Ποιος θυμάται πλέον εορτοδάνεια και διακοποδάνεια;

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Μέσα σε λίγα μόνο χρόνια, που όμως φαίνονται αιώνας, η οικονομική κατάσταση τόσο της χώρας όσο και της πλειοψηφίας των πολιτών έχει αλλάξει άρδην. Αυτή τη στιγμή, εκατομμύρια Έλληνες δανειολήπτες προσπαθούν να σώσουν την κύρια κατοικία τους, αλλά και την ακίνητη περιουσία τους γενικότερα, από τα νύχια των τραπεζών και των distress funds.

Πριν από μερικά χρόνια όμως, οι τράπεζες είχαν επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου για το ποια θα προλάβει να φορτώσει τον κόσμο με δάνεια για να τον κρατάει χρεωμένο. Έτσι, μετά τα στεγαστικά δάνεια, εφηύραν τα εορτοδάνεια και τα διακοποδάνεια και τηλεφωνούσαν στα σπίτια του κόσμου αλλά και στα κινητά για να του πουν ότι κέρδισε κάποιο εορτοδάνειο ή διακοποδάνειο. Και με τέτοια πονηρά προϊόντα φόρτωναν τον κόσμο, ο οποίος βέβαια, έχει μεγάλο μέρος της ευθύνης για τα δάνεια που έπαιρνε το ένα μετά το άλλο, λες και κάποια στιγμή δεν θα του ζητήσουν το λογαριασμό.  Αλλά οι καταναλωτές έφτασαν πλέον σε σημείο να πληρώσουν την έλλειψη σοφίας και υπευθυνότητας που έπρεπε να επιδείξει τότε. Και πληρώνει το βάρος των ευθυνών που του αναλογεί.

Όμως γιατί κανείς τόσα χρόνια δεν ζήτησε την ευθύνη από τις τράπεζες; Γιατί τις άφηναν να συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο και να μοιράζουν δάνεια και υποσχέσεις ακόμα και σε ανθρώπους που – όπως οι τράπεζες γνώριζαν πολύ καλά – θα βρεθούν σύντομα σε δύσκολη θέση και δεν θα μπορούν να αποπληρώνουν τα δάνειά τους; Γιατί οι τότε κυβερνήσεις και οι ανεξάρτητες αρχές, όπως ο Συνήγορος του Καταναλωτή, δεν επενέβαιναν τότε για να προφυλάξουν τους Έλληνες καταναλωτές από τη παγίδα στην οποία τους έσπρωχναν οι τράπεζες; Γιατί άφηναν τράπεζες που βρίσκονταν ήδη σε άσχημη κατάσταση, όπως η Αγροτική για παράδειγμα, να μοιράζουν δάνεια και χρήματα, τα οποία και δεν είχαν, αλλά και ήταν σίγουρο ότι δεν θα μπορέσουν να εισπράξουν και θα οδηγηθούν σε κλείσιμο;

Τότε μας έδιναν την ψεύτικη εντύπωση ότι στη χώρα υπάρχει ανάπτυξη και ότι η ελληνική οικονομία, όσο περνάει ο καιρός, γίνεται όλο και πιο εύρωστη και ότι οι εποχές της ανάπτυξης βρίσκονται μπροστά μας. Τότε μας έλεγαν ψέματα ότι η «Ελλάς μεγαλουργεί» και φτάσαμε απότομα στην εποχή των μνημονίων και όλες αυτές οι ψεύτικες ελπίδες γκρεμίστηκαν σαν πύργοι φτιαγμένοι από τραπουλόχαρτα. Και φτάσαμε στο σημείο να λέμε «Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίς…». Και μετά ήρθε η σκληρή πραγματικότητα, η κρίση και η έλλειψη ρευστότητας. Ήρθε η  απελπισία του Έλληνα πολίτη που πίστεψε το σύνθημα εκείνης της εποχή για την «Ισχυρή Ελλάδα». Από την εποχή των διακοποδανείων δεν έμεινε τίποτε, παρά μόνο χρέη. Ακόμα και η Αγροτική τράπεζα μας αποχαιρέτισε….