Επενδυτικό αλαλούμ στη κυβέρνηση

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Δεν είναι μόνο οι Έλληνες που έχουν ζαλιστεί με τις αποφάσεις της κυβέρνησης σε διάφορα ζητήματα και – κυρίως –  μετά από «σκληρές διαπραγματεύσεις» με τους δανειστές, που καταλήγουν συνήθως σε άτακτες υποχωρήσεις από τις δήθεν κόκκινες γραμμές. Είναι και οι παντιέρες των υπουργών κάθε φορά που πάει να υπογραφεί κάποια από τις πολυπόθητες επενδύσεις, στις οποίες ο πρωθυπουργός έχει στηρίξει την όποια προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομίας.

Και δεν πρόκειται για μία και δύο περιπτώσεις, αλλά για συνήθη τακτική. Συνέβη λίγο πριν υπογραφεί συμφωνία με τους Κινέζους της COSCO στον Πειραιά, τώρα στο Ελληνικό με τον υπουργό Πολιτισμού κ.Μπαλτά, με την πώληση του 17% της ΔΕΗ με τις αντιδράσεις Σκουρλέτη, με την επένδυση στην Αφάντου, με τη ΔΕΣΦΑ που καρκινοβατεί εδώ και δύο χρόνια, αλλά και με τις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις στον επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ  από υπουργούς και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό το αλαλούμ μόνο κακό κάνει στη χώρα που υποτίθεται ότι προσπαθεί να προσελκύσει επενδύσεις. Γιατί όσοι σκέφτονται να επενδύσουν στην Ελλάδα και βλέπουν τι γίνεται και ότι υπάρχουν αντιδράσεις σε επίπεδο κυβέρνησης, τότε όχι μόνο δεν θα έρθει να επενδύσει στη χώρα, αλλά αντιθέτως, θα φύγει τρέχοντας. Και θα πάει να κάνει τις επενδύσεις του σε κάποια από τις γειτονικές χώρες που και σταθερό πολιτικό – οικονομικό – φορολογικό κλίμα έχουν και δεν τρομάζουν τους επενδυτές. Αντιθέτως, τους προσελκύουν. Με πρώτους και καλύτερους βέβαια τους Έλληνες επιχειρηματίες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να αποδημήσουν για να βρουν την ηρεμία τους στη Βουλγαρία.

Με την ανεργία στα ύψη, με την οικονομία να καίγεται για νέες επενδύσεις, με τις επιχειρήσεις να αγωνιούν από την έλλειψη ρευστότητας, η κυβέρνηση αντί να προσπαθεί να βελτιώσει το οικονομικό κλίμα και την αξιοπιστία της χώρας, με την αντιφατική της πολιτική αποθαρρύνει ακόμα και τους ελάχιστους που τολμούν να πάρουν το ρίσκο και να επενδύσουν.

Αποτέλεσμα αυτής της αλλοπρόσαλλης πολιτικής, στην οποία ο πρωθυπουργός ο ίδιος δεν μπορεί να είναι σε θέση να γνωρίζει από ποιον υπουργό του θα ακούσει αντιρρήσεις και περίεργες – έως και αστείες – δηλώσεις, κάθε μέρα που περνά, χωρίς να ξεκαθαρίζεται αυτό το σκηνικό της διαρκούς αμφιταλάντευσης, η χώρα θα βυθίζεται όλο και περισσότερο στη μιζέρια και στην απαξίωση.