Μαστίγιο και καρότο για το Eurogroup

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Όταν οι ισχυροί της Ευρώπης θέλουν να τραβήξουν στα άκρα το πολιτικό κλίμα, ξέρουν να το κάνουν πάρα πολύ καλά. Είναι άλλωστε παλιοί στο κουρμπέτι κι έχουν μάθει τα κόλπα. Επίσης είναι και οι ισχυροί. Αυτοί που δανείζουν χρήματα στη χώρα μας, αυτοί που επιβάλλουν τις συμφωνίες και τους όρους, τα μνημόνια και έχουν σταθερότητα.

Αυτός που, όπως φαίνεται – δεν ξέρει καθόλου να παίζει το παιχνίδι της πολιτικής, τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι ο Έλληνας πρωθυπουργός, ο οποίος συνεχώς είναι σα να ζητάει σαν μικρό παιδί να τον παίξουν οι μεγαλύτεροι και να τον αφήσουν να μπει στο παιχνίδι τους. Και όπως κάνουν όλα τα μικρά παιδιά, πεισμώνει και ενοχλεί του μεγαλύτερους επειδή δεν του δίνουν σημασία.

Κάτι τέτοιο θυμίζει το πολιτικό θρίλερ των τελευταίων ημερών με τη διαπραγμάτευση που δεν τελειώνει ποτέ, παρά το ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει δεχτεί όλα όσα της έχουν επιβάλλει οι δανειστές. Δέχτηκε νέα φορολογικά μέτρα, δέχτηκε να εξαφανίσει τελείως την ασφάλιση των εργαζομένων, δέχτηκε μείωση των συντάξεων, δέχτηκε να πουλήσει όλα τα κόκκινα δάνεια στα distress funds και μάλιστα χωρίς εισοδηματικά κριτήρια. Κι αφού τα δέχτηκε όλα αυτά, πρέπει να δεχτεί και τα επιπλέον μέτρα των 3,6 δις ευρώ που απαιτεί το ΔΝΤ. Αλλά, αν και στο τέλος θα τα δεχτεί, δεν μπορεί να το κάνει χωρίς να φανεί ότι αγωνίζεται για το καλό του τόπου και για τα συμφέροντα των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων στην Ελλάδα, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι οι αντιδράσεις του κόσμου θα είναι ακόμα πιο έντονες από όσες έχουν εκδηλωθεί μέχρι τώρα, και δεν είναι καθόλου απίθανο να αναγκαστεί να προκηρύξει εκλογές, κάτι που θα έχει ως σίγουρο αποτέλεσμα να χάσει την εξουσία για την οποία περιμένει πάρα πολλά χρόνια.

Δεν θα αφήσει εύκολα τη πρωθυπουργική καρέκλα ο Αλέξης Τσίπρας μετά από τόσους αγώνες και τόση υπομονή που έκανε όλα αυτά τα χρόνια. Και σίγουρα δεν θέλει να επαληθεύσει όλους αυτούς που μιλούσαν για αριστερή παρένθεση και σίγουρα όχι τους μεγάλους του εχθρούς. Τον Αντώνη Σαμαρά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Γιατί ξέρει ότι θα έχει τη τύχη τους. Ξέρει πολύ καλά ότι ο ελληνικός λαός θα του γυρίσει τη πλάτη και θα τον ξεχάσει. Και είναι πολύ νέος για να μείνει στα αζήτητα. Έχει ακόμα πολλές και μεγάλες βλέψεις για το πολιτικό του μέλλον.

Γι αυτό λοιπόν προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια των Ελλήνων και να δείξει ότι είναι ισχυρός και ίσος μεταξύ των άλλων ευρωπαίων ηγετών. Και προσπαθεί να δείξει ότι μπορεί να αντισταθεί στο ΔΝΤ και στα μέτρα που αυτό ζητάει. Γι αυτό προσπαθεί να παρακάμψει το Eurogroup και να πετύχει συμφωνία σε επίπεδο Συνόδου Κορυφής. Εκεί δηλαδή που παίζουν τα μεγάλα παιδιά και όχι οι μικροί του τεχνικού επιπέδου.

Επενδύει βέβαια στην ηγεσία των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι δεν καλοβλέπουν το ότι το ΔΝΤ δε λέει να σταματήσει να μπερδεύεται στα πόδια τους και – κυρίως – στον έλεγχο των ταμείων και των οικονομικών των χωρών της ΕΕ. Αυτό όμως που δεν ξέρει ο Έλληνας πρωθυπουργός, ή δεν το καταλαβαίνει, ή το καταλαβαίνει αλλά θέλει να πείσει τον ελληνικό λαό ότι είναι κι αυτός ίσος μεταξύ ίσων, είναι ότι εκεί που τα μεγάλα παιδιά μαλώνουν, την επόμενη στιγμή τα βρίσκουν και βγαίνουν για καφέ. Η ΕΕ και το ΔΝΤ μπορεί να έχουν τις διαφορές τους, μπορεί να έχουν διαφορετική οπτική στα μεγάλα οικονομικά ζητήματα, αλλά έχουν κοινούς στόχους. Τους εργαζόμενους και τις απολαβές τους. Τους απλούς ανθρώπους και τα δικαιώματά τους. Γιατί, φυσικά, λειτουργούν για τις αγορές και τα μεγάλα οικονομικά κεφάλαια. Ακριβώς όπως τους στρατηγικούς επενδυτές και τα distress funds που ήρθαν για να «επενδύσουν» στην Ελλάδα, αλλά στην ουσία να αρπάξουν τα πάντα, να γίνουν αφεντικά, και να πλουτίζουν στις πλάτες των Ελλήνων που δεν θα έχουν ούτε αξιοπρεπείς μισθούς, ούτε αξιοπρεπή ασφαλιστικά δικαιώματα, ούτε και αξιοπρεπή σύνταξη.

Κι αν οι ηγέτες της ΕΕ αντιδρούν σήμερα, υπάρχουν και οι ηγέτες των χωρών της ΕΕ, όπως ο πολύς κ.Σόιμπλε, ο οποίος είναι πανίσχυρος, έχει επιβάλλει την οικονομική του πολιτική και τους όρους στην ΕΕ, και βέβαια, είναι πολύ κοντά με το ΔΝΤ σε απόψεις και οικονομική πολιτική.

Γι αυτό οι λαοί, και κυρίως ο ελληνικός, δεν πρέπει να τρώνε το κουτόχορτο που τους σερβίρει ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση. Είναι φανερό ότι οι ισχυροί της Ευρώπης τα συζητάνε μεταξύ τους και δεν έχουν αποφασίσει ακόμη τι θα κάνουν με την Ελλάδα και το ΔΝΤ. Γι αυτό βλέπουμε κάποιους να υποστηρίζουν την Ελλάδα και κάποιους να είναι εναντίον της. Τη μια μας λένε ότι δεν θα γίνει Eurogroup, την άλλη ότι θα γίνει, τη τρίτη ότι θα γίνει την εβδομάδα μετά το Πάσχα, τη τέταρτη ότι θα γίνει την μεθεπόμενη εβδομάδα. Οι ισχυροί της Ευρώπης παίζουν με την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό το παιχνίδι με το καρότο και το μαστίγιο. Γιατί δεν ασχολούνται μόνο με τη χώρα μας, αλλά συνεκτιμούν όλες τις καταστάσεις, και κυρίως το φόβο από ένα ενδεχόμενο Brexit και τις συνέπειές του. Κάνουν τους υπολογισμούς τους, κοιτάζουν τα δικά τους συμφέροντα και ανάλογα θα αποφασίσουν τι θα κάνουν. Κι επειδή τα δικά τους συμφέροντα τους ενδιαφέρουν περισσότερο από αυτά του ελληνικού λαού, θα αποφασίσουν ανάλογα με αυτά αν θα συμμαχήσουν με την Ελλάδα ή με το ΔΝΤ. Κι εμείς βρισκόμαστε για άλλη μια φορά με τη δαμόκλειο σπάθη ακόμη πιο σκληρών και επώδυνων μέτρων να κρέμεται πάνω από το κεφάλι μας. Λες και μας πέφτει λόγος, ή πέφτει λόγος στον Α.Τσίπρα. Αν η ηγέτες της ΕΕ αποφασίσουν υπέρ του ΔΝΤ, τότε ο Α.Τσίπρας, όχι μόνο θα δεχτεί, αλλά θα καλοϋποδεχτεί τα μέτρα των 3,6 δις ευρώ που απαιτεί το ΔΝΤ. Ιδίως αν του υποσχεθούν ότι θα του δώσουν θετική απόφαση στην αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας. Και μετά θα επιστρέψει δαφνοστεφανωμένος νικητής στην Ελλάδα, για να μας πουλήσει και πάλι χάντρες και καθρεφτάκια υπερηφάνειας, ενώ θα έχει υποκύψει σε όλες τις απαιτήσεις των δανειστών.