Και ξεπούλημα Οργανισμών προ των πυλών

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

«Τα δύσκολα πέρασαν, τα χειρότερα έρχονται» είπε σε μια κρίση αλήθειας στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Τρύφων Αλεξιάδης. Όλα αυτά βέβαια για το καλό μας και για το καλό της χώρας, για τον εκσυγχρονισμό της, για τη μείωση του κράτους, του αριθμού των δημόσιων υπαλλήλων, και την προσέλκυση επενδύσεων που θα φέρουν την ανάπτυξη. Δεν είναι βέβαια καθόλου τυχαίο ότι για να επιτευχθεί η ανάπτυξη, ότι έχει και δεν έχει το ελληνικό κράτος, μπαίνουν στο Υπερταμείο των 50 δις και, όπως είναι φυσικό, θα ξεπουληθούν επί πινακίου φακής σε εξευτελιστικές τιμές. Αλλά πάντα βέβαια με ανταλλάγματα, πολύ μικρά φυσικά, βαφτισμένα στο καθαγιασμένο νερό των θετικών αποτελεσμάτων και της δήθεν αλλαγής της άποψης των δανειστών για την Ελλάδα και την ελάφρυνση του χρέους.

Ότι δεν έκαναν, ή έκαναν με αργούς ρυθμούς οι προηγούμενες κυβερνήσεις, έρχεται τώρα να τα κάνει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας, θυσία στο «βωμό» ανταλλαγής «μεταρρυθμίσεων» με ρυθμίσεις για το χρέος που θα αξιοποιηθούν πολιτικά για παράταση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Το όλο σχέδιο δείχνει κάτι παραπάνω από ολοφάνερο καθώς πρέπει πρώτα, για να γίνουν ελκυστικοί στους «επενδυτές» οι ελληνικοί οργανισμοί, πρέπει πρώτα να μειωθεί ο όγκος και το κόστος τους προς τους υποψήφιους αγοραστές. Κι εδώ έρχεται να δώσει λύση το νομοσχέδιο για τα εργατικά με ελευθερία των απολύσεων, αλλαγές στην προκήρυξη απεργιών με ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία, περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων και μείωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Και μετά, θα ακολουθήσει η εξυγίανση του δημόσιου τομέα, που θα πάρει μαζί της βέβαια και την εξυγίανση όλων των οργανισμών που ανήκουν στο Δημόσιο ή εποπτεύονται από αυτό.

Και καθώς πολλά έχουν ήδη γίνει από τη «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησή μας, απομένουν οι τράπεζες που ήδη βαίνουν προς ξεπούλημα και περαιτέρω συρρίκνωση, υπό τον έλεγχο πάντα των δανειστών. Και μετά από0 αυτές που πήραν ήδη το δρόμο της «εξυγίανσης» και της «ανάπτυξης», δεν απομένει τίποτ’ άλλο από τις «αναγκαίες αποκρατικοποιήσεις για τη μείωση του κράτους που θα εγγυάται ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης». Και βέβαια αυτό δεν θα γίνει χωρίς ανταλλάγματα για τη «διάσωση» της χώρας με τους δανειστές να δέχονται ίσως μια ρύθμιση του χρέους και μείωση των υποχρεώσεων σε πρωτογενές πλεονάσματα από το 3,5% σε 2,5%. Θέμα που βρέθηκε στις συζητήσεις του πρωθυπουργού τόσο με τον Μοσκοβισί, όσο και με τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζακ Λιου. Γιατί άλλωστε να έρθει στην Ελλάδα ο αμερικανός υπουργός Οικονομικών, και μάλιστα τώρα που λήγει η θητεία της διακυβέρνησης Ομπάμα; Εφόσον το αίτημα γίνει αποδεκτό, η κυβέρνηση εμφανίζεται διατεθειμένη να τηρήσει πιστά τις προβλέψεις του μνημονίου για τη δημόσια διοίκηση, που περιλαμβάνουν μείωση του αριθμού των ειδικών μισθολογίων, εναρμόνιση των επιδομάτων, αλλαγές στα μισθολογικά κλιμάκια και στη σταθεροποίηση του μισθολογικού κόστους.

Με λίγα λόγια, μιλάμε για συρρίκνωση του κρατικού τομέα, η οποία φυσικά θα παρουσιαστεί σαν κινητικότητα ή εκσυγχρονισμός του κρατικού τομέα.

Θα ρωτούσε κανείς, τι κάνουν για όλα αυτά τα κόμματα της αντιπολίτευσης; Τίποτα απολύτως. Τη ΝΔ τη βολεύει πάρα πολύ να μειώσει το κόστος του κρατικού τομέα η κυβέρνηση Τσίπρα. Θα πάρει το μαγαζί έτοιμο για λειτουργία και θα έχει να κατηγορεί άλλον για το ξεπούλημα της χώρας στους ξένους. Και βέβαια, θα συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς με μόνη υποχρέωση να λύσει επιμέρους ζητήματα και λεπτομέρειες, καθώς όλα θα έχουν ήδη γίνει μέχρι να γίνει πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης.