Αλ. Μητρόπουλος: Ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί και Δημοκρατία

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Οι γενικευμένοι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί των ακινήτων των πολιτών και των μικρομεσαίων επιχειρηματιών -πλην του ότι συγκροτούν έναν οργανωμένο μηχανισμό ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, τις οποίες κατέχουν και ουσιαστικά διοικούν πλέον ξένοι επενδυτές του νομαδικού κεφαλαίου- φιλοδοξούν πλέον, κατά τις κυβερνητικές εξαγγελίες και διαβεβαιώσεις προς την τριαρχία των δανειστών, να καταστούν και όχημα εκπαίδευσης προς τη γενικευμένη κατάργηση της δημοσιότητας και κατ’επέκταση της Δημοκρατίας.

Οι θεσμοί πλέον ΑΠΟκοινωνικοποιούνται. Η ΑΠΟδραματοποίηση της απαλλοτρίωσης των περιουσιακών στοιχείων και δη της οικογενειακής στέγης ή επιχείρησης του ατυχήσαντος λόγω των μνημονιακών πολιτικών ιδιώτη, μισθωτού, εμπόρου, επιτηδευματία, που του μειώθηκαν δραματικά τα εισοδήματα ή περιέπεσε στο πηγάδι της μακροχρόνιας ανεργίας, γίνεται για να ΑΠΟπροσωποποιηθεί το δράμα των ανθρώπων και να ξεχαστεί από την αγωνιούσα κοινωνία ότι «πίσω από έναν πλειστηριασμό εξελίσσεται ένα προσωπικό, οικογενειακό, κοινωνικό και οικονομικό δράμα». Γίνεται προσπάθεια ώστε να εξαφανιστούν τα πρόσωπα του δράματος και «η Εκκλησία του Δήμου», ο έπαινος της οποίας καταξιώνει τους θεσμούς, η δε κατάρα της τους υπονομεύει.

Η απίσχναση των θεσμών δημοσιότητας μέχρι κατάργησης γίνεται … «μνημονιακή κανονικότητα», αφού μόνο οι επί των πλειστηριασμών υπάλληλοι και οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές θα παίζουν το ηλεκτρονικό αυτό παιχνίδι υπό την επιτήρηση και προστασία του Μεγάλου Αδελφού. Έτσι, απλά και μηχανιστικά, οι αριθμοί και το απρόσωπο θα εξαφανίζουν τη ζωντανή λαϊκή απόρριψη των πράξεων και των θεσμών μιας εκχωρημένης εξουσίας.

Εν προκειμένω, τα ηλεκτρονικά μέσα μόνο ως επιβοηθητικά της διαδικασίας, δηλαδή προς απόδειξή της και για την ακριβή τήρηση των πρακτικών, είναι πρέπον να χρησιμοποιηθούν. Κατά τα λοιπά, η διαδικασία αυτή δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί ANTIκοινωνική, ANTIανθρώπινη, παράνομη, εν τέλει και αντισυνταγματική.

Ο ολισθηρός αυτός κατήφορος που καταστρέφει τη Δημοκρατία των Θεσμών θα επεκταθεί γοργά και σε άλλους τομείς δημόσιας δραστηριότητας αφού το δηλητήριο της δήθεν «κανονικότητας» θα έχει αλώσει σταδιακά τις ψυχές των πολιτών («μιθριδατισμός»).

Το εύλογο ερώτημα είναι απλό: Γιατί δεν δίνουν στους δανειολήπτες τα περιουσιακά αυτά στοιχεία στην ίδια τιμή ή έστω σε ελαφρώς ανώτερη από αυτή που τα αγόρασαν τα funds;

Σε παλαιότερες περιόδους, όταν κάποιος από τους εμπόρους, τους τοκογλύφους ή τους τραπεζίτες αποτολμούσε να βγάλει σε δημόσιο πλειστηριασμό το σταφιδοχώραφο ή το σπίτι του καλλιεργητή στην Ηλεία ή τις άλλες σταφιδοπαραγωγικές περιοχές, επειδή αδυνατούσε να πληρώσει το τοκογλυφικό δάνειο (λόγω φυλλοξήρας, καταστροφής της παραγωγής, καταιγίδας στο αλώνι κ.λπ.), γινόταν δακτυλοδεικτούμενος από την κοινωνία, απόβλητος από την πόλη του, «καταραμένος» και όλη η τοπική κοινωνία υπονόμευε τις δραστηριότητές του για να καταλήξει εν τέλει στην οικονομική καταστροφή, την οικογενειακή παρακμή και διάλυση. Γιατί όπου ο επίδοξος υπερθεματιστής έρχεται ενώπιος ενωπίω, πρόσωπο με πρόσωπο, με τους δανειολήπτες, τότε και στο κοινό και σ’αυτούς αναβιώνουν όλα τα ανθρώπινα και κοινωνικά αντανακλαστικά.

Το εγχείρημα θεωρείτο το άκρον άωτον της κοινωνικής ανηθικότητας. Και η δημοσιότητα του θεσμού, η παρουσία δηλαδή του κοινού στις αίθουσες των πλειστηριασμών, απέτρεπε τα «κοράκια» να πλησιάσουν στην αίθουσα… «Κοράκια» ονομάστηκαν από την επίσημη μαύρη ενδυμασία που είχαν οι πλούσιοι δανειστές αλλά και από την αρπαγή του οικονομικού «πτώματος» του φτωχού πλέον και χρεοκοπημένου καλλιεργητή.

Η καταισχύνη και η απαξία της πράξης ήταν καθολική, οιονεί παλλαϊκή. Την ίδια λαϊκή κατακραυγή επέσυρε και ο τελώνης, ο έφορος ή ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας που επέσπευδαν τον πλειστηριασμό της περιουσίας του ατυχήσαντος εμπόρου/επιτηδευματία/καλλιεργητή. Έτσι η δημοσιότητα δεν ήταν μόνο αποτρεπτική, αλλά συντηρούσε τον παραγωγικό και κοινωνικό ιστό.

Τώρα με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, αυτό το εγγυητικό στοιχείο εκλείπει και γι’αυτό αν η κοινωνία δεν αντιδράσει και η μηχανιστική προσέγγιση καταλάβει τον χώρο της δημοσιότητας και σε άλλους θεσμούς, οι ρυθμοί της ΑΠΟκοινωνικοποίησης και της συντριβής του κοινωνικού ιστού θα επιταχυνθούν.-