Τίμησαν το 1821 και αυτούς που πίστεψαν στο θαύμα και όχι στη λογική
Με εκδηλώσεις και στις τρεις Δημοτικές Κοινότητες του Δήμου Παύλου Μελά τιμήθηκε η 198η επέτειος της επανάστασης του 1821 και εκφράστηκε ο σεβασμός στους αγωνιστές, σε όλους εκείνους που κράτησαν στην καρδιά τους άσβεστη τη φλόγα της λευτεριάς, σε αυτούς που «πίστεψαν στο θαύμα και όχι στη λογική», όπως έγραψε ο στρατηγός Μακρυγιάννης.
Η συμμετοχή του κόσμου ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και σε συνδυασμό με τις πολύ καλές καιρικές συνθήκες και την άρτια οργάνωση της Διεύθυνσης πολιτισμού, αθλητισμού, παιδείας σε συνεργασία με την καθημερινότητα – καθαριότητα, έδωσαν την αίσθηση της ικανοποίησης σε μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς, εκπροσώπους του Στρατού, της Αστυνομίας, του Ελληνικού Κοινοβουλίου, του Δημοτικού Συμβουλίου, των τοπικών συμβουλίων και των φορέων της περιοχής.
Ο Δήμαρχος Δημήτρης Δεμουρτζίδης συνεχάρη τη σχολική κοινότητα, τις Υπηρεσίες και ευχαρίστησε όλους τους συμπολίτες που παρακολούθησαν τις δοξολογίες στους Ιερούς Ναούς, τις τελετές με την επιμνημόσυνη δέηση, τις εκφωνήσεις πανηγυρικών, τις καταθέσεις στεφάνων ανά δημοτική ενότητα και τις παρελάσεις που πραγματοποιήθηκαν με επιτυχία σε Σταυρούπολη, Πολίχνη, Ευκαρπία τονίζοντας τα εξής:
«Διδασκόμαστε από το ξέσπασμα του ραγιά, του ταπεινωμένου λαού απέναντι στους δυνατούς της ιστορίας, τη λύτρωσή τους από τα δεσμά. Αλλά και από τις εμφύλιες διαμάχες, το διχασμό, όλα όσα ακολούθησαν και επισκίασαν το θαύμα του ελληνικού έθνους. Εμπνεόμαστε από το δίκαιο αγώνα των Ελλήνων του 1821, θωρακίζουμε τη νεολαία μας με τη δύναμη της παιδείας, τη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας και την πίστη στη θρησκεία μας και συνεχίζουμε την πορεία μας».
Η τελετή της Σταυρούπολης πραγματοποιήθηκε στο μνημείο της Εθνικής Αντίστασης μπροστά στο Δημαρχείο Παύλου Μελά, όπου κατέθεσε στεφάνι μεταξύ άλλων και ο Δήμαρχος.
Συγκίνηση και διδάγματα ζωής στους πανηγυρικούς των εκπαιδευτικών
Οι εκπαιδευτικοί Θεοδώρα Ρούμκου του 9ου Δημοτικού Σταυρούπολης, Νικόλαος Μανίκας του 10ου Δημοτικού Πολίχνης και Χαράλαμπος Γκουντινάς του 1ου Γυμνασίου Ευκαρπίας, δεν υπενθύμισαν απλά τα γεγονότα για την Επανάσταση της 25ης Μαρτίου αλλά προσπάθησαν απευθυνόμενοι κυρίως στη μαθητική νεολαία να τους προβληματίσουν από τις διδακτικές εμπειρίες του 1821 και να τους προτρέψουν να κρατήσουνε αυτά που μας ενώνουν και να αναλογιστούν «τι χάσαμε, τι έχουμε και τι μας πρέπει».
Στη κεντρική τελετή της Σταυρούπολης, η δασκάλα Θεοδώρα Ρούμκου αναφέρθηκε στην Ελλάδα που είναι μικρή στο χώρο, αλλά απέραντη στο χρόνο. Μια φλούδα γης και όπως την προσδιόρισε ο Γιώργος Σεφέρης «είναι ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού, τη θάλασσα και το φως του ήλιου.»
Μίλησε για τη συμβολή της Εκκλησίας που υπήρξε η «κιβωτός του έθνους», για όλους όσους με τα κείμενά τους βοήθησαν στην πνευματική αφύπνιση του λαού και στο να ριζώσει και να βλαστήσει ο σπόρος της λευτεριάς.
Αναφέρθηκε στη μεθοδική προετοιμασία από τη Φιλική Εταιρεία, στο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη που έγραφε στα Απομνημονεύματά του ότι «ο κόσμος μας έλεγε τρελούς, δεν εσυλλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχουμε άρματα… αλλά ως μία βροχή έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας και όλοι και ο κλήρος και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτόν τον σκοπόν». Ακολούθως αναφέρθηκε στη σκιώδη πλευρά, τους αρχομανείς, τους φιλόδοξους που έριξαν τον σπόρο της γκρίνιας και του διχασμού, θέτοντας σε κίνδυνο την επιτυχία της επανάστασης. Συνέχισε τονίζοντας ότι η Επανάσταση του 1821 δεν ήταν ταξική
αλλά ένας καθολικός αγώνας που απέδειξε ότι η πίστη στην ελευθερία, η αγωνιστικότητα και η ισχυρή θέληση ενός λαού μπορούν να αλλάξουν την ιστορική του μοίρα.
Στο τέλος της ομιλίας της προέτρεψε τους νέους «να σκλαβωθούν στα γράμματα και μέσα από την παιδεία να γίνουν ελεύθεροι άνθρωποι».
