Η πραγματικότητα διαψεύδει τον Γ.Σταθάκη

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Μόνο ως άγνοια της πραγματικότητας από πλευράς του μπορούμε να δεχτούμε τις χθεσινές δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας, Γιώργου Σταθάκη, στη Βουλή, σύμφωνα με τον οποίο,  δεν έχουν ιδρυθεί ακόμη στην Ελλάδα εταιρείες ή υποκαταστήματα διαχείρισης και μεταβίβασης απαιτήσεων μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Αγνοεί μάλλον, ή θέλει να ξεχνάει, ο υπουργός Οικονομίας, ότι τέτοιου είδους εταιρείες υπάρχουν ήδη και λειτουργούν εδώ και πολλά στην Ελλάδα. Εκτός και αν, ως τέτοιες εταιρείες, ο υπουργός εννοεί μόνο τα κοράκια των distress funds, επιλέγοντας να μην αναφερθεί καθόλου στις πρακτικές που οι τράπεζες ακολουθούσαν στο παρελθόν και μέχρι πολύ πρόσφατα.

Γιατί τι άλλο ήταν παρά εταιρείες διαχείρισης δανείων όλα αυτά τα δικηγορικά γραφεία που εδώ και τρία χρόνια τηλεφωνούσαν καθημερινά τους δανειολήπτες και τους απειλούσαν να πληρώσουν τα δάνειά τους, αγνοώντας αν μπορούν να το κάνουν ή όχι; Σε τι αποσκοπούσε αυτή η πρακτική των τραπεζών, που πουλούσαν δάνεια σε μεγάλα δικηγορικά γραφεία και εταιρείες σε χαμηλές τιμές, και μετά τα συγκεκριμένα δικηγορικά γραφεία κυνηγούσαν τους δανειολήπτες και τους έσερναν στα δικαστήρια ακριβώς για να εισπράξουν αυτά τα δάνεια; Σε τι άλλο παρά μόνο στην είσπραξη των δανείων, αποσκοπούσαν τα δικηγορικά γραφεία που αγόραζαν αυτά τα δάνεια; Και να μην ξεχνάμε – αν και φαίνεται ότι μόνο ο Γ.Σταθάκης επιλέγει να ξεχνάει – ότι αυτά τα μεγάλα δικηγορικά γραφεία, δεν είναι τίποτε άλλο από εταιρείες. Και μάλιστα εισπρακτικές. Αυτός ήταν ο ρόλος τους και αυτό το αντικείμενό τους. Οπότε, δεν ήταν τίποτε άλλο από εταιρείες διαχείρισης και διαβίβασης απαιτήσεων μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Αλλά αναγκαζόμαστε να υπενθυμίσουμε και κάτι άλλο, πολύ σημαντικότερο στον υπουργό Οικονομίας. Ότι από το 2003 ακόμη, με το νόμο 3156, οι τράπεζες εκχώρησαν τα δάνειά τους στις λεγόμενες Εταιρείες Ειδικού Σκοπού, που είχαν τις έδρες τους εκτός Ελλάδος, και ειδικότερα στο Λονδίνο, το Λουξεμβούργο και το Μόναχο, οι οποίες είχαν ακριβώς τον ίδιο ρόλο και το ίδιο αντικείμενο που διεκδικούν τώρα τα distress funds. Να εισπράττουν τα δάνεια και να καλούν – ή ακόμη και να πιέζουν – τους δανειολήπτες να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Δάνεια που έδιναν αφειδώς οι τράπεζες στις καλές εποχές τους, για να παγιδέψουν τους πολίτες σε μια ψεύτικη ικανοποίηση του ονείρου που όλοι έχουν, δηλαδή να αποκτήσουν κάποια στιγμή στη ζωή τους ένα σπίτι για να ξεφύγουν από το ενοίκιο και να έχουν να δώσουν κάποιο εφόδιο στα παιδιά τους, όταν θα ξεκινούν τη δική τους ζωή.

Τι άλλο λοιπόν παρά μόνο εταιρείες διαχείρισης και μεταβίβασης απαιτήσεων μη εξυπηρετούμενων δανείων ήταν αυτές οι Εταιρείες Ειδικού Σκοπού; Και μην ξεχνάμε ότι, το τελευταίο διάστημα, έχουν δει το φως της δημοσιότητας κάποια άρθρα που προέρχονται από στελέχη νομικών εταιρειών, οι οποίες επανενεργοποιήθηκαν, καθώς βλέπουν ότι ανοίγεται μπροστά τους πεδίο δόξης λαμπρό ώστε να διεκδικήσουν μερίδιο από την πολύ μεγάλη πίτα των 108 δις κόκκινων δανείων. Βλέπουν μάλιστα την πώληση δανείων ως εργαλείο ανάπτυξης, όπως αρέσκονται να διαδίδουν, αν και, στη πραγματικότητα, η αποβλέπουν μόνο στη δική τους ανάπτυξη. Αποβλέπουν μόνο στο δικό τους κέρδος, εις βάρος βέβαια των αδύναμων οικονομικά δανειοληπτών, των άνεργων και των χαμηλοσυνταξιούχων, τα σπίτια των οποίων θέλουν να αρπάξουν σε εξευτελιστική τιμή αυτές οι νομικές εταιρείες, με σκοπό να τα μεταπουλήσουν σε υψηλότερη τιμή και να αποκομίσουν εύκολο κέρδος.

Κι ας λέει ο υπουργός Οικονομίας κ. Γιάννης Σταθάκης ότι τέτοιες εταιρείες ούτε έχουν ιδρυθεί ούτε έχουν αδειοδοτηθεί. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ή επιλέγει τεχνηέντως να το ξεχάσει και να το παραλείψει από τη συζήτηση στη Βουλή, ή πολύ χειρότερα, δεν το γνωρίζει καθόλου και υποπίπτει σε σημαντικό παράπτωμα.

Ίσως για τον υπουργό Οικονομίας, ως εταιρείες διαχείρισης και μεταβίβασης απαιτήσεων μη εξυπηρετούμενων δανείων να θεωρούνται μόνο τα distress funds. Αλλά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική κι έρχεται να τον διαψεύσει. Θα περιμέναμε μεγαλύτερη ευαισθησία από τον υπουργό της «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνησής μας, που υποτίθεται ότι κόπτεται για τη προστασία των αδύναμων δανειοληπτών. Θα περιμέναμε περισσότερη σοβαρότητα τουλάχιστον. Αλλά θα περιμέναμε και κάποια αντίδραση από τους βουλευτές των υπόλοιπων κομμάτων, που άκουγαν χωρίς αντίδραση τις δηλώσεις του Γ.Σταθάκη. Θα περιμέναμε ένας βουλευτής τουλάχιστον να σηκωθεί από τη χρυσοπληρωμένη θέση του και υπενθυμίσει στον υπουργό ποια ήταν η πραγματικότητα όλα αυτά τα χρόνια, και τα εκβιαστικά τηλεφωνήματα που δεχόντουσαν καθημερινά οι δανειολήπτες, ακόμη και στους χώρους εργασίας τους, από αυτές τις εταιρείες και τα δικηγορικά γραφεία. Αλλά μάλλον θα περιμένουμε πολύ καιρό ακόμη για μια τέτοια αντίδραση από Έλληνα βουλευτή, καθώς όλοι τους ανεξαιρέτως γνωρίζουν πολύ καλά τι συνέβαινε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά επιλέγουν να σιωπούν για να γίνονται αρεστοί στην ηγεσία τους και να διατηρήσουν τις θέσεις τους και τα προνόμια που τις συνοδεύουν, αδιαφορώντας για το Γολγοθά που είναι υποχρεωμένοι να ζουν καθημερινά εκατομμύρια από τους ψηφοφόρους τους.