Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν!
Φτώχεια. Όταν το 34,6% ή 3.795.100 άτομα του πληθυσμού της χώρας ζει στα όρια της φτώχειας τότε η κατάσταση είναι τουλάχιστον κρίσιμη. Και σίγουρα φαντάζει αδύνατον για την κεντρική κυβέρνηση να εισπράξει τα 67 δις. ευρώ τις ληξιπρόθεσμες οφειλές.
Η Ελλάδα το 2013 βρέθηκε στην τέταρτη θέση μεταξύ των 28 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το υψηλότερα ποσοστό πολιτών στα όρια της φτώχειας. Ειδικότερα, το ζούσαν πέρυσι με εισόδημα μικρότερο από το 60% του εθνικού μέσου όρου, σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ). Μάλιστα, το ποσοστό αυτό μεγεθύνεται συνεχώς από το 2010 και το πρώτο Μνημόνιο (27,6% το 2010,27,7% το 2011,31% το 2012 και 34,6% το 2013).
O κίνδυνος φτώχειας αυξήθηκε σημαντικά για την Ελλάδα μετά το 2010 και το ποσοστό της σχετικής φτώχειας αυξήθηκε κατά 3,4 εκατοστιαίες μονάδες ή κατά 17,3%.
Παράλληλα, το χάσμα της φτώχειας αυξήθηκε κατά 24,1%, ενώ ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού αυξήθηκε κατή επτά εκατοστιαίες μονάδες ή κατά 25,4%.
Σε χειρότερη θέση από την Ελλάδα βρίσκονται η Βουλγαρία (49,3%), η Ρουμανία (41,7%) και η Λεττονία (36,2%). Στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχουν εμπλακεί σε Μνημόνια, στο όριο της φτώχειας βρίσκεται το 30% των πολιτών στην Ιρλανδία, το 28,2% στην Ισπανία, το 27,1% στην Κύπρο και το 25,3% στην Πορτογαλία. Οι πέντε χώρες με τα χαμηλότερα ποσοστά φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση των «28» είναι η Ολλανδία (15%), η Τσεχία (15,4%), η Σουηδία (15,6%), η Φινλανδία (17,2%) και το Λουξεμβούργο (18,4%). Ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανέρχεται σε 24,8% και στην Ευρωζώνη σε 23,3%.
Τα νούμερα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής επιβεβαιώνουν απλά αυτό που βιώνουν οι Έλληνες καθημερινά. Και βέβαια, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί σημαντικά και στο πρώτο τρίμηνο του 2014, ενώ μέχρι το τέλος του έτους το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό για τους Έλληνες που θα κληθούν – εκτός των άλλων βαρών – να σηκώσουν φόρους ύψους 11 δις ευρώ.
Τις πταίει;
Για τα παραπάνω νούμερα που αποτυπώνουν την κατάσταση στην ελληνική κοινωνία, υπάρχουν υπεύθυνοι και έχουν ονοματεπώνυμο. Ήδη, κάποιοι παραδέχθηκαν το τεράστιο λάθος τους. «Η δημοσιονομική προσαρμογή και οι περικοπές μισθών έπληξαν την παραγωγικότητα της Ελλάδας και δεν συνοδεύτηκαν με την τόνωση της ανταγωνιστικότητας», παραδέχθηκε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Η παραδοχή για μείωση της παραγωγικότητας, εξαιτίας της μείωσης των μισθών αποδομεί πλήρως αυτή καθαυτή τη λογική των προγραμμάτων που προσπαθεί να εφαρμόσει το ΔΝΤ σε χώρες, όπως η Ελλάδα. Ουσιαστικά, παραδέχθηκε ότι η μείωση των μισθών, δεν φέρνει τίποτα άλλο από απογοητευμένους, δυσαρεστημένους εργαζόμενους, με ακόμη χαμηλότερη παραγωγικότητα. Ωστόσο, οι φωστήρες του Ταμείου αλλά και του οικονομικού επιτελείου δεν φαίνονται πρόθυμοι να διορθώσουν το λάθος που έχει καταστροφικά αποτελέσματα.
Όπως όλα δείχνουν, και εκτός αν γίνει κανένα θαύμα, η Ελλάδα οδεύει ολοταχώς να γίνει Βουλγαρία (με ποσοστά φτώχειας στο 49,3%). Διότι εκτός όλων των άλλων, η Ελλάδα έχει ως «πρότυπο» τις εργασιακές συνθήκες και τους μισθούς που λαμβάνουν οι γείτονές μας. Να σημειωθεί οτι ο βασικός μισθός στη Βουλγαρία το 2013 ήταν 152 ευρώ. Απέχουμε πολύ από αυτό; Στην πράξη και όχι στις εξαγγελίες;!
Οι ελληνικές επιχειρήσεις, από την άλλη, αντιμέτωπες όλο και πιο βαθιά με το στραπάτσο της φετινής αδυσώπητης υπερφορολόγησης (με κερασάκι στην τούρτα 55% προκαταβολή φόρου για την επόμενη χρονιά, χωρίς κανείς να αναρωτιέται ποιος ζει και ποιος πεθαίνει ως τότε), στριμώχνονται στα σχοινιά από τις τράπεζες, πολλές φορές για πραγματικά αστείες οφειλές.
Άλλωστε, ο πρωθυπουργός μας το είπε αλλά δεν το πιστέψαμε: «Όποιος δεν προσαρμοστεί, θα πεθάνει». Το είπαμε αλλά δεν πιστέψαμε ότι το εννοεί και μάλιστα κυριολεκτικά.
Για το «πολιτικό θάνατο» της κυβέρνησης του, ή καλύτερα της συγκυβέρνησης, δεν μας είπε κάτι. Κρίσιμο κεφάλαιο είναι η διαχείριση των «κόκκινων» δανείων για την οποία όλοι κόπτονται (δανειστές, κυβέρνηση, τράπεζες) θα είναι αυτή από την οποία θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό πόσος πολιτικός χρόνος απομένει στην παρούσα συγκυβερνητική παρωδία. Πίσω όμως από αυτή την πραγματικότητα κρύβονται άπειρα ζητήματα ζωής ή θανάτου για το οικόπεδο «Ελλάδα», όπως τα εθνικά θέματα, οι υδρογονάνθρακες και άλλα.
Σε μια εύφλεκτη, γεωπολιτικά, συγκυρία (Ισραήλ, Συρία, Αίγυπτος, Λιβύη, Ουκρανία) οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού πέτυχαν με πρόσχημα τη δημοσιονομική εξυγίανση να απονευρώσουν τις πολιτικές ηγεσίες του Νότου και να κινούν μόνοι τους τα πιόνια στη σκακιέρα. Και τώρα τι γίνεται;
Με τα επίπεδα της φτώχειας στο 34,6% τουλάχιστον και ανεργία στο 26,5%, είναι θέμα χρόνου να υπάρξει μία μαζική κοινωνική αντίδραση. Αλλά από πού θα έρθει, και με ποια αφορμή, ουδείς γνωρίζει. Είναι επιβεβλημένο όμως, για την κοινωνία να ορθώσει το ανάστημα της γιατί αν συνεχίσει να οδεύει στον ίδιο αυτό δρόμο που της χάραξαν θα φτάσει στην ολοκληρωτική εξόντωση.
Τμήμα Ειδήσεων Radio1d.gr
