Ζουν σε έναν άλλο κόσμο

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Η χώρα βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης. Ναι, για τη δική μας χώρα πρόκειται. Κι όποιος δεν το πιστεύει, ας ανατρέξει σε πρόσφατη δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα. Το είπε ο ίδιος απαντώντας σε ερώτηση για το ενδεχόμενο διεξαγωγής πρόωρων εκλογών. Ε για να το λέει ολόκληρος πρωθυπουργός, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Ποιος θα ξέρει αν είμαστε σε φάση ανάπτυξης ή όχι; Ο εργαζόμενος; Ο άνεργος; Ο χαμηλοσυνταξιούχος; Ο δανειολήπτης που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του από τις τράπεζες και τα distress funds;

Ένας πρωθυπουργός ξέρει τι συμβαίνει στη χώρα του καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Ή τουλάχιστον, οφείλει να ξέρει. Και να ξέρει πολύ καλά μάλιστα.

Αλλά εδώ βλέπουμε ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός ή δεν ξέρει τι γίνεται στη χώρα του, ή επιλέγει να κρύβεται από τη πραγματικότητα και να την κρύβει επίσης. Κι αυτό είναι κάτι που δεν είναι μόνο γνώρισμα του σημερινού πρωθυπουργού, αλλά και των προηγούμενων. Γιατί δεν μπορεί να θεωρεί πρωθυπουργός ότι αποτελεί «φάση ανάπτυξης» η συστηματική φτωχοποίηση των Ελλήνων. Δεν μπορεί να αποτελεί «φάση ανάπτυξης» η αρπαγή των σπιτιών των δανειοληπτών από τις τράπεζες και τα distress funds, η μετατροπή τους σε ενοικιαστές της ίδιας τους της κατοικίας, οι πλειστηριασμοί, μειώσεις μισθών και συντάξεων.

Δεν μπορεί να αποτελούν «φάση ανάπτυξης» τα χιλιάδες λουκέτα στην αγορά, οι νέες στρατιές ανέργων, η μαύρη εργασία, η μετανάστευση των επιχειρήσεων, η αποβιομηχάνιση της χώρας, η αρπαγή επιχειρήσεων με κόκκινα δάνεια από τις τράπεζες και τα distress funds.

Δεν μπορεί να αποτελεί «φάση ανάπτυξης» η έλλειψη των πολυπόθητων επενδύσεων που συνέχεια έρχονται και ποτέ δεν λένε να φτάσουν. Αλλά και να φτάσουν, πάλι δεν μπορεί να θεωρείται «φάση ανάπτυξης» η εργασίας με μισθούς πείνας και χωρίς ασφαλιστικές εισφορές. Αυτό είναι υποδούλωση και όχι «φάση ανάπτυξης».

Δεν μπορεί, τέλος, να αποτελεί φάση ανάπτυξης το ξεπούλημα ολόκληρου του εθνικού πλούτου της χώρας, της κινητής και ακίνητης περιουσίας της, και μάλιστα για 99 ολόκληρα χρόνια, μέσω του νέου Υπερταμείου, το οποίο ούτε καν θα διαχειρίζεται η χώρα, αλλά όλον αυτόν τον εθνικό πλούτο και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές θα τις ελέγχουν υπάλληλοι των δανειστών.

Ανάπτυξη είναι να μπορεί να ζήσει ο κόσμος. Να έχει δουλειά και κανονικό μισθό και σύνταξη για να μπορέσει να πληρώσει το στεγαστικό του δάνειο, να μεγαλώσει σωστά τα παιδιά του και να μην χρειάζεται να αγοράζει τα φθηνότερα τρόφιμα για να τα ταΐσει, να μπορεί να τους εγγυηθεί ένα σίγουρο μέλλον και να τους δώσει τα απαραίτητα εφόδια για να ξεκινήσουν τη ζωή τους. Να μπορέσουν να ζήσουν στη χώρα τους και όχι να αναγκαστούν να μεταναστεύσουν για να βρουν μια καλή ζωή και εξέλιξη στην επιστήμη που διάλεξαν. Να μπορέσουν να μείνουν στη χώρα για να τη βοηθήσουν να πάει μπροστά και όχι να φύγουν και να γίνει η χώρα, μια χώρα γερόντων και φτωχών βιοπαλαιστών υπαλλήλων μεγάλων ξένων εταιρειών, που προσπαθούν να επιβιώσουν.

Όποιος δεν καταλαβαίνει αυτά τα πολύ απλά πράγματα και μιλάει για ανάπτυξη, μάλλον ζει σε έναν άλλο κόσμο και σε μια άλλη πραγματικότητα.