Βάζουν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Είναι μόνιμη πρακτική των σύγχρονων πολιτικών που εφαρμόζονται στην Ευρώπη, να τίθεται σε θέση προστασία των φτωχών και αδύναμων κάποιο στέλεχος του μηχανισμού που ευθύνεται για την ύπαρξη φτωχών και αδύναμων.

Το βλέπουμε να επαναλαμβάνεται και στη Βρετανία όπου, όπως ανακοινώθηκε, ένας τραπεζίτης τίθεται επικεφαλής του οργανισμού για την προστασία των καταναλωτών. Πρόκειται για τον πρώην υποδιοικητή της Τράπεζας της Αγγλίας, Άντριου Μπέιλι. Όπως μαθαίνουμε, ο συγκεκριμένος τραπεζίτης διορίστηκε επικεφαλής της Αρχής Χρηματοοικονομικής Συμπεριφοράς (FCA) της Βρετανίας, μετά από μήνες αβεβαιότητας σχετικά με την ηγεσία της καταναλωτικής ρυθμιστικής αρχής της χώρας. Ο Α.Μπέλι είναι γνωστός για τον ατσάλινο πραγματισμό και το αυστηρό προφίλ του, ο πρώην υποδιοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας διαδέχεται τον Μάρτιν Γουίτλι στο τιμόνι του οργανισμού εν μέσω πολλών αμφισβητήσεων για το αν η FCA έχει χάσει την ανεξαρτησία της και αν επηρεάζεται από την κεντρική τράπεζα και το υπουργείο Οικονομικών της χώρας. Ο δε βρετανός υπουργός Οικονομικών χαρακτήρισε τον ηλικίας 57 ετών τραπεζίτη ως «το πιο σεβαστό, πιο έμπειρο και πιο ειδικευμένο πρόσωπο στον κόσμο για να αναλάβει αυτή τη δουλειά». Ο Α.Μπέιλι χαρακτηρίζεται ως ένας σκληρός αλλά δίκαιος ρυθμιστής. Η θητεία του ξεκινά τον Ιούλιο και θα είναι 5ετής και ο βρετανός τραπεζίτης θα πρέπει να εξελιχθεί από ένας κεντρικός τραπεζίτης καριέρας σε προστάτης των καταναλωτών, υπεύθυνος για τον καθορισμό και την επιβολή των κανόνων από τις εταιρείες και την αστυνόμευση των χρηματοπιστωτικών αγορών του Βρετανίας.

Μπορεί εύκολα να αναρωτηθεί κανείς γιατί θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει ο Α.Μπέιλι και τι γίνεται στη Βρετανία και στην Αρχής Χρηματοοικονομικής Συμπεριφοράς. Το αναφέρουμε ως ακόμα ένα παράδειγμα του ότι το ίδιο το σύστημα και οι κυβερνήσεις διορίζουν στελέχη τους για τη προστασία των αδύναμων από τις συνέπειες των πολιτικών τους.

Το ίδιο ισχύει και στη χώρα μας, αν αναλογιστεί κανείς ότι η κυβέρνηση έδωσε την ευθύνη της απόφασης περί του ποιοι δικαιούνται το πιστοποιητικό του «συνεργάσιμου δανειολήπτη» στις τράπεζες. Παρέδωσε στις τράπεζες αυτή την εξουσία και τι ς κατέστησε παντοδύναμες απέναντι στους ανίσχυρους δανειολήπτες, οι οποίοι για να σώσουν την κύρια κατοικία τους και την ακίνητη περιουσία τους, πρέπει να ζητήσουν βοήθεια ακριβώς από αυτούς που προσπαθούν να του αρπάξουν τη περιουσία. Δηλαδή, τις τράπεζες.

Η εξουσία που έχει δοθεί στις τράπεζες είναι τέτοια που τους δίνει τη δυνατότητα να εκβιάζουν τους δανειολήπτες να δεχτούν τη λύση που συμφέρει τη τράπεζα και όχι τους ίδιους. Η τράπεζα μπορεί να προτείνει στο δανειολήπτη όποια λύση τη συμφέρει, χωρίς να ενδιαφέρεται αν ο δανειολήπτης μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτή τη λύση και παράλληλα να επιβιώσει, να ζήσει την οικογένειά του, αλλά και να πληρώνει τους αυξημένους φόρους που του έχουν επιβληθεί τα τελευταία 5 χρόνια. Και μάλιστα θα πρέπει να συμμορφωθεί γιατί αλλιώς η τράπεζα τον απειλεί ότι το ακίνητό του θα πάρει την άγουσα προς τον πλειστηριασμό. Έχει βέβαια το δικαίωμα να αντιπροτείνει μια άλλη λύση, αλλά πάλι η τράπεζα είναι αυτή που θα αποφασίσει αν τη συμφέρει η νέα λύση που φέρνει στο τραπέζι ο δανειολήπτης. Κι αν δεν τη συμφέρει, δεν του δίνει το πιστοποιητικό του «συνεργάσιμου δανειολήπτη» και έχει και πάλι το δικαίωμα να βγάλει το ακίνητό του σε πλειστηριασμό.

Πρόκειται για μία πρακτική με την οποία οι κυβερνήσεις βάζουν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα.

Σ.Α. / Radio1d.gr