Βαφτίζουν «δάνεια» την επέκταση των δανείων

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Νέο κόλπο έχουν βρει οι τράπεζες για να εξαπατούν τους δανειολήπτες, ακόμα κι αυτούς στους οποίους χορηγούν το πιστοποιητικό του «συνεργάσιμου» δανειολήπτη. Είναι αρκετές οι καταγγελίες που φτάνουν στο Σύλλογο Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος για τις νέες μεθόδους που χρησιμοποιούν οι τράπεζες για να παγιδέψουν και να εγκλωβίσουν τους δανειολήπτες που προσπαθούν να βρουν μία λύση ώστε να συνεχίσουν να εξυπηρετούν τα δάνειά τους.

Δανειολήπτρια έχει οφειλή 16/128 ευρώ σε τράπεζα και ζήτησε από τη συγκεκριμένη να της δοθεί λύση ώστε να συνεχίσει να εξυπηρετεί το δάνειό της. Η τράπεζα προχώρησε σε αναδιάρθρωση του δανείου της, την οποία όμως ονόμασε δάνειο και κάλεσε τη δανειολήπτρια να υπογράψει νέα σύμβαση. Όμως δεν πρόκειται για νέο δάνειο, παρά μόνο για λογιστικό υπόλοιπο από το ήδη υπάρχον δάνειό της. Σύμφωνα δε με τη λύση που τη πρότεινε η τράπεζα, η δανειολήπτρια καλείται να καταβάλει μια μηνιαία δόση, η οποία όμως – μαζί με τους τόκους – ανεβάζει τη συνολική οφειλή σε 29.936 ευρώ. Αυτό όμως δεν είναι το τελικό ποσό, καθώς η τράπεζα ενημέρωσε τη δανειολήπτρια ότι σε έναν χρόνο θα επανεξεταστεί η οφειλή της. Δηλαδή η τράπεζα κρατάει εγκλωβισμένη τη δανειολήπτρια να καταβάλει δόσεις για ένα χρόνο, χωρίς ουσιαστικά να μειώνεται η οφειλή της, ενώ σε έναν χρόνο θα της κάνει νέα σύμβαση, με νέες δόσεις, η οποία, ουσιαστικά, θα συνεχίσει να κρατά εγκλωβισμένη τη δανειολήπτρια στην τράπεζα ώστε να συνεχίσει να εξυπηρετεί την οφειλή της. Μια οφειλή που, σύμφωνα με τις «λύσεις» που προτείνει η τράπεζα, θα συνεχίσει να υπάρχει ες αεί και να μην μειώνεται. Επίσης, αν και η δανειολήπτρια είναι άνεργη από το 2010, επειδή την συντηρεί ο σύζυγός της, η τράπεζα δεν την αναφέρει ως άνεργη στη νέα σύμβαση, αλλά ως επάγγελμα αναγράφεται «οικιακά». Ότι δηλαδή δεν έχει ανάγκη εργασίας, αλλά ότι ο σύζυγό της βγάζει αρκετά χρήματα ώστε να την συντηρεί.

Τη στιγμή που 9 στους 10 δανειολήπτες αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους και σύντομα θα τα δουν – μαζί με τις κύριες κατοικίες τους – να οδεύουν προς τα distress funds, οι λύσεις που προτείνουν οι τράπεζες στους δανειολήπτες είναι κάτι παραπάνω από εκβιαστικές. Είναι λύσεις που στόχο δεν έχουν την αποπληρωμή των δανείων των «συνεργάσιμων» δανειοληπτών, αλλά αποσκοπούν στο να τους κρατούν εγκλωβισμένους στις τράπεζες, ώστε να πληρώνουν συνεχώς τόκους, να ρίχνουν δηλαδή χρήμα στα ταμεία των τραπεζών επί μηνιαία βάση, χωρίς όμως η οφειλή τους να μειώνεται ούτε κατά ένα ευρώ. Με τον τρόπο αυτό οι τράπεζες εξασφαλίζουν λίγα μεν, αλλά σίγουρα έσοδα κάθε μήνα, χωρίς να αφήνουν τον δανειολήπτη να ξεπληρώσει την οφειλή του και να ανασάνει. Απλά οι τράπεζες παρέχουν στους δανειολήπτες μικρές ανάσες, αλλά για μακρό χρονικό διάστημα, χωρίς όμως το εναπομείναν ποσό των δανείων τους να μειώνεται έστω και στο ελάχιστο. Και μετά από έναν χρόνο, έρχονται και πάλι οι τράπεζες να προτείνουν νέα λύση, η οποία όμως και πάλι δεν αποσκοπεί στην απελευθέρωση του δανειολήπτη από το βραχνά της οφειλής του, αλλά τον βάζει σε μια διαδικασία να συνεχίζει να πληρώνει δόσεις.