποία τόνισε ότι η συναναστροφή της με νέους Έλληνες της έδειξε ότι είναι σημαντική η εμπειρία της παραμονής και εργασίας στο εξωτερικό, και οι νέοι θα πρέπει να τη διεκδικήσουν. Παράλληλα, επισήμανε την ύπαρξη αντικειμενικών παραγόντων που ωθούν στο φαινόμενο “διαρροής εγκεφάλων” (Brain-Drain) που συναντάται στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια της κρίσης.

“Η έλλειψη αξιοκρατίας, τα πολλά κρούσματα διαφθοράς και οι πελατειακές σχέσεις στην Ελλάδα είναι τρεις σημαντικοί παράγοντες που ωθούν τα ικανά μυαλά να φύγουν από τη χώρα μας” υποστήριξε χαρακτηριστικά. Για τη μετανάστευση νέων προς χώρες του εξωτερικού τοποθετήθηκε και η συνιδρυτής της ΑΕΛΙΑ Working Life Lab, Φαίη Ορφανού, όπως και Σωτήριος Σταμπουλής, μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Δικτύου Cultural Innovators Network. Και οι δύο αναφέρθηκαν στα προσωπικά τους βιώματα και μίλησαν για τη “δύσκολη την κατάσταση” που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας.

Πηγή: Μακεδονία