Οι πλούσιοι πολιτικοί της υπερχρεωμένης Ελλάδας

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Ποια σχέση μπορούν να έχουν άραγε οι πολιτικοί της χώρας με τον απλό λαό; Καμία απολύτως είναι η απάντηση. Γιατί ζουν σε έναν άλλο κόσμο με υψηλές αποδοχές, τη στιγμή που ο λαός παλεύει καθημερινά για την επιβίωση, ενώ το χρέος είναι τόσο υψηλό που δεν μπορεί να αποπληρωθεί. Οπότε η χώρα είναι αναγκασμένη να συνεχίσει να δανείζεται και οι πολίτες να πληρώνουν το λογαριασμό. Ένας φαύλος κύκλος, στον οποίο οι Έλληνες βουλευτές είναι αμέτοχοι.

Πρόκειται ουσιαστικά για μία τραγωδία που δεν αγγίζει σε καμία περίπτωση το ελληνικό πολιτικό προσωπικό. Γιατί από τα 560 δισ. δημόσιου χρέους, κόκκινα δάνεια και ληξιπρόθεσμα, μόνο το 21% ή 120 δισ. θα αποπληρωθεί. Το ποσό των 560 δισεκ. αποδεικνύει γιατί έχει καταρρεύσει η οικονομία, καθώς το ποσό αντιστοιχεί πάνω από 3 φορές το ελληνικό ΑΕΠ. Το δημόσιο χρέος ανέρχεται στα 328 δισεκ. ευρώ. Οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις ανέρχονται σε 95 δισεκ. ευρώ. Τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα ανέρχονται στις τράπεζες σε 116 δισεκ. ευρώ. Το έλλειμμα των ασφαλιστικών ταμείων υπερβαίνει τα 20 δισεκ.. Όλα αυτά μαζί αθροιστικά φθάνουν τα 560 δισεκ. ευρώ. Από αυτά τα 560 δισεκ. ευρώ που είναι το μέγεθος της πραγματικής ελληνικής χρεοκοπίας, θα μπορούσαν να αποπληρωθούν ή αντιμετωπιστούν ως πρόβλημα το πολύ 120 δισεκ. ή το 21% του συνολικού προβλήματος. Από το συνολικό χρέος των 328 δισεκ. δεν μπορεί να αποπληρωθεί πάνω από 50 δισεκ. Από το συνολικό δημόσιο χρέος πάνω από 50 δισεκ. η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει.  Γι αυτό και πρέπει να ξαναδανείζεται και αυτός ο φαύλος κύκλος κρατάει για χρόνια. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει πάνω από 50 δισεκ. καθαρού χρέους όπως αποδεικνύουν τα τελευταία 7 χρόνια.

Από το συνολικό ύψος των NPEs 116 δισεκ. δεν μπορούν να ανακτηθούν πάνω από 40-50 δισεκ. Την ίδια στιγμή, στο τραπεζικό σύστημα υπάρχουν περίπου 50 ίσως και 60 δισεκ. ευρώ προβληματικά δάνεια τα οποία είναι τελείως σκουπίδια με μηδενικές πιθανότητες ανάκτησης για τις τράπεζες. Επίσης, τα ληξιπρόθεσμα ανέρχονται σε 95 δισεκ. ευρώ είναι οι υποχρεώσεις των πολιτών προς το κράτος. Αυτά αυξάνονται συνεχώς αυξάνονται και αντιστοιχούν στο 54% του ΑΕΠ είναι άγνωστο πόσα θα μπορούσαν να αποπληρωθούν. Υπό κανονικές συνθήκες θα μπορούσαν να αποπληρωθούν 18 δισεκ. ευρώ όπως έχουν αναφέρει ορισμένες μελέτες και αυτή η εκτίμηση αποτελεί καλό σενάριο. Άρα το χρέος προς το δημόσιο είναι 95 δισεκ. και σε ένα αισιόδοξο σενάριο δεν θα μπορούσαν να αποπληρωθούν πάνω από 18 δισεκ. ευρώ.

Και απέναντι σε αυτή τη πραγματικότητα έχουμε τους Έλληνες πολιτικούς που ζουν στη δική τους, πολύ διαφορετική πραγματικότητα.   Οι επιχειρηματίες τους κατηγορούν ότι παίρνουν εύκολα αποφάσεις γιατί δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα και τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης στην αγορά, που αντιμετωπίζει τη λαίλαπα της υπερφορολόγησης. Οι εκάστοτε κυβερνώντες βλέπουν τα λουκέτα σαν απλά νούμερα και με μια τζίφρα φορτώνουν κι άλλο τον «αγκομαχούντα γάιδαρο».

H αλήθεια είναι όμως ότι αυτή η «αλυσοδεμένη» χώρα με τις λίγες όρθιες και τις πολλές πτωχευμένες επιχειρήσεις κυβερνάται από ένα πλούσιο πολιτικό προσωπικό. Η έρευνα ιρλανδικού ενημερωτικού δικτύου για τις μικτές ετήσιες αμοιβές των βουλευτών στην Eυρώπη είναι αποκαλυπτική.

Mε βάση την κατάταξη, οι Έλληνες βουλευτές βρίσκονται στην 13η θέση των «28», με 61.620 ευρώ. Tην κούρσα οδηγούν οι Iταλοί με 125.220 ευρώ, οι Aυστριακοί, με 121.608 ευρώ, οι Γερμανοί με 108.984 ευρώ και οι Γάλλοι (85.713 ευρώ), ενώ στον «πάτο» είναι οι Pουμάνοι και οι Bούλγαροι με 20.000 ευρώ. H έρευνα, όμως, προχωράει ακόμη παρακάτω συγκρίνοντας τις απολαβές των πολιτικών με το AEΠ της κάθε χώρας. Έτσι, εάν οι αποδοχές των Eλλήνων βουλευτών συγκριθούν με τις αποδοχές των «κοινών θνητών» (με το μέσο κατά κεφαλήν ετήσιο εισόδημα του πολίτη στα 18.331 ευρώ), τότε «εκτοξεύονται» στην 2η θέση μετά τους Iταλούς. Γιατί απλά εισπράττουν τρεις φορές περισσότερα από όσους έχουν την τύχη να βγάζουν 1.500 ευρώ το μήνα. Χωρίς βέβαια να γίνεται σύγκριση με τους εκατοντάδες χιλιάδες που κυνηγούν το μεροκάματο.

Mε όλα αυτά υπόψη, είναι πραγματικά ερωτηματικό πόσοι και ποιοι από αυτούς μπορούν να έχουν σχέση με τον σφυγμό της πραγματικής οικονομίας και την αγωνία που βιώνουν καθημερινά χιλιάδες επιχειρηματίες και πολίτες που προσπαθούν να εξασφαλίσουν την επιβίωση.