Έχουν ξεφύγει με τους διορισμούς

ΦΩΤΟ: EUROKINISSI

Είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε διορισμούς επί διορισμών σε υπουργικά και βουλευτικά γραφεία, αλά αυτό που έγινε στη Βουλή ξεπερνάει κάθε φαντασία. Όπως διαβάζουμε στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «Το Βήμα», η Βουλή διόρισε υπάλληλος σε ανύπαρκτο πρόεδρο ανύπαρκτης Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Σύμφωνα με την υπ’ αριθμόν 349/14.1.2016 απόφαση του Προέδρου της Βουλής Ν.Βούτση που υπογράφει η προϊσταμένη της Διεύθυνσης Ανθρώπινου Δυναμικού και Επιμορφώσεως, Ανδριάνα Ντινοπούλου, διορίζεται ως υπάλληλος της Βουλής η Φιλάνθη Χριστοδούλου του Παναγιώτη και συγκεκριμένα στο γραφείο του πρώην βουλευτή Ν.Σταυρογιάννη. Ο οποίος όμως δεν είναι καν βουλευτής, αλλά δήμαρχος. Υπήρξε όμως βουλευτής. Και σύμφωνα με μια παλιά διάταξη που ξέθαψαν για να μπορούν να διορίζουν, δικαιούνται να διορίζουν μετακλητούς υπαλλήλους οι διατελέσαντες (έστω και για μία ημέρα) πρόεδροι κοινοβουλευτικών ομάδων.

Ο Ν.Σταυρογιάννης λοιπόν, είχε διατελέσει πρόεδρος της ΚΟ των Ανεξαρτήτων Δημοκρατικών Βουλευτών. Ηταν οι βουλευτές (ανάμεσά τους και οι Β. Πολύδωρας, Α. Λοβέρδος, Ν. Νικολόπουλος, Ι. Κουράκος, Ραχήλ Μακρή, Γ. Νταβρής, Κ. Γιοβανόπουλος, Χρυσούλα Γιαταγάνα, Χρ. Αηδόνης, Θεοδώρα Τζάκρη  κ.ά.) που είχαν διαγραφεί από τα κόμματά τους και ήταν τόσο πολλοί που δημιούργησαν τότε Κοινοβουλευτική Ομάδα. Η προεδρία σε αυτή την ομάδα γινόταν εναλλάξ. Συνεπώς έπονται και άλλοι διορισμοί…

Το χειρότερο όλων δεν είναι ότι αυτά τα πράγματα συμβαίνουν τη στιγμή που η ανεργία, όχι μόνο δεν μειώνεται, αλλά αναμένεται να αυξηθεί, αλλά τη στιγμή που 300 βουλευτές κάθονται και παρακολουθούν αμέτοχοι και άπραγοι να συμβαίνουν τέτοιου είδους εξόφθαλμοι διορισμοί. Και φυσικά παρακολουθούν χωρίς να κάνουν τίποτα, γιατί όλοι έχουν διορίσει με κάποιον τρόπο τους ημέτερούς τους στη Βουλή, σε υπουργεία, σε γραφεία, υπηρεσίες και οργανισμούς.

Και ο ταλαίπωρος Έλληνας φορολογούμενος που τους ψήφισε και του έστειλε να κάθονται στα βουλευτικά έδρανα για να παίρνουν τους παχυλούς μισθούς τους σε περίοδο κρίσης και φωνάζουν περί άλλων και για το ποιος είναι καλύτερος ή χειρότερος από τον άλλο, κάθεται και του παρακολουθεί χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα, παρά μόνο να μετανιώνει.

Όμως κάποια στιγμή θα πρέπει αυτός ο λαός να ξυπνήσει και να καταλάβει ότι κανένας από αυτούς δεν θα φροντίσει ποτέ για τον Έλληνα φορολογούμενο, το φτωχό, το συνταξιούχο, το δανειολήπτη, και να καταλάβει ότι οι μικροί, μπορεί να είναι μικροί, αλλά είναι περισσότεροι. Και αν ξεχυθούν στους δρόμους, το ποτάμι δεν θα μπορέσει να γυρίσει πίσω, ότι και αν κάνουν οι δήθεν σωτήρες βουλευτές μας.