Δίκαιη ανάπτυξη ημέτερων κρατικοδίαιτων

ΦΩΤΟ: ICON/ΑΡΧΕΙΟΥ

Πολλά πόνταραν στη κυβέρνηση και στο ΣΥΡΙΖΑ στη χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού για τη παρουσίαση των αναπτυξιακών εργαλείων που θα βάλει σε λειτουργία η κυβέρνηση. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτοί. Το πολυπληθές ακροατήριο δεν ήταν μόνο υπουργοί, βουλευτές και υποστηρικτές της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλοί ήταν αυτοί που περίμεναν να ακούσουν πολλά. Ήταν όλοι αυτοί που περιμένουν τη σειρά τους. Που περίμεναν πολλά χρόνια, αλλά ήταν πάντα δεύτεροι και καταϊδρωμένοι, γιατί απλά, ήταν άλλοι στα πράγματα. Περίμεναν επίσης τον αναπτυξιακό νόμο. Και περίμεναν να ακούσουν ότι οι υποσχέσεις που άκουγαν μέχρι τώρα, ξεκινούν πλέον να γίνονται πράξη. Τι περίμεναν; Να ακούσουν ότι για κάποια πράγματα θα αποφασίζει η κυβέρνηση και θα μοιράζει αυτή τους πόρους από τα «χρηματοδοτικά εργαλεία» που θα φέρουν τη «δίκαιη και δημοκρατική ανάπτυξη». Γιατί μέχρι τώρα, το μόνο που άκουγαν ήταν ότι κουμάντο σε όλα κάνουν οι δανειστές. Αυτοί αποφασίζουν τι θα «αναπτυχθεί» και «πώς» και από «ποιους». Και οι δικοί μας «μοχλοί ανάπτυξης» τις θα γίνουν; Θα μείνουν πάλι στην άκρη και μάλιστα τώρα που ήρθε η πολυπόθητη αλλαγή του πολιτικού σκηνικού; Όχι βέβαια.

Απ’όλα και για όλους έχει ο μπαξές. Το ότι πρέπει να μείνουν ικανοποιημένοι οι δανειστές δεν πρέπει να σημαίνει απαραίτητα ότι οι ημέτεροι «μοχλοί ανάπτυξης» θα πρέπει να μείνουν άπραγοι. Και χθες ο πρωθυπουργός τους διαβεβαίωσε ακριβώς γι αυτό. Ότι δηλαδή η κυβέρνηση θα είναι αυτή που θα αποφασίζει, θα σχεδιάζει και να κατευθύνει πόρους σε δημιουργικές κατευθύνσεις. Με λίγα λόγια, «μην ανησυχείτε, γιατί εμείς θα αποφασίζουμε» για κάποια πράγματα. Και ποια είναι αυτά; Ότι περισσεύει από τους δανειστές. Δηλαδή οδικά έργα, ενεργειακές υποδομές, και  κρατικά προγράμματα τοπικού χαρακτήρα. Και για του λόγου το αληθές και για να σταματήσουν να του γκρινιάζουν οι εν αναμονή κρατικοδίαιτοι, ο πρωθυπουργός μοίρασε ήδη από χθες τα πρώτα «αναπτυξιακά προγράμματα» ύψους 9 δις ευρώ.

Χαρά ευαγγέλια για τους εγχώριους «μοχλούς ανάπτυξης» που βλέπουν πια ότι η πολύχρονη αναμονή τους ανταμείβεται.

Αυτή που δεν ανταμείβεται είναι η ιώβεια υπομονή που κάνουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι Έλληνες φορολογούμενοι, οι χιλιάδες – αν όχι εκατομμύρια – δανειολήπτες, που περιμένουν να δουν μια άσπρη μέρα. Μια απόφαση που να δικαιώνει τον καθημερινό τους αγώνα να σώσουν τα σπίτια τους από τα νύχια των distress funds και τις οικογένειές τους από την έξωση. Γι αυτούς η δικαίωση είναι ένα άπιαστο όνειρο. Μια υπόσχεση που πήρε παράταση για τα επόμενα 99 χρόνια.