Κατασπαταλώνται τα χρήματα των φορολογούμενων

ΦΩΤΟ: INTIME NEWS/ΛΙΑΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ/ΑΡΧΕΙΟΥ

Τη στιγμή που η φορολογία των πολιτών έχει φτάσει στα ύψη, δεν γίνεται καμία προσπάθεια εξοικονόμησης φόρων από τη κυβέρνηση, η οποία, όχι μόνο διατηρεί εκατοντάδες άχρηστους οργανισμούς που κοστίζουν πακτωλό χρημάτων των φορολογουμένων, αλλά δημιουργεί κι άλλους.

Σε 1.629 ανέρχονται οι κρατικοί οργανισμοί – φορείς της Γενικής Κυβέρνησης – που καθημερινά λειτουργούν με υψηλό κόστος το οποίο πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Και ίσως στο παρελθόν, στις παλιότερες και καλύτερες μέρες, οι οργανισμοί αυτοί και ο φορείς να ήταν απαραίτητο να υπάρχουν για να παράξουν συγκεκριμένο έργο. Αλλά στις μέρες μας, στον έβδομο χρόνο της λιτότητας και της οικονομικής κρίσης, στις μέρες των μνημονίων και της χρεωκοπίας της χώρας, θα έπρεπε η κυβέρνηση να κάνει αυτό που είναι αναγκασμένα να κάνουν εκατομμύρια νοικοκυριά στην Ελλάδα. Να κόψει τις πολυτέλειες, να κάνει οικονομία και να διατηρήσει μόνο τις εντελώς απαραίτητες δαπάνες.

Δε γίνεται οι φορολογούμενοι πολίτες, οι δανειολήπτες που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους, να κάνουν στυγνή οικονομία και εξαιρετική μείωση δαπανών, και η κυβέρνηση να διατηρεί άχρηστους οργανισμούς το κόστος λειτουργίας των οποίων πληρώνουν οι χειμαζόμενοι πολίτες.

Με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (Σεπτ. 2015) οι φορείς της Γενικής Κυβέρνησης, ανέρχονται σε 1629: Δηλαδή 486 φορείς Κεντρικής Κυβέρνησης, 1.007 Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, 99 νοσοκομεία και 37 Οργανισμοί Κοινωνικής Ασφάλισης.

Κανείς βέβαια δεν μπορεί να απαιτήσει να καταργηθούν τα νοσοκομεία και να αντικατασταθούν από ιδιωτικά. Αλλά υπάρχουν πολλά νοσοκομεία που υπολειτουργούν, κυρίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τα οποία έχουν άδειες κλίνες, επειδή δεν υπάρχει προσωπικό. Κάποια νοσοκομεία θα μπορούσαν να συνενωθούν, ώστε και να λειτουργούν όλες τους οι κλινικές που τώρα παραμένουν κλειστές και παράλληλα να μειωθεί το κόστος λειτουργίας. Μέσα στο κόστος λειτουργίας δεν είναι μόνο ενοίκια και λογαριασμοί ΔΕΚΟ, αλλά η τεράστια γραφειοκρατία, που ταλαιπωρεί επί δεκαετίες το δημόσιο τομέα.

Επίσης, για τους 486 φορείς «σκληρού» δημοσίου τομέα, πρέπει να αναρωτηθούμε τι προσφέρουν στην κοινωνία, η οποία είναι υποχρεωμένη να τους πληρώνει μέσα από τη δυσβάσταχτη φορολογία. Φορείς όπως:

«Ταμείο Χρηματοδότησης Δικαστικών Κτηρίων», «Ηλεκτρομηχανική Κύμης ΕΠΕ», «Ίδρυμα Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό», «Ινστιτούτο Κρητικού Δικαίου», «Οργανισμός Ανάπτυξης Κρήτης Α.Ε.» και διάφοροι άλλοι που κανείς δεν ξέρει τι κάνουν. Υπάρχουν πάνω από 45 Δημόσιες Βιβλιοθήκες, πάνω από 10 Εθνικά Αθλητικά Κέντρα, πάνω από 14 Εταιρίες Προστασίας Ανηλίκων, 10 Περιφερειακά Μουσεία, 30 Φορείς Διαχείρισης δρυμών, λιμνών, δασών κλπ. που θα μπορούσαν κάλλιστα να περάσουν στους δήμους. Όπως επίσης και κάποιοι περίεργοι φορείς, όπως «Κεφάλαια Αποζημίωσης Φορτοεκφορτωτών». Αλλά βέβαια και οι Αποκεντρωμένες Διοικήσεις.

Θα μπορούσε ίσως να εξοικονομηθεί μέχρι και το 40% του κόστους λειτουργίας τους, χωρίς καν να χρειαστεί να γίνουν απολύσεις και να χάσει κι άλλος κόσμος τη δουλειά του.

Αλλά, αντί η κυβέρνηση να προχωρήσει σε εξοικονόμηση πόρων από την κατάργηση πολλών άχρηστων φορέων και την ενοποίηση πολλών άλλων, ιδρύει κι άλλους οργανισμούς τους οποίου θα πληρώνουν οι φορολογούμενοι.

Όπως το νέο Ταμείο Συμμετοχών με κεφάλαιο 400 εκατ. ευρώ για την ενίσχυση των επενδύσεων. Όπως μαθαίνουμε, στόχος του Ταμείου είναι η συγκέντρωση επενδυτικών κεφαλαίων από δημόσιους πόρους, το Ευρωπαϊκό Επενδυτικό Ταμείο (EIF) και άλλες επενδυτικές τράπεζες, με σκοπό την ενίσχυση των επενδύσεων, κυρίως, μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Σ’ αυτό το ταμείο όμως, το ελληνικό δημόσιο θα συμμετέχει με 200 εκατ. ευρώ. Λες και περισσεύουν 200 εκατ. ευρώ από τα μειωμένα όπως φάνηκε, έσοδα της κυβέρνησης. Ποιος θα τα πληρώσει όλα αυτά; Και πάλι ο Έλληνας φορολογούμενος. Και δεν θα πληρώσει μόνο την ίδρυση του ταμείου, αλλά και τα υψηλά αμειβόμενα στελέχη του. Και φυσικά, το ταμείο θα το ελέγχουν κι αυτό οι δανειστές. Βέβαια, παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό, αν το ταμείο αυτό θα καταφέρει να φέρει επενδύσεις ή θα αποτελέσει ακόμα έναν οργανισμό που θα είναι τρύπιο βαρέλι, όπως τόσοι άλλοι, στο οποίο θα διοχετεύεται πακτωλός χρημάτων, θα χρυσοπληρώνονται τα στελέχη του και δεν θα παράγει τίποτα.