Μόνοι οι πολίτες απέναντι στις τράπεζες

ΦΩΤΟ: EUROKINISSI/ΑΡΧΕΙΟΥ

Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή σήμερα και – όπως διαβάζουμε – βρίσκει τους Έλληνες καταναλωτές στη τελευταία θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσον αφορά στο κατά πόσο είναι ενημερωμένοι για τα δικαιώματά τους. Σύμφωνα μάλιστα με την αναπληρώτρια Συνήγορος Καταναλωτή και διευθύντρια του Ευρωπαϊκού Κέντρου Καταναλωτή Ελλάδας Αθηνά Κοντογιάννη: «Η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό καταναλωτών που, ενώ αντιμετώπισαν ένα μη αμελητέο πρόβλημα στις συναλλαγές τους, εντούτοις δεν επιδίωξαν την επίλυσή του».

Το θέμα είναι όμως τι ενημέρωση έχουν οι Έλληνες καταναλωτές από όλες αυτές τις ανεξάρτητες αρχές, στις οποίες μπορεί, αλλά και πρέπει να απευθύνεται. Ποιος ευθύνεται για το ότι οι Έλληνες καταναλωτές δεν γνωρίζουν τα δικαιώματά τους; Μόνο οι ίδιοι; Έχει κάνει κάποια καμπάνια ο Συνήγορος του Καταναλωτή για να κρατά ενημερωμένο το ελληνικό καταναλωτικό κοινό για τα δικαιώματα, αλλά και τις υποχρεώσεις του;

Γι αυτό και οι Έλληνες καταναλωτές, παρά το ότι έχουν τα περισσότερα προβλήματα και παράπονα από τις επιχειρήσεις, τα παρατάνε και δεν προσπαθούν να βρουν το δίκιο τους. Γιατί ξέρουν ότι, στις περισσότερες περιπτώσεις, θα μπλέξουν σε έναν ατέρμονο δικαστικό αγώνα, στη διάρκεια του οποίου θα ταλαιπωρηθούν για καιρό, με πολύ μεγάλη σιγουριά ότι όλο αυτό θα τους κοστίσει σε χρήμα, αλλά χωρίς καμία βεβαιότητα ότι θα δικαιωθούν. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο ότι οι Έλληνες καταναλωτές έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο κράτος, στο Δημόσιο, στις Ανεξάρτητες Αρχές, αλλά και στις τράπεζες. Γιατί ξέρουν ότι σε πολύ λίγες περιπτώσεις θα δικαιωθούν, κι αυτό μετά από μεγάλη ταλαιπωρία.

Ο Συνήγορος του Καταναλωτή, μεταξύ άλλων, έχει μεταξύ των υποχρεώσεών του και τον έλεγχο του τρόπου με τον οποίο οι τράπεζες προωθούν τα διάφορα προϊόντα τους, κυρίως δάνεια. Πού ήταν όμως ο Συνήγορος του Καταναλωτή όταν οι τράπεζες τηλεφωνούσαν καθημερινά στους πολίτες για να τους φορτώσουν με καταναλωτικά δάνεια και κάρτες και μάλιστα τους πίεζαν για να τα δεχτούν; Πού ήταν ο Συνήγορος του Καταναλωτή, όταν οι τράπεζες εξέδιδαν δάνεια και κάρτες, χωρίς καν να ρωτήσουν τους καταναλωτές και μετά τους τηλεφωνούσαν για να τους τα δώσουν, ενώ όταν ο καταναλωτής δεν ήθελε να τα δεχτεί, έπρεπε να μπει σε μια διαδικασία να τρέχει στις τράπεζες για να τα ακυρώσει; Και όχι μια και δυο φορές, αλλά πολύ περισσότερες. Πού είναι τώρα ο Συνήγορος του Καταναλωτή που οι τράπεζες απειλούν τον κόσμο που έχει κόκκινα δάνεια και υφίσταται των εκβιασμό των τραπεζών ότι αν δεν δεχτούν τη λύση που τους προτείνουν οι τράπεζες για να πάρουν το πιστοποιητικό του «συνεργάσιμου» δανειολήπτη, κινδυνεύουν να δουν το ακίνητό τους και τη κύρια κατοικία τους να οδεύει προς τον πλειστηριασμό;

Σύμφωνα με το Συνήγορο του Καταναλωτή, ένα από τα βασικά δικαιώματα των καταναλωτών είναι ότι έχουν δικαίωμα σε συμβάσεις χωρίς καταχρηστικούς όρους. Αυτό υποτίθεται ότι ισχύει και για τις τράπεζες. Δεν είναι όμως καταχρηστικός όρος όταν οι τράπεζες ζητούν από κάποιον άνεργο δανειολήπτη ή από κάποιον με χαμηλό εισόδημα, να πληρώνουν υπέρογκες και δυσβάσταχτες δόσεις δανείου με την απειλή ότι αν δεν το κάνουν θα χάσουν το σπίτι τους; Πού βρίσκεται ο Συνήγορος του Καταναλωτή όταν δεν επεμβαίνει σε αυτόν τον κυκεώνα δυσβάσταχτων και καταχρηστικών όρων που επιβάλλουν οι τράπεζες στους δανειολήπτες που έχουν κόκκινα δάνεια και παλεύουν μόνοι τους απέναντι στα τραπεζικά τέρατα, ενώ σε λίγο καιρό θα παραδοθούν στα νύχια των distress funds; Γιατί δεν επεμβαίνει ο Συνήγορος του Καταναλωτή για να βάλει τέλος σε αυτούς τους καταχρηστικούς όρους; Μήπως επειδή όλοι αγωνιούν μόνο για το πώς θα καταφέρουν οι τράπεζες να απαλλαγούν από τα κόκκινα δάνεια; Μήπως επειδή όλοι ενδιαφέρονται μόνο για την εξυγίανση των τραπεζών; Γιατί δεν επεμβαίνει ο Σύλλογος του Καταναλωτή για όλα αυτά τα δάνεια που από το 2001 έδιναν οι τράπεζες στους καταναλωτές, όχι μόνο με καταχρηστικούς, αλλά ακόμη και με άκυρους όρους;

Ένα ακόμη δικαίωμα που έχουν οι Έλληνες καταναλωτές, σύμφωνα πάντα με το Συνήγορο του Καταναλωτή, είναι η διαφύλαξη των προσωπικών δεδομένων. Αλλά γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι πλέον ή κυβέρνηση – πριν από μερικούς μήνες – έδωσε όλα τα ΑΦΜ των Ελλήνων στους δανειστές. Για να υπάρχει δήθεν καλύτερος οικονομικός έλεγχος και να αποφευχθεί η φοροδιαφυγή, ώστε να αυξηθούν τα έσοδα του κράτους. Και πού βρισκόταν τότε η ανεξάρτητη αρχή του Συνηγόρου του Καταναλωτή; Γιατί δεν επενέβη για να μην δοθούν όλα τα ΑΦΜ των Ελλήνων στους δανειστές;

Και επανερχόμαστε πάλι στην αρχική διαπίστωση. Ότι οι Έλληνες καταναλωτές δεν έχουν πλέον καμία εμπιστοσύνη στο κράτος, στις ανεξάρτητες αρχές και στο Δημόσιο, γιατί ξέρουν ότι στο τέλος θα βρεθούν και πάλι μόνοι τους απέναντι στις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Γι αυτό και δεν μπαίνουν στη διαδικασία να απευθυνθούν σε ανεξάρτητες αρχές. Γιατί ξέρουν ότι θα χάσουν χρόνο και χρήμα και στο τέλος έχουν πολύ μικρή πιθανότητα να δικαιωθούν.