Ομιλία Γιάννη Παπαγιάννη στην εκδήλωση ¨Η αιωνόβια Γενοκτονία των Ελλήνων¨ 18/02/2019

Κυρίες και κύριοι,

 Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από τότε που ξεκίνησε να γράφεται ο θλιβερός επίλογος της υπερχιλιετούς παρουσίας των προγόνων μας στη φιλόξενη γη της Μικράς Ασίας.

Ο Πόντος έμελε να ανεβεί πρώτος από τις Πατρίδες των Ελλήνων της Ανατολής στο Σταυρό του πόνου, γεμίζοντας το Μαρτυρολόγιο του νεότερου Ελληνισμού με 353 και πλέον χιλιάδες αθώα θύματα του μίσους και του παραλογισμού.

Μετά το 1922 και την απώλεια της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης, με την ολοκλήρωση της εξόντωσης των ελληνικών πληθυσμών, ανεστάλη μια μακραίωνη ιστορική και δημιουργική διαδρομή του Ελληνισμού στην Ανατολή.

Αλλά πριν από εμάς, προηγήθηκαν οι Αρμένιοι αδελφοί μας: Η Γενοκτονία των Αρμενίων, «Το Ολοκαύτωμα πριν το Ολοκαύτωμα», ξεκινά στις 24 Απριλίου του 1915. Τότε το ρολόι του χρόνου σταμάτησε και μπήκε σε εφαρμογή ένα άρτια οργανωμένο σχέδιο εθνοκάθαρσης που έμελε αργότερα να εφαρμοστεί και στον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας.

Στη συλλογική ιστορική μνήμη επιβιώνουν σήμερα, ως τραγική προαναγγελία της θύελλας που ερχόταν, οι διακηρύξεις των Νεότουρκωντον Οκτώβριο του 1911, σε μυστικό τους συνέδριο: «Τα έθνη που απέμειναν από παλιά στην Αυτοκρατορία μας μοιάζουν με ξένα και βλαβερά χόρτα που πρέπει να ξεριζωθούν».

Οι Γενοκτονίες των Ελλήνων της καθ’ ημάς Ανατολής και των Αρμενίων φίλες και φίλοι, αποτελούν δύο αδιαμφισβήτητα, απόλυτα τεκμηριωμένα ιστορικά γεγονότα, για μια φρικιαστική πραγματικότητα, που προσβάλει ολόκληρη την πολιτισμένη ανθρωπότητα και συμπεριλαμβάνεται στις πιο μαύρες σελίδες της Παγκόσμιας Ιστορίας.

Όσα χρόνια και αν περάσουν, το διαρκές έγκλημα που διεπράχθη σε βάρος των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας δεν αλλοιώνεται, δεν παραγράφεται, δεν ξεχνιέται.

Εμείς οι Έλληνες, ιδιαίτερα όσοι έλκουμε την καταγωγή μας από τα άγια χώματα της Μικράς Ασίας, έχουμε χρέος να μην υποκύψουμε ποτέ στη λογική των συμβιβασμών, να αντισταθούμε στη συνωμοσία της σιωπής που θέλουν να επιβάλουν οι γείτονές μας, να δώσουμε με αξιοπρέπεια τον Αγιασμένο αγώνα για την επιβίωση της ιστορικής μνήμης, την ανάδειξη της μαρτυρικής Αλήθειας στο προσκήνιο.

Η παγκόσμια κοινή γνώμη, έχει δικαίωμα να γνωρίζει την αλήθεια. Οι Έλληνες  οφείλουμε να εκπληρώσουμε το χρέος μας, να αποτίσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στις στρατιές των σφαγιασμένων και των εκτοπισθέντων, στα αθώα θύματα του «πιο διαβολικού σχεδίου που όμοιό του δεν είχε στοιχειώσει ποτέ τη φαντασία του ανθρώπου», όπως εύστοχα έχει γραφτεί.

Ακόμη και στην Τουρκία πληθαίνουν οι φωνές έντιμων επιστημόνων, οι οποίοι με ομιλίες, άρθρα σε εφημερίδες και βιβλία, αναφέρονται στη θλιβερή αυτή περίοδο της τουρκικής ιστορίας και παραδέχονται δημόσια ότι οι διωγμοί των μη μουσουλμανικών πληθυσμών την περίοδο από το 1908 μέχρι το 1925 έγιναν οργανωμένα.

Πληθυσμιακές ομάδες που υπάρχουν σε πολύ μεγάλο αριθμό και στη σημερινή Τουρκία αλλά κρύβονται. Είναι απόγονοι δικοί μας, απόγονοι συγγενών μας, είναι τα εκατομμύρια Τούρκων πολιτικών που είναι κρυπτοχριστιανοί.   Μέχρις ότου όμως η Τουρκία συμβιβαστεί με το παρελθόν της, εμείς θα παραμείνουμε στις επάλξεις. Η αμνησία άλλωστε, δεν ταιριάζει σε μας. Η σιωπή ισοδυναμεί με συνενοχή.

Αν ξεχάσουμε την Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, τη Νικομήδεια, την Τραπεζούντα, την Κερασούντα, τη Σαμψούντα, τη Σάντα, το Αϊβαλί, την Έφεσο, τα Μουδανιά, την Τρίγλια, την Αμάσεια, το Προκόπι, την Καρβάλη, την Καισάρεια, το Ικόνιο, αν ξεχάσουμε τους ομαδικούς φόνους, τους βιασμούς, τις «λευκές» πορείες, τα τάγματα εργασίας, τους εμπρησμούς, τις καταστροφές, θα έχουμε ενταφιάσει την αξιοπρέπειά μας.

Δεν πουλάμε τη ψυχή μας.

Δεν πουλάμε το είναι μας.

Δεν πετάμε την ιστορία μας, μια ιστορία βουτηγμένη στο αίμα αθώων, στο καλάθι των αχρήστων.

Δεν μας επιτρέπεται να αφήσουμε τις μνήμες της μικρασιατικής γης, μνήμες αιώνων, να σβήσουν.

Επιδιώκουμε φιλία με όλους τους γείτονες μας κυρίες και κύριοι.

Μια φιλία, όμως, που δεν επιτρέπεται να είναι μονόπλευρη, γιατί μονόπλευρη φιλία σημαίνει δουλεία.

Σημαία μας, τα λόγια των Κύπριων Αγωνιστών «Αν δεν γονατίσεις, ούτε νεκρό δεν  μπορούν να σε γονατίσουν».

Και εμείς, δεν πρόκειται να γονατίσουμε.

Απαιτούμε σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Απαιτούμε δικαιοσύνη.

Απαιτούμε καθαρές κουβέντες.

Απαιτούμε αποκατάσταση της αλήθειας.

Απαιτούμε την ιστορική δικαίωση, την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής.

Και θα αγωνιστούμε, όλοι μαζί, ενωμένοι, μια γροθιά, μέχρι να σημάνει η ευλογημένη αυτή ώρα, που όπως γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης, «τα όνειρα θα λάβουν εκδίκηση».  

Καλό είναι να ξέρουν οι γείτονές μας, πως τη ψυχή μας δεν μπορούν να την ξεριζώσουν.

Προσπάθησαν, αλλά δεν τα κατάφεραν.

Φίλες και φίλοι, κανένας λαός που στηρίζεται πάνω στην πνευματική ταυτότητα και στην κληρονομιά των Πατέρων του δεν έσβησε ποτέ.

 

 Πρέπει να διδαχτούμε από τα τραγικά λάθη που έγιναν την εποχή εκείνη και να κατανοήσουμε τώρα, σε μια εποχή που η χώρα μας και πάλι δοκιμάζεται, πως τα πάθη, οι πολιτικές έριδες και η διχόνοια μόνο δεινά έχουν φέρει στον τόπο αυτό.

Να αξιοποιήσουμε επιτέλους τα διδάγματα της ιστορίας, να μάθουμε από τα λάθη μας.

Να έχουμε πάντα στο μυαλό μας τα λόγια του σοφού Στρατηγού Μακρυγιάννη, πως πρέπει να έχουμε περισσότερη αρετή και πατριωτισμό, να βάλουμε στην άκρη τα προσωπικά μας συμφέροντα και την ιδιοτέλειά μας, προς όφελος της Πατρίδας.

Ο δρόμος της ευημερίας και της ανάπτυξης περνά μόνο μέσα από την Ενότητα και την Ομοψυχία του Ελληνισμού.

Όσοι δεν κατανοούν την πραγματικότητα αυτή, ανοίγουν Κερκόπορτες και απειλούν το Έθνος μας με αντίστοιχες, οδυνηρές δοκιμασίες.

Κυρίες και κύριοι,

Ας είναι αναπαυμένες οι ψυχές όλων αυτών των ηρώων και των μαρτύρων.

Των ψυχών που αφήσαμε πίσω, στον Πόντο, στην Καππαδοκία, στην Ιωνία, αλλά και αυτών, των εκατομμυρίων προσφύγων, που με χίλιες δυσκολίες, έφτασαν στη Μητέρα Πατρίδα, στάθηκαν στα πόδια τους οπλισμένοι με μεράκι και φιλότιμο και συνέβαλαν καταλυτικά στην οικοδόμηση μιας νέας, ισχυρής Ελλάδας.

Η ποτισμένη με το αίμα αθώων γη της Μικράς Ασίας, ζει μέσα στις καρδιές μας, επιβιώνει μέσα από ονόματα δρόμων και μνημείων στα άπειρα προσφυγικά χωριά και πόλεις του σύγχρονου ελληνικού κράτους.

Ο Θεός να δώσει, να μην ξαναζήσει ποτέ το Έθνος μας την αγωνία, το δράμα, τον εφιάλτη των ένδοξων και ηρωικών προγόνων μας.

Αιωνία αυτών η μνήμη.