Ξεκίνησαν τα τεχνικά έργα στον τύμβο Καστά
Η έναρξη των τεχνικών εργασιών στην Αμφίπολη, με σκοπό την απελευθέρωση της εισόδου προς το ταφικό μνημείο στη θέση Καστά, έχει προκαλέσει ζωηρό ενδιαφέρον στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Οι εργασίες ξεκίνησαν ούτως ώστε να αποσυναρμολογηθεί ο προστατευτικός τοίχος που εμποδίζει τη δίοδο. Η διάλυση και η μεταφορά των λίθων που κλείνουν τον τάφο δεν είναι εύκολη υπόθεση. Κατέστη, όμως, σαφές ότι οι δύο ακέφαλες Σφίγγες δεν πρόκειται να μεταφερθούν. Ούτε πρόκειται να απομακρυνθεί το ψηφιδωτό με τους ασπρόμαυρους ρόμβους, το οποίο αποκαλύφθηκε την περασμένη Πέμπτη.
«Το έργο που ξεκίνησε χθες στην Αμφίπολη είναι τεχνικό και έχει να κάνει με τη θωράκιση και τη στατικότητα του μνημείου» εξηγούσαν χθες το πρωί στην «Κ» αρχαιολόγοι που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι ακριβώς συμβαίνει στη θέση Καστά. Εκεί εγκαταστάθηκαν γερανοί και ειδικά μηχανήματα προκειμένου να διευκολυνθούν οι εργασίες αποσυναρμολόγησης του προστατευτικού τοίχου στην είσοδο του ταφικού μνημείου.
Η διάλυση και η μεταφορά των λίθων που κλείνουν τον τάφο δεν είναι εύκολη υπόθεση, αφού είναι ευπαθές το υλικό κατασκευής. Οπως έγινε σαφές χθες από ιθύνοντες του υπουργείου Πολιτισμού, η ανασκαφική ομάδα δεν χρειάζεται να μεταφέρει τις δύο ακέφαλες Σφίγγες που βρίσκονται στο υπέρθυρο του τάφου και ζυγίζουν 1,5 τόνο η κάθε μία. Ούτε πρόκειται να αποσυναρμολογήσει και να απομακρύνει το ψηφιδωτό με τους ασπρόμαυρους ρόμβους το οποίο αποκαλύφθηκε την περασμένη Πέμπτη κατά τις εργασίες καθαρισμού της σκάλας με τα 13 σκαλοπάτια, που οδηγούν στον τάφο μέχρι το επίπεδο του δαπέδου.
«Η ανασκαφή είναι μια αργή και ειδική διαδικασία», εξηγούν. Η απομάκρυνση του χώματος απαιτεί ημέρες προσεκτικής εργασίας για να μη χαθούν μεταξύ άλλων χρήσιμες επιστημονικές πληροφορίες, σημειώνουν καταξιωμένοι αρχαιολόγοι, τονίζοντας ότι πρέπει να καταλαγιάσει η βιασύνη των ΜΜΕ και κάποιων της τοπικής κοινωνίας. Οπως μάλιστα πιστεύουν οι ειδικοί, πίσω από τον μισογκρεμισμένο τοίχο και σε ελάχιστη απόσταση βρίσκεται η είσοδος του ταφικού μνημείου. Οι ίδιοι τονίζουν ακόμη, πως δεν έχουν χρησιμοποιηθεί από την ανασκαφέα την κ. Κ. Περιστέρη και την ομάδα της, μικροκάμερες τελευταίας τεχνολογίας. Εδώ οι περισσότεροι προϊστάμενοι των εφορειών αρχαιοτήτων, δεν έχουν καλά – καλά τα απαραίτητα κονδύλια για τις σωστικές ανασκαφές.
«Είναι σαφές ότι έγινε προσπάθεια σύλησης του μνημείου, τώρα αν τα κατάφεραν δεν είναι ακόμη γνωστό». Είναι κάτι που θα εξακριβώσουν οι υπεύθυνοι σε λίγες ημέρες. Η πόρτα του τάφου θα αποκαλύψει αν τελικά έχει συληθεί όπως πιστεύουν πολλοί επιστήμονες. Αλλωστε υπάρχει και η πιθανότητα οι τυμβωρύχοι των ρωμαϊκών χρόνων να εισήλθαν στο μνημείο από την οροφή.
Προσδοκίες μεγαλείου
Για να μάθουμε όλες αυτές στις λεπτομέρειες πρέπει να αποσυναρμολογηθεί ο προστατευτικός τοίχος, να απομακρυνθούν και τα υπόλοιπα χώματα μέχρι τον δεύτερο επίσης τοίχο που θεωρούν οι αρχαιολόγοι, ότι ακολουθεί σε απόσταση έξι μέτρων. Ισως μάλιστα απαιτηθεί να στηριχθεί και ο θόλος.
Το εύρημα που χρονολογείται στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αιώνα π.Χ. (μεταξύ του 325 και του 300 π.Χ.,) κατά την ανασκαφέα κ. Κατερίνα Περιστέρη είναι μοναδικό. Πράγματι δεν φαίνεται -σύμφωνα με την αρχαιολογική κοινότητα- να υπάρχουν ανάλογοι στον ελλαδικό χώρο, αν και κάποιοι αναφέρουν ότι έχουν δει παρόμοιο κυκλικό περίβολο στη Βουλγαρία. Αυτός στη θέση Καστά της αρχαίας Αμφίπολης, χτισμένος από πωρόλιθο και επενδυμένος από μάρμαρο Θάσου είναι 498 μ., με τον τεχνητό λόφο του (έφτανε τα 30 μ. στην αρχαιότητα) φτιαγμένο με καθαρή άμμο από τον Στρυμόνα, ενώ στην κορυφή του είχε τον Λέοντα της Αμφίπολης ύψους 5,20 μ.
Η ταυτότητα του νεκρού που ετάφη σ’ αυτό το εντυπωσιακό μνημείο, μέχρι να εξακριβωθεί, έχει αφήσει τη φαντασία πολλών αχαλίνωτη. Πολλοί ιστορικοί και αρχαιολόγοι συγκλίνουν ότι ίσως κρύβει τον Νέαρχο από την Κρήτη, τον Λαομέδοντα ή τον Ανδροσθένη, τριήραρχος και καλός γεωγράφος. Η επίσκεψη του πρωθυπουργικού ζεύγους και γενικότερα η ιδιοσυγκρασία μας, πυροδότησε τις τελευταίες ημέρες τις υπερβολές. Από προσδοκίες εθνικού μεγαλείου μέχρι αμφιλεγόμενες πληροφορίες. Κάπου εδώ χρειαζόμαστε το μέτρο.
Πηγή: Καθημερινή