Πολυνομοσχέδιο υποτέλειας και διατήρησης βουλευτικής καρέκλας

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Από δω το έφερναν, από κει το πήγαιναν, έτσι το έλεγαν, αλλιώς το έλεγαν, αλλά ότι κι αν έλεγαν οι βουλευτές και υπουργοί των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν μπόρεσαν να πείσουν ούτε τους εαυτούς τους, καθώς γνώριζαν πολύ καλά ότι ψήφιζαν ένα 4ο μνημόνιο, το ειδεχθέστερο από όλα όσα είδε ο ελληνικός λαός από το ξεκίνημα της οικονομικής κρίσης. Και το ψήφισαν μόνο αυτοί. Και το ψήφισαν για να γαντζωθούν στην εξουσία για ακόμη δύο χρόνια. Για αν εξαντλήσουν την τετραετία. Γιατί γνωρίζουν επίσης πάρα πολύ καλά ότι τις επόμενες εκλογές θα τις χάσουν. Και ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους 153 που απέμειναν στην κυβέρνηση, δεν πρόκειται να ξαναδούν βουλευτικό έδρανο παρά μόνο από τη τηλεόραση ή από τα θεωρεία της Βουλής, όπως οι υπόλοιποι θνητοί. Οπότε ψήφισαν για να εξασφαλίσουν άλλα δύο χρόνια υψηλής μισθοδοσίας. Και μετά βλέπουμε. Ίσως να χρειαστεί να ξαναδουλέψουν για να ζήσουν. Αλλά γι αυτά τα δύο χρόνια, ξεπούλησαν με την υπογραφή τους όσα δεν τόλμησαν να ξεπουλήσουν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις μαζί. Συντάξεις, μισθούς, αφορολόγητο, σπίτια και επιχειρήσεις και κόκκινα δάνεια και δικαστική ασυλία τραπεζιτών. Ξεπούλησαν τα σπίτια και τις περιουσίες των δανειοληπτών υπέρ των φίλων τους των τραπεζιτών, ξεπούλησαν τη χώρα και το μέλλον της, ξεπούλησαν το  μέλλον και τα όνειρα της νέας γενιάς, ξεπούλησαν τον αγώνα και το μόχθο των συνταξιούχων. Με αντάλλαγμα κάποια δήθεν αντίμετρα, τα οποία θα δοθούν σε δύο χρόνια, μόνο αν το επιτρέψουν οι δανειστές. Κι αυτό το τελευταίο το διαφημίζουν σαν τεράστια επιτυχία.

Δεν τόλμησαν να ξεστομίσουν ούτε μια αντίθετη λέξη οι 153 ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βουλευτές. Ούτε για το ξεπούλημα των κόκκινων δανείων, ούτε για τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, ούτε για τίποτα. Παρέμειναν «γαντζωμένοι» στις καρέκλες τους οι 153 κυβερνητικοί βουλευτές. Για το  Άρθρο 47 (Τροποποίηση διατάξεων του ν. 4412/2016 (Α 147), και το Άρθρο 48 (Τροποποίηση διατάξεων του νόμου 4354/2015 (Α 176), για τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, μισθολογικές ρυθμίσεις και άλλες επείγουσες διατάξεις εφαρμογής της συμφωνίας δημοσιονομικών στόχων και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ούτε φωνή από τους 153…

Οι 153 βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έβαλαν την υπογραφή τους σε μέτρα ύψους 4,89 δις ευρώ για να διατηρήσουν τη βουλευτική καρέκλα τους. Υπέγραψαν περικοπές συντάξεων και αφορολόγητου και πολλά ακόμη μέτρα, με «αντάλλαγμα» αντίμετρα, τα οποία θα εφαρμοστούν εάν και εφόσον πιαστούν οι στόχοι. Παρά το λυπημένο ύφος και δηλώσεις όπως «ξέρουμε ότι τα μέτρα πλήττουν την δική μας κοινωνική βάση» που ακούστηκαν από το βήμα της Βουλής αυτές τις τέσσερις μέρες, οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ έμοιαζαν μάλλον ανακουφισμένοι στο περιστύλιο. «Σε δύο χρόνια γίνονται πολλά» έλεγε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριστικά. «Αφού δεν εφαρμόζονται τώρα, έχουμε χρόνο»… Το επίμαχο νομοσχέδιο “Συνταξιοδοτικές διατάξεις Δημοσίου και τροποποίηση διατάξεων του ν. 4387/2016, μέτρα εφαρμογής των δημοσιονομικών στόχων και μεταρρυθμίσεων, μέτρα κοινωνικής στήριξης και εργασιακές ρυθμίσεις, Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2018-2021 και λοιπές διατάξεις” έλαβε 153 ψήφους υπέρ και 128 κατά.

Κι είπε ο πρωθυπουργός ότι «Περιμένουμε ρύθμιση χρέους αντάξια των θυσιών του ελληνικού λαού». Κι ας έστειλε το μήνυμα προς τους εταίρους μετά το τέλος της ψηφοφορίας του πολυνομοσχεδίου ζητώντας ρύθμιση χρέους αντάξια των θυσιών του ελληνικού λαού, επειδή, όπως είπε, η «μπάλα» τώρα είναι στο γήπεδο των δανειστών, η Ελλάδα τήρησε τα συμφωνηθέντα.

Το πλέον εξοργιστικό, όμως, δεν είναι τόσο ότι σε όλα ανεξαιρέτως –από τον τρόπο της επείγουσας νομοθέτησης ρυθμίσεων που εκτείνονται σε εκατοντάδες σελίδες που, αφού χάθηκε ένας χρόνος σε υποτιθέμενες διαπραγματεύσεις και πρέπει τώρα να ψηφιστούν στο «άψε σβήσε» έως αυτό καθαυτό το περιεχόμενο των εκατοντάδων μέτρων που περιέχονται στο πολυνομοσχέδιο- είναι τρισχειρότεροι από τους προηγούμενους κυβερνώντες που κατηγορούν.

Είναι, πολύ περισσότερο, το απροσμέτρητο θράσος με το οποίο βαφτίζουν «εξιτήριο από την επιτροπεία» το πιο υποτελές νομοθέτημα που εγκρίθηκε ποτέ από τη Βουλή των Ελλήνων.

Διότι δεν είναι μόνον ότι μας επέβαλαν και αποδεχθήκαμε επιπρόσθετα μέτρα για μετά το τέλος του τρέχοντος Προγράμματος, που λήγει το 2018, χωρίς συμπληρωματική χρηματοδότηση. Είναι, κυρίως, διότι όσο και αν ψάξει κανείς στα κοινοβουλευτικά χρονικά δεν πρόκειται να βρει δουλεπρεστέρες διατάξεις από εκείνες του άρθρου 15 του επίμαχου πολυνομοσχεδίου με τις οποίες οι ανελέητοι δανειστές αντιμετωπίζουν με τη μεγίστη ιταμότητα τους κυβερνώντες τη χώρα μας.

Η προφανής διάθεση των δανειστών για υποτίμηση της ελληνικής κυβέρνησης δεν σταματά εκεί. «Ο υπουργός Οικονομικών δημοσιεύει στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ανακοίνωση, στην οποία περιέχονται τα συμπεράσματα της ανωτέρω εκτίμησης», προστίθεται αμέσως μετά στο ίδιο άρθρο που θα περάσει στην Ιστορία ως μνημείο αφενός ταπεινωτικής υποδούλωσης και αφετέρου αστόχαστης δουλοφροσύνης. Είναι προφανές ότι οι δανειστές δεν τους έχουν εμπιστοσύνη και τους τιμωρούν δι΄ εξευτελισμού για τα πελατειακά τερτίπια με τα οποία έσπευσαν να μοιράσουν μέρος του πλεονάσματος τον περασμένο Δεκέμβριο. Δεν τους ικανοποίησε προφανώς η έγγραφη συγγνώμη του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Απαίτησαν και έλαβαν έγγραφη δέσμευση από σύσσωμη την κοινοβουλευτική πλειοψηφία των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ότι δεν πρόκειται να τεθούν σε εφαρμογή τα αντίμετρα χωρίς την άδεια του ΔΝΤ. Ουδείς, ωστόσο, είχε τολμήσει μέχρι τώρα να επιβάλλει τέτοιους όρους που μόνον σε υποτελή έθνη μπορεί να επιβάλλονται.