Να ελεγχθούν οι παρανομίες των τραπεζιτών

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Η φούσκα που έσκασε στο πρόσωπο της κυβέρνησης με τις σχέσεις Attica Bank – Καλογρίτσα, όσον αφορά στα χρήματα που θα έπαιρνε για να πληρώσει την τηλεοπτική άδεια που πήρε, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ο έλεγχος της Τράπεζας της Ελλάδος βρήκε ότι η τράπεζα έδινε υψηλά δάνεια σε ημιπτωχευμένες εταιρείες, έκανε αδικαιολόγητες αυξήσεις πιστοδοτικών ορίων και δανείων την ώρα που οι καταθέσεις φυλλορροούσαν, διαπίστωσε ανεπάρκεια διοικητικών στελεχών, σύγκρουση συμφερόντων, απουσία κανόνων, έδινε δάνεια με επιτόκια κάτω του κόστους, είχε «κόκκινα» δάνεια ξεχασμένα σε συρτάρια υποκαταστημάτων και πολλά άλλα.

Αν αφαιρούσαμε από τη προηγούμενη παράγραφο το όνομα της Attica Bank, όλα τα ευρήματα του ελέγχου της ΤτΕ θα μπορούσαν να αφορούν όλες τις ελληνικές τράπεζες. Γιατί αυτά ήρθαν στο φως για την εν λόγω τράπεζα επειδή μόνο γι αυτήν η ΤτΕ έκανε όπως όφειλε τη δουλειά της. Έκανε έλεγχο στο τρόπο λειτουργίας της τράπεζας. Όπως θα έπρεπε να είχε κάνει και να συνεχίζει να κάνει συνεχώς για όλες τις άλλες τράπεζες.

Όλες οι τράπεζες έδιναν δάνεια σε ημιπτωχευμένες επιχειρήσεις διαφόρων ημετέρων των κομμάτων και των κυβερνήσεων. Όλες οι τράπεζες έδιναν υψηλής αξίας δάνεια πολλών εκατομμυρίων ευρώ χωρίς να ζητούν εγγυήσεις. Όλες οι τράπεζες έκαναν παρατυπίες και παρανομίες. Όλες οι τράπεζες δεν ήλεγχαν αν οι καταναλωτές στους οποίους έδιναν δάνεια είχαν τη δυνατότητα να πληρώσουν τις δόσεις. Όλες οι τράπεζες παγίδευαν τους καταναλωτές με ψεύτικες  υποσχέσεις για ευνοϊκές ρυθμίσεις σε περίπτωση που δεν μπορούσαν κάποια στιγμή να πληρώσουν τις αρχικές δόσεις. Και επίσης, όλα τα στελέχη των διοικήσεων όλων των τραπεζών λάμβαναν αυτές τις αποφάσεις και γνώριζαν πάρα πολύ καλά τι έκαναν και πού θα οδηγούσαν τις τράπεζες αυτές οι αποφάσεις τους.

Ο Καλογρίτσας και η Attica Bank είναι μόνο μία περίπτωση θαλασσοδανείων που μοίραζαν οι τράπεζες σε επιχειρηματίες που δεν παρείχαν εγγυήσεις ή έδιναν δάνεια με εγγύηση μόνο αέρα, μια μόνο υπογραφή, ενώ οι διοικήσεις όλων των τραπεζών συμφωνούσαν και υπέγραφαν να δίνονται θαλασσοδάνεια σε κόμματα χωρίς να υπάρχουν εγγυήσεις, αλλά με μόνη εγγύηση ποσοστά που είχαν πάρει στις προηγούμενες εκλογές, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ή να εξετάζεται τουλάχιστον το ενδεχόμενο αν θα πάρουν ή δεν θα πάρουν τα ίδια ποσοστά στις επόμενες εκλογές ή αν θα διατηρήσουν τα ποσοστά τους στη διάρκεια της τετραετίας.

Αντίθετα, περνάνε από κόσκινο τους δανειολήπτες, το ετήσιο εισόδημά τους και οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο που μπορεί να έχουν, ανεξάρτητα αν αυτό το περιουσιακό στοιχείο τους δίνει κάποιο εισόδημα ή όχι. Όπως ακριβώς κάνει και η κυβέρνηση με τον ΕΝΦΙΑ, με τους άλλους φόρους και με τις συντάξεις.

Αλλά αυτός είναι και ο λόγος που οι δανειστές ξηλώνουν τις διοικήσεις όλων των ελληνικών τραπεζών. Ακριβώς γιατί τις θεωρούν υπεύθυνες για τη κατάσταση στην οποία περιήλθε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Αυτό όμως δεν είναι η λύση. Πρέπει αυτά τα στελέχη των διοικήσεων των τραπεζών να λογοδοτήσουν κάποια στιγμή στη δικαιοσύνη. Πρέπει οι τράπεζες που εξαπάτησαν τους δανειολήπτες, που εγκλημάτησαν εις βάρος τους, που τώρα απειλούν τους δανειολήπτες με πλειστηριασμούς και κατασχέσεις σε περίπτωση που δεν δεχτούν τις υποτιθέμενες ρυθμίσεις των δανείων τους που τους προτείνουν, να δώσουν πίσω όσα χρήματα άρπαξαν παράνομα και παράτυπα από τους δανειολήπτες. Αλλιώς, το μόνο που θα γίνει, θα είναι να παραμείνουν οι τραπεζίτες ατιμώρητοι και να παραμείνουν οι δανειολήπτες στον καθημερινό αγώνα να παλεύουν για να μην χάσουν το σπίτι τους και την επιχείρησή τους από τα αρπακτικά των ξένων funds που σε λίγο θα αρπάξουν κι αυτές τις ίδιες τις ελληνικές τράπεζες.