Στη Βουλή η φωνή χιλιάδων Ελλήνων δανειοληπτών
Στη Βουλή θα ακουστεί η φωνή χιλιάδων Ελλήνων δανειοληπτών που βρίσκονται υπό άγριο διωγμό από τις τράπεζες, οι οποίες, για να καλύψουν τις δικές τους ατασθαλίες που δημιούργησαν τις μαύρες τρύπες στα ταμεία τους, κυνηγάνε το πώς θα αρπάξουν τα σπίτια, τις επιχειρήσεις και τις περιουσίες των δανειοληπτών με κόκκινα δάνεια.
Οι θέσεις χιλιάδων δανειοληπτών θα διατυπωθούν εμπεριστατωμένα και με νομικά επιχειρήματα που στηρίζονται σε δικαστικές αποφάσεις , αλλά και σε νόμους, τόσο της εθνικής νομοθεσίας όσο και της κοινοτικής. Νόμους που οι τραπεζίτες είναι υποχρεωμένοι να τηρούν, αλλά δεν το κάνουν ποτέ. Όλες αυτές τις παρανομίες των τραπεζών και τα κενά στο νομοσχέδιο για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό θα διατυπωθούν από τον πρόεδρο του Συλλόγου Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος, Χαράλαμπο Περβανά, στη διάρκεια των εργασιών της διαρκούς επιτροπής παραγωγής και εμπορίου της Βουλής, μετά από πρόσκληση που ήρθε από τον βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης της Ένωσης Κεντρώων, Γιάννη Σαρίδη, ο οποίος συμμετέχει στη συγκεκριμένη επιτροπή και έχει ενημερωθεί διεξοδικά από τον Χ.Περβανά για τις παρανομίες των τραπεζών.
Μερικές από τις θέσεις που θα διατυπώσει στην επιτροπή ο Χ.Περβανάς είναι ότι το προτεινόμενο νομοσχέδιο για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό εξετάστηκε ήδη από τους νομικούς και οικονομολόγους του Συλλόγου Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος. Κι αυτό που διαπιστώθηκε είναι ότι στην ουσία το νομοσχέδιο νομιμοποιεί τις παρανομίες των τραπεζών. Δεν θέτει όρια στις τράπεζες. Δεν εξετάζει, ανάλογα με τη βιωσιμότητα της εταιρείας, τι μπορεί να πληρώσει. Κατά τα άλλα, είναι ακριβώς το ίδιο με το νόμο 4224/2013. Νομιμοποιεί τις παρανομίες τραπεζών, και το μόνο διαφορετικό που κάνει είναι απλά και μόνο ότι ορίζει αμοιβές διαμεσολαβητών και ότι καθορίζει το ποιος θα είναι ο Ειδικός Γραμματέας Διαχείρισης Ιδιωτικού χρέους. Ουσιαστικά δεν κάνει τίποτε άλλο. Δεν ορίζει τους όρους του παιχνιδιού μεταξύ τραπεζών και δανειοληπτών. Τα δικαιολογητικά που ζητάει είναι του παρελθόντος. Μέχρι το 2015. Ζητάει οικονομικά στοιχεία της εταιρείας που έχει χρέη. Για να κάνεις αίτηση και να υπαχθείς στη ρύθμιση, πρέπει να έχεις μία κερδοφόρα χρόνια στα 3 τελευταία χρόνια. Δεν ζητάει μπίζνες πλαν των εταιρειών για να δει τη βιωσιμότητά της στο μέλλον, ώστε να καθοριστεί το τι θα μπορεί να δώσει ο επιχειρηματίας και τι όχι. Δεν θέτει επίσης όρια στο ποιοι μπορούν να υπαχθούν στο νόμο. Για παράδειγμα, στο άρθρο 1 του προτεινόμενου νομοσχεδίου, στην έννοια του συνοφειλέτη συμπεριλαμβάνεται ο εγγυητής. Δηλαδή, ο εγγυητής γίνεται συνοφειλέτης. Αλλά, βάσει δικαστικών αποφάσεων, έχει κριθεί παράνομη η παραίτηση του εγγυητή από τη διείσδυση. Κι έρχεται το νομοσχέδιο και καταργεί δικαστικές αποφάσεις. Το νομοσχέδιο δεν ζητάει να γίνει εκκαθάριση της οφειλής από παράνομους τόκους η από το νόμο 128/75 που οι τράπεζες δεν αποδίδουν στοπ κράτος το 0,60 στα καταναλωτικά και το 0,12 ευρώ στα στεγαστικά από τις δόσεις των δανείων. Το βάζουν στο επιτόκιο, παράνομα και παράνομα δεν το αποδίδουν στο κράτος. Δεν βάζει φρένο στον υπολογισμό του έτους σε 360 ημέρες αντί 365 που βάζου οι τράπεζες, που γεννάει παράνομο τόκο βάσει του της απόφασης 430/2005 της ολομέλειας Αρείου Πάγου. Στους τόκους υπερημερίας και στα πανοτόκια βάζει την εισφορά του ν. 128/75.
