Σύμφωνα με την παγκόσμια Τράπεζα 150 εκατ. άνθρωποι θα χάσουν τη δουλειά τους το 2022, ενώ 300 εκατ. νεοεισερχόμενοι δεν θα βρίσκουν εργασία. Το 2030 με την επέλαση των ρομπότ στην αγορά εργασίας εκτιμάται ότι θα χαθούν 800 εκατ. θέσεις εργασίας δηλαδή το 1/5 του σημερινού παγκόσμιου εργατικού δυναμικού. Από την άλλη, η παραγωγή ρομπότ δεν πρόκειται να δημιουργήσει τόσες θέσεις απασχόλησης, απορροφώντας έτσι την έκρηξη της επερχόμενης ανεργίας.

Είναι κατανοητήλοιπόν η σημασία της εκπαίδευσης σε αυτόν τον κυκεώνα που έρχεται.

Σήμερα έχουμε ένα νέο νομοσχέδιο που αφορά στην Ανώτατη και στηΔευτεροβάθμια εκπαίδευση.Αυτό επιδιώκει να βελτιώσει την υφιστάμενη κατάσταση, όπως και πράγματι τη βελτιώνει. Το ζητούμενο όμως είναι η βελτίωση ενός λειτουργούντος εδώ και δεκαετίεςσυστήματος παραγωγής γνώσεων ή η εκ βάθρων οικοδόμηση ενός νέου συστήματος;

Η επιστημονική έρευνα αναθεωρεί θέσεις που θεωρούνται πλέον παρωχημένες και οι οποίες είναι μακράν των λύσεων που απαιτούνται για την παιδεία.Πολλές απόψεις που φαίνονται λοιπόν ως κυρίαρχές σήμερα, κινούνται σε μια πεπατημένη, η οποία συχνά δε λαμβάνει κατά νου τις λεγόμενες σύγχρονες τάσεις. Η παραδοσιακή προσέγγιση της Αριστείας,λόγου χάρη, με την ύπαρξη των πρότυπων σχολείωνόπου συγκεντρώνονται οι καλοί μαθητές αμφισβητείται πια. Αυτό το απόδειξε, εκτός των άλλων, και εκτεταμένη έρευνα το 2015 του Βρετανικού Υπουργείου Παιδείας και πιο συγκεκριμένα της εταιρείας εκπαιδευτικών αναλύσεων SchoolDash.Η πολιτική λοιπόν οφείλει να προσαρμόζεται στην επιστήμη και όχι το αντίθετο.

Το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι σε μια αέναη διαδικασία διαρκών επισκευών εδώ και 50 χρόνια.Συνεχίζουμε να εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας για το πώς να γίνουν καλοί καταναλωτές γνώσεων, αντί να τους μαθαίνουμε να παράγουν γνώση. Τα παιδιά μαςόμως για να επιβιώσουν στο σύγχρονο κόσμο έχουν ανάγκη από εκπαίδευση που να ενθαρρύνει την καινοτομία και την πρωτοτυπία,στη θέση της ομοιομορφίας και της στερεοτυπικής σκέψης.

Έχουν ανάγκη από μια εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, που θα τα κάνει να μαθαίνουν να επινοούν και να δημιουργούν, μέσα από την καινοτόμο σκέψη, την υψηλή αισθητική, τις τέχνες, τη συνδυαστική σκέψη ως προς τη διαχείριση της πληροφορίας αποφεύγονταςέτσι την απομνημόνευση.

Όλα αυτά απαιτούν ένα εκπαιδευτικό σύστημα που να μην ασφυκτιάκάτω από αυστηρά αναχρονιστικά συστήματα επιτήρησης, σαν και αυτά που κτίσθηκαν εδώ και δεκαετίες.

Ως προς την Ανώτατη εκπαίδευση, η ανάγκη για επιβίωσητων φοιτητών μας προσαρμόζει τη γνώση στις ανάγκες της επαγγελματικής τους πορείας.Από την άλλη όμως, πέραν των ανωτέρω τεχνικών γνώσεων,αναδεικνύεταιστο πλαίσιο της 4^ης Βιομηχανική Επανάστασης  η ανάγκη για έμφαση στις ανθρωπιστικές σπουδές γιατί η τεχνολογική ανάπτυξη και η παγκοσμιοποίηση απαντώνται μόνο με τησυγκροτημένη ανθρώπινη ηθική,έτσι ώστε να μην οδηγηθούμε σε απάνθρωπες κοινωνίες.Υπενθυμίζουμε ότι η εκπαίδευση είναι έκφραση του σχεδιασμού του μέλλοντος της οικονομίας και των αναγκών του ανθρώπου. Δεν είναι υπηρέτης των αποτυχιών και στρεβλώσεων της οικονομίας.

Πέραν όλων όσωνπροαναφέρθηκαν και αποτελούν επανάσταση στην Παιδεία, μια επανάσταση που δεν απαιτεί πολλά χρήματα, επιβάλλεται η αποδοχή και υιοθέτηση σύγχρονων τάσεων εκπαίδευσης,που πλάθουν ολοκληρωμένους χαρακτήρες μαθητών, δυναμώνουν το εύρος των γνώσεων και δυνατοτήτων των διδασκόντων και απελευθερώνουν το εκπαιδευτικό σύστημα και ιδίως τους διδάσκοντες –δεν είναι  εχθροίμας οι διδάσκοντες– από τις αυστηρές νόρμες επιτήρησης και τυπολατρείας. Αυτές οι νόρμες με τη σειρά τους έχουν δημιουργήσει μιααπερίγραπτη γραφειοκρατίαεδώ και μισό περίπου αιώνα. Χρειάζονται μόνο ευέλικτα συστήματα εποπτείας, με σκοπό τη  διαρκή προαγωγή του εκπαιδευτικού συστήματος και της δυναμικής που αναπτύσσει.

Και στο σύνολο των στόχων αυτών, η πρόταξη του Ελληνικού πολιτισμού ας γίνει κεντρική επιλογή μας. Αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί με την ίδρυση μιας Σχολήςμε αντικείμενο την «Ελληνική Ιστορία, τον Πολιτισμό και τη φιλοσοφία» με φοιτητές μόνο αλλοδαπούς και με διδασκαλία φυσικά των μαθημάτων στα Ελληνικά.Θα πλημμυρίσουμε από νέα παιδιά ξένων κρατών, λάτρεις της ιστορίας μας, που εύλογα θα είναι οι μελλοντικοί πρέσβεις της Ελλάδας.

Τα όποια εκπαιδευτικά συστήματα εφαρμόστηκαν στη χώρα, παρά τις αδυναμίες τους,και χωρίς συστήματα Αριστείας,δημιούργησαν ένα σύνολο Ελλήνων που διαπρέπουν τόσο στη χώρα όσο σε κάθε γωνιά του πλανήτη, διδάσκουν σε πανεπιστήμια, διακρίνονται στην έρευνα, χτίζουν ισχυρές ελληνικές κοινότητες, κερδίζουν την εκτίμηση και το σεβασμό των χωρών στις οποίες δραστηριοποιούνται.

Ας πάρουμε ότι χρήσιμο υλικό έχουν αφήσει όλα αυτά τα συστήματα και ας κτίσουμε σε συνεννόηση πια και χωρίς εμμονές,ένα νέοεκπαιδευτικό σύστημα, με την εκ βάθρων οικοδόμησή του.

Στο πλαίσιο αυτό, να επιδιωχθεί μια νέα ισορροπία ανάμεσα στην υψηλού επιπέδου πανεπιστημιακή και στην τεχνική-τεχνολογική ανώτερη εκπαίδευση καθώς η δεύτερη διαχρονικά διαταράσσεται εξασθενώντας μέσω των ακατάλληλων ρυθμίσεωντης περιόδου μετά το 2001. Η νέα δομή αυτής της εκπαίδευσης δε θα έχει όμως την παραμικρή σχέση με την ήδη υφιστάμενη.

Αυτό αξίζει να το κάνουμε όχι τόσο γι’ εμάς αλλά όσο για τα παιδιά και τα εγγόνια μας.Και ας μην ξεχνάμε ότι,

«Η εκπαίδευση είναι το πιο ισχυρό όπλο που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει για να αλλάξει τον κόσμο», σύμφωνα με τα λεγόμενα του ΝelsonMandela