Θρίλερ εσωτερικής κατανάλωσης

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Αν δει κανείς με λίγη ψυχραιμία και από κάποια απόσταση το θρίλερ των τελευταίων ημερών με την σύγκλιση ή όχι του Eurogroup, μπορεί πολύ εύκολα και πολύ αβίαστα να καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα που καμία σχέση δεν έχουν με θρίλερ. Αντίθετα μάλιστα, μπορεί να διαπιστώσει κάποιες πολύ καλά συντονισμένες ενέργειες από τη πλευρά του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, που ως στόχο τους δεν έχουν τόσο πολύ τους ευρωπαίους, τους δανειστές και το ΔΝΤ, αλλά περισσότερο το εσωκομματικό μέτωπο, τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και – κυρίως – όσους αντιδρούν. Γιατί, πολύ καλή η αντίσταση στα σκληρά μέτρα που απαιτεί το ΔΝΤ, αλλά πλέον η κυβέρνηση δεν πείθει τον ελληνικό λαό με παραστάσεις χαμηλής ποιότητας.

Αν δει λοιπόν κανείς από κάποια απόσταση τα τεκταινόμενα και τις εξελίξεις, θα διαπιστώσει πάρα πολύ εύκολα ότι κύριο μέλημα της κυβέρνησης στην πίεσή της και τις ενέργειές της για σύγκλιση έκτακτης Συνόδου Κορυφής κατά του κακού ΔΝΤ, έχουν ως στόχο να κάμψουν τις αντιδράσεις των ίδιων των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που ήδη έχουν εκφράσει αντιδράσεις στα μέτρα των 5,4 δις ευρώ που υπέγραψε η κυβέρνηση με τους δανειστές και, σίγουρα, θα αντιδράσουν ακόμη περισσότερο στα επιπλέον μέτρα 3,6 δις ευρώ που ζητάει το ΔΝΤ. Το Ταμείο από τη μεριά του, δεν ζητάει κάτι παράλογο, αν βέβαια δει κανείς τις απαιτήσεις του από τη δική του πλευρά. Έχει απέναντί του μια κυβέρνηση που πολλά έχει πει, σε πολλά έχει συμφωνήσει, αλλά κατά το ΔΝΤ, λίγα έχει κάνει. Και τώρα του υπόσχεται ότι «θα» κάνει πολύ περισσότερα. Αλλά το ΔΝΤ δεν είναι ο ελληνικός λαός που πείθεται εύκολα κάθε φορά σε νέους Μεσσίες που υπόσχονται ότι θα σκίσουν τα μνημόνια, για να του φέρουν κάποιο άλλο και μάλιστα πολύ σκληρότερο. Το ΔΝΤ έχει δώσει χρήματα στην Ελλάδα και θέλει να τα πάρει πίσω. Και με τις υποσχέσεις της κυβέρνησης, δεν έχει καμία σιγουριά ότι θα τα πάρει πίσω. Γι αυτό ζητάει εγγυήσεις, ακριβώς όπως κάνει ο καθένας, είτε είναι άνθρωπος, είτε οργανισμός, ότι θα πάρει πίσω τα χρήματά του. Εγγυήσεις και μάλιστα έγγραφες και υπογεγραμμένες. Γιατί με υποσχέσεις και σχεδιαγράμματα του στυλ «δημιουργική ασάφεια» όπως έλεγε ο κ.Βαρουφάκης, δουλειά δεν γίνεται. Και όπως λέει και ο ελληνικός λαός, «αν δεν σπάσεις αυγά, δεν κάνεις ομελέτα».

Άρα, το συμπέρασμα είναι ένα και πάρα πολύ σαφές. Όλη αυτή η δήθεν αγωνιστική στάση της κυβέρνησης απέναντι στο ΔΝΤ, όλη αυτή η εκστρατεία του πρωθυπουργού προς τους ευρωπαίους ηγέτες, γίνεται απλά και μόνο για να μειώσει τις αντιδράσεις των βουλευτών της κυβέρνησης και να διατηρήσει την εύθραυστη πλειοψηφία της στη Βουλή. Γιατί, σε αντίθετη περίπτωση, χάνεται η πλειοψηφία και βέβαια η πρωθυπουργική καρέκλα. Αυτό βέβαια βολεύει και την αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης. Τη Νέα Δημοκρατία γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρά τα όσα λέει για τη κυβέρνηση, παρά το ότι ζητάει τη παραίτησή της, παρά το ότι καταγγέλλει τη κυβέρνηση κι ζητάει εκλογές, ξέρει πολύ καλά ότι ούτε ο ίδιος, ούτε το κόμμα του βρίσκονται ακόμη σε θέση, μετά τη πρόσφατη εκλογή του, να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας. Ακόμα φτιάχνει το κόμμα του και επιλέγει στελέχη. Ούτε λόγος αυτή τη στιγμή για εκλογές. Αλλά έχει τη πολυτέλεια να τις ζητάει γιατί ξέρει ότι οι βουλευτές της κυβέρνησης θα ψηφίζουν όλα όσα τους φέρνει ο πρωθυπουργός στη Βουλή, γιατί αλλιώς, αν αλλάξει η κυβέρνηση, θα τους ξεχάσει και θυρωρός της πολυκατοικίας τους. Οι περισσότεροι δεν θα ξαναδούν τα βουλευτικά έδρανα και τους παχυλούς μισθούς τους, και μετά θα πρέπει πάλι να δουλέψουν για να ζήσουν.

Τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης επίσης δεν θέλουν εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και τα άλλα μικρότερα κόμματα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, όπως επίσης και το Ποτάμι, προσπαθούν να τα βρουν μεταξύ τους για να φτιάξουν, δήθεν, «έναν μεγάλο μεσαίο πολιτικό χώρο, τον οποίο έχει ανάγκη η χώρα». Στη πραγματικότητα όμως αγωνιούν για το αν θα πάρουν ακόμη μικρότερα ποσοστά και δεν μπουν καν στη Βουλή σε νέες ενδεχόμενες εκλογές, οπότε θα ξεχαστούν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Και μετά θα εξαφανιστούν. Άρα κι αυτοί προσπαθούν να μείνουν στα βουλευτικά τους έδρανα και να μη χάσουν τη πολιτική τους καριέρα. Και βέβαια, διατηρούν κι αυτοί τη πολυτέλεια να ασκούν κριτική στη κυβέρνηση καθώς ξέρουν επίσης ότι οι βουλευτές της θα ψηφίσουν τα πάντα, για να μην χάσουν τα δικά του έδρανα. Για τους ΑΝΕΛ, ούτε ψήλος στο κόρφο τους. Αυτοί κι αν θα εξαφανιστούν από τη Βουλή αν γίνουν εκλογές. Δεν γλιτώνουν με τίποτα. Οπότε παραμένουν δεμένοι στο άρμα του ΣΥΡΙΖΑ με τον πρόεδρό τους, Πάνο Καμμένο, να κάνει τη μια κωλοτούμπα μετά την άλλη, μια και ο Α.Τσίπρας δεν του δίνει καμία σημασία γιατί τον θεωρεί δεδομένο. Όπως φυσικά είναι.

Έτσι λοιπόν, ο Α.Τσίπρας δεν έχει κανέναν φοβερό ανταγωνισμό, πέρα βέβαια από έναν. Τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που άλλα ψήφισαν κι άλλα, πολύ επώδυνα, τους έφερε ο Μεσσίας τους. Εκεί λοιπόν στοχεύουν οι παλικαρισμοί του. Στη κοινή γνώμη. Και τώρα, ημέρες Πάσχα και Ανάστασης, που οι βουλευτές του θα επιστρέψουν στις περιφέρειές τους για να γιορτάσουν με οικογένειες και φίλους, είναι κάτι παραπάνω από δεδομένο ότι ο λαός που τους ψήφισε, θα τους χιμήξει. Και το μόνο που έχουν να πουν στον κόσμο είναι ότι ο πρωθυπουργός παλεύει με το θηρίο του ΔΝΤ και τον Σόιμπλε. Κι όποιος τους πιστέψει. Αλλά πρέπει να μπορούν να μιλήσουν και στο κόσμο σε περίπτωση εκλογών. Οπότε θα μπορούν να λένε ότι τους έριξαν ο Μητσοτάκης και το ΔΝΤ.

Όλα λοιπόν γίνονται για να πειστεί η κοινή γνώμη και να μην πάρει με τις πέτρες, τις ντομάτες και τα γιαούρτια τους κυβερνητικούς βουλευτές τώρα που θα επιστρέψουν στις περιφέρειές τους. Όλα τα άλλα είναι απλώς για ευρεία κατανάλωση. Μετά το Πάσχα, όπως φαίνεται θα γίνει το Eurogroup. Και τότε να δούμε τι θα πει ο Α.Τσίπρας, όταν θα υποχρεωθεί για ακόμη μια φορά να τηρήσει τα συμφωνηθέντα και να υπογράψει τα μέτρα των 3,6 δις που ζητάει το ΔΝΤ…