Κυβέρνηση για τα πανηγύρια

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Πανηγυρίζουν τα στελέχη της κυβέρνησης από αφορμή την επέτειο του δημοψηφίσματος για το «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού κατά των κακών ευρωπαίων ηγετών που θα τους βαρούσε ο Τσίπρας νταούλια κι αυτοί θα χόρευαν, με τη Μέρκελ να σέρνει πρώτη το χορό, στο ρυθμό που θα τους επέβαλλε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και μετά ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ, παρέα με τους ΑΝΕΛ, και μας χορεύουν όλους μια χαρά στο ρυθμό που επιβάλουν οι Μέρκελ και οι δανειστές.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα έμεινα ξεκρέμαστα να αιωρούνται στο κενό, ενώ το «ΟΧΙ» του 62% του ελληνικού λαού, έγινε ένα μεγαλοπρεπέστατο «ΝΑΙ» τόσο γρήγορα που ούτε καν οι ίδιοι οι δανειστές δεν πρόλαβαν να πάρουν χαμπάρι πώς έγινε αυτό μπροστά στα μάτια τους. Οι δε «κόκκινες γραμμές» της διαπραγμάτευσης ξεθώριασαν και εν ριπή οφθαλμού εξαφανίστηκαν όπως γρήγορα εξαφανίστηκε οτιδήποτε κόκκινο που να θυμίζει αριστερή διακυβέρνηση. Το μόνο κόκκινο που απέμεινε ήταν τα κόκκινα δάνεια, αλλά κι αυτά όχι για πολύ γιατί η κυβέρνηση τα ξεπούλησε όλα επίσης εν ριπή οφθαλμού. Και όχι μόνο αυτά, αλλά και τα εξυπηρετούμενα, και τα επιχειρηματικά και τα στεγαστικά και σε λίγο ποιος ξέρει ποια άλλα, μέχρι να κορεστεί η όρεξη των distress funds. Κάτι που θα γίνει μόνο μόλις αρπάξουν και τις ίδιες τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες, όσο κι αν βιάζονται να ξεπουλήσουν τα κόκκινα δάνεια, δεν πρόκειται να δουν τη διάσωσή τους να έρχεται ούτε στον αιώνα τον άπαντα. Οπότε θα καταλήξουν κι αυτές, τζάμπα, στα νύχια των distress funds.

Η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση της χώρας επέβαλε τελικά μια πολιτική πιο νεοφιλελεύθερη και από αυτήν που θα ήλπιζαν και οι ίδιοι οι δανειστές. Και φυσικά, αφού βλέπουν τις πόρτες διάπλατα ανοιχτές και καμία απολύτως αντίσταση, εισβάλουν στη χώρα και αρπάζουν σε τιμή ευκαιρίας τα πάντα. Δάνεια, τράπεζες, αεροδρόμια, λιμάνια, ορυκτό πλούτο, δημόσια περιουσία. Και δεν πρόκειται να σταματήσουν, γιατί αφ ενός δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνουν, αφ ετέρου δεν υπάρχει κανείς για να τους σταματήσει. Το εντελώς αντίθετο.

Κι επειδή έχουν και επιχειρήσεις που θέλουν ένα κομμάτι από τη σάρκα της πολύπαθης και ξεπουλημένης Ελλάδας, επιβλήθηκαν και τα capital controls ώστε να μην μπορούν πια να κινηθούν οι ελληνικές επιχειρήσεις. Να μην έχουν χρήματα για να κάνουν παραγγελίες για να μπορούν να πληρώνουν τους προμηθευτές τους. Και να τα μεγάλα κανόνια, να σκάνε το ένα μετά το άλλο. Και να αδειάζει η αγορά από ελληνικές επιχειρήσεις που βρίσκονταν στο χώρο επί δεκαετίες. Και να βγαίνουν χιλιάδες εργαζόμενοι στο δρόμο και στην ανεργία.

Ποιους βολεύει αυτό; Ποιους άλλους από τις ξένες επιχειρήσεις. Οι οποίες θα έρθουν να καλύψουν το κενό χωρίς καν να έχουν να αντιμετωπίσουν τους περιορισμούς των capital controls, ενώ οι ελληνικές ανταγωνιστικές επιχειρήσεις και capital controls θα έχουν και θα ζητάνε την άδεια της τράπεζας για να χρησιμοποιήσουν τα ίδια τους τα χρήματα. Και όσες επιχειρήσεις έμειναν, θα οδηγηθούν σιγά σιγά  στο κλείσιμο.

Κατά τα άλλα η κυβέρνηση πανηγυρίζει για το δημοψήφισμα, για τα κόκκινα δάνεια, για την ανάπτυξη που θα φέρει. Αλλά τελικά είναι μια κυβέρνηση όχι για πανηγυρισμούς, αλλά για τα πανηγύρια.