Όπου υπάρχει δράση, πρέπει να υπάρχει και αντίδραση

Αυτό το μήνυμα πέρασε χθες το μεγαλύτερο άτυπο δημοψήφισμα που διεξήχθη μεταπολιτευτικά στην Ελλάδα, και αφορούσε στην ιδιωτικοποίηση του νερού της Θεσσαλονίκης.

 
Κυρίως, όμως απέδειξε έμπρακτα ότι, ο ελληνικός λαός υιοθετεί μία νέα αντίληψη των πραγμάτων και της άρθρωσης της διαφωνίας, προκειμένου να οι πολίτες που δεν συμφωνούν να μην δέχονται αδιαμαρτύρητα μεθοδεύσεις εις βάρος των ζωών τους.

 
Αντιλήψεις όπως «έλα μωρέ, εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;» ή «ποιος είμαι εγώ που θα τα βάλω με την κυβέρνηση ή την τράπεζα», θα πρέπει σιγά σιγά να γίνουν παρελθόν σε μία χώρα που περνάει ότι περνάει εξαιτίας του ωχαδερφισμού και της αναποφασιστικότητας των πολιτών της.

Όσο υπάρχουν άνθρωποι που βολεύονται, που κάθονται στη γωνιά τους και στον καναπέ τους, αδιαφορώντας για τον Αρμαγεδδών που πλήττει τη χώρα, τόσο το σύστημα θα συνεχίσει να τους καταπίνει. Θα συνεχίσει με την ανελέητη επίθεση σε βάρος της ζωής τους, του εισοδήματος και της ελπίδας τους χωρίς όμως να κάνει τίποτα για να τους σταματήσει.

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο μεθοδεύεται η τελευταία πράξη του δράματος για χιλιάδες υπέρχρεωμένους Έλληνες. Την επιβεβαίωση των δολοφονικών μεθοδεύσεων κυβέρνησης και τραπεζιτών έκανε με δημοσίευμα της η εφημερίδα Real News.

Το σχέδιο περιλαμβάνει μαζικές αναδιαρθρώσεις των «κόκκινων» δανείων και ρυθμίσεις, ώστε το επόμενο χρονικό διάστημα να «εξουδετερωθεί» η ωρολογιακή βόμβα των μη εξυπηρετούμενων δανείων ύψους 75 δισ. ευρώ. Η εφημερίδα φιλοξενεί δήλωση τραπεζικού στελέχους ότι το τραπεζικό σύστημα περνά πλέον στην ευθεία, δεδομένου ότι μετά και την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση ενισχύθηκαν με ζεστό χρήμα. Κλείνουν λοιπόν, χαρακτηριστικά το μάτι στους δανειολήπτες λέγοντας τους ότι ήρθε η ώρα να συγκρατήσουν οι επισφάλειες στο ήδη υψηλό ποσοστό του 34%.

Το καρότο για τις ρυθμίσεις που θα προωθήσουν, «προκειμένου κανένας να μη χάσει το σπίτι του και να μην πουληθούν μαζικό χαρτοφυλάκια δανείων σε ξένα distress funds». Το μαστίγιο βέβαια, θα είναι η «συνεργασία». Η τραπεζικώς νοούμενη συνεργασία δεν έχει καμία σχέση με τη συνεργασία που αναπτύσσεται μεταξύ δύο πλευρών. Γιατί η συνεργασία αναπτύσσεται μεταξύ δύο μερών που, νοούνται ως ισότιμοι μεταξύ τους. Και όχι μεταξύ δύο μερών που, ο ένας είναι πιο αδύναμος από τον άλλον. Σε αυτήν τη δύσκολη θέση επήλθαν οι δανειολήπτες από δική τους υπαιτιότητα αλλά από την κακώς νοούμενη συνεργασία που τους επέβαλλαν οι τραπεζίτες, με το πρόσχημα ότι «όσοι συνεργαστούν μαζί τους, θα αναστήσουν ακόμη και “πεθαμένα” δάνεια».

 
Τη στιγμή λοιπόν που οι τραπεζίτες, με την ευλογία του Υπουργείου Οικονομικών, ετοιμάζονται να εξαπολύσουν μία νέα ύπουλη επίθεση εναντίον των οφειλετών, που αποτελούν την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, οι ίδιοι οι πολίτες παραμένουν αποσβολωμένοι. Παρατηρούν την εξέλιξη του έργου, σαν να μην είναι οι ίδιοι πρωταγωνιστές. Μόνο που η αδιαφορία και η ανεκτικότητα που υπέδειξαν επί δεκαετίες, παγίωσαν τις παράνομες και καταχρηστικές πρακτικές των τραπεζών σε βάρος τους. Για αυτό και η αντεπίθεση κρίνεται πιο επιβεβλημένη από ποτέ. Τώρα πριν να είναι πολύ αργά για όλους…

 
Danioliptes.gr