Να πιάσουν τους στρατηγικούς κακοπληρωτές

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Πιο τυχεροί από τους άλλους δανειολήπτες, όσους πραγματικά δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους, φαίνεται ότι είναι οι στρατηγικοί κακοπληρωτές. Και δεν είναι λίγοι. Σύμφωνα με έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος, στρατηγικός κακοπληρωτής είναι μία στις έξι επιχειρήσεις με μη εξυπηρετούμενες οφειλές προς το τραπεζικό σύστημα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ, τα εταιρικά δάνεια με καθυστέρηση άνω των τριών μηνών ανέρχονταν σε 18,7 δισ. ευρώ το Δεκέμβριο του 2015, αντιπροσωπεύοντας το 32,88% του συνόλου των χορηγήσεων. Στη μελέτη αποδεικνύεται ότι οι περιπτώσεις στρατηγικής χρεοκοπίας από τον επιχειρηματικό κόσμο αυξάνονται όσο πιο μεγάλο είναι το χρέος της επιχείρησης, όσο πιο έντονη είναι η οικονομική αβεβαιότητα και όσο πιο μικρή είναι η αξία των εγγυήσεων.

Επίσης διαπιστώθηκε ότι οι πιθανότητες για στρατηγικό «κανόνι» αυξάνονται στις μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεις έναντι των μικρών και των μεγάλων, σε εταιρείες που λειτουργούν 55-75 χρόνια παρά σε αυτές που ξεκίνησαν πιο πρόσφατα τη λειτουργία τους ή στις παλαιότερες.

Αλλά όλοι αυτοί οι στρατηγικοί κακοπληρωτές φαίνεται ότι πέφτουν στα μαλακά. Γιατί, σύμφωνα με τον νέο στρατηγικό σχεδιασμό που έχουν εγκρίνει οι εποπτικές αρχές για κάθε τράπεζα χωριστά, οι περισσότερες «κόκκινες» χορηγήσεις θα αναδιαρθρωθούν ή ρυθμιστούν με στόχο να καταστούν ξανά ενήμερες. Ένα μεγάλο ποσό, ωστόσο, που μπορεί να φτάσει και τα 13 δισ. ευρώ, θα προσπαθήσουν να ανακτήσουν οι τράπεζες με επιθετικές κινήσεις, που περιλαμβάνουν πώληση δανείων σε τρίτους αλλά και ρευστοποίηση των εξασφαλίσεων που διακρατούν.

Στη πλειονότητα όμως των στρατηγικών κακοπληρωτών, οι τράπεζες θα κοιτάξουν να προτείνουν ευνοϊκές ρυθμίσεις ώστε να τους «παρακαλέσουν» ουσιαστικά να δώσουν κάτι. Και βέβαια, όπως προκύπτει και από την έρευνα της ΤτΕ, όσο πιο μεγάλη είναι η επιχείρηση, τόσο πιο πολλά χρωστάει και τόσο πιο ευνοϊκή θα είναι η ρύθμιση που θα της προταθεί. Με λίγα λόγια, οι τράπεζες δείχνουν ανθρώπινο πρόσωπο στους μεγάλους στρατηγικούς κακοπληρωτές, οι οποίοι έχουν και μπορούν, αλλά δεν εξυπηρετούν τα δάνειά τους. Ενώ, όσο πιο μικρός και ανίσχυρος είναι ο δανειολήπτης, οι τράπεζες σκληραίνουν τη στάση τους απέναντί του και τον απειλούν με πλειστηριασμούς, πώληση των δανείων τους και ξεσπίτωμα.

Δύο μέτρα και δύο σταθμά από τις δήθεν ισχυρές ελληνικές τράπεζες που ικετεύουν τους ισχυρούς κακοπληρωτές τους, αλλά είναι σκληρές και απάνθρωπες απέναντι στους ανίσχυρους. Και μετά θέλουν οι τράπεζες να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των καταθετών, ώστε να γυρίσουν τις καταθέσεις τους στα ταμεία. Αλλά με τέτοια συμπεριφορά, αυτό θα παραμείνει όνειρο θερινής νυκτός. Και πιο σίγουρος θα γίνεται μέρα με τη μέρα ο εφιάλτης της πώλησης των ελληνικών τραπεζών σε ξένα funds. Γι αυτό άλλωστε, όσοι προλαβαίνουν ακόμη, τρέχουν να εγκαταλείψουν το χώρο. Με πρώτους και καλύτερους, τα μεγαλοστελέχη των διοικήσεων των τραπεζών, καθώς βλέπουν ότι το καράβι βουλιάζει.