Βενιαμίν Καρακωστάνογλου: Εμπαίζει τους Έλληνες ο Ζάεφ με την αναθεώρηση

Με την δημοσίευση του περιεχομένου των τροπολογιών του Συντάγματος στις 2 Νοεμβρίου, που εισηγήθηκε η κυβέρνηση Ζάεφ, αποκαλύφθηκε σ’ όλο του το «μεγαλείο» (την φρίκη δηλαδή) ο κίβδηλος «Μακεδονισμός» που επιβιώνει και νομιμοποιείται στον Συνταγματικό Χάρτη της γειτονικής χώρας μετά την Συμφωνία των Πρεσπών. Θυμίζουμε ότι αυτό συνέβη με τη δοθείσα συναίνεση της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης, ερήμην βέβαια του ελληνικού λαού και με δεδομένη την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας του.

Οι Σκοπιανοί λοιπόν, μας εισάγουν στο μέλλον, δείχνοντάς μας πως θα νιώθουμε σύντομα, όταν στον ΟΗΕ και σε άλλους Διεθνείς Οργανισμούς, θα κυκλοφορούν πλέον οι επίσημοι ως εκπρόσωποι όχι της FYROM (ΠΓΜΔ) αλλά της μόνης παγκοσμίως «Μακεδονίας» (κράτους). Το επίθετο της οποίας βέβαια, το «Βόρεια», για λόγους απλούστευσης ή κεκτημένης ταχύτητας, ελάχιστη σημασία θα έχει, και αργά ή γρήγορα θα εξαλειφθεί. Και αυτό γιατί ο λαός της, η ιθαγένεια, η εθνότητά του και η γλώσσα θα ονομάζονται «Μακεδόνες» και «Μακεδονική». Δηλαδή πλήρες πακέτο!

Έτσι λοιπόν, όπως κατοχυρώνει, βεβαίως, ουσιαστικά υπέρ των Σκοπίων το Άρθρο 7 της Συμφωνίας των Πρεσπών, η κάθε πλευρά (Σκόπια-Ελλάδα) θα δίνει το δικό της νόημα στους όρους «Μακεδονία» και «Μακεδόνας» και άρα (Άρθρο 7 §3) οι Σκοπιανοί θα εννοούν έτσι την επικράτεια, τη γλώσσα, τον πληθυσμό και τα χαρακτηριστικά τους. Συνεπώς με τις ίδιες λέξεις, με τους ίδιους όρους, θα ονομάζονται δύο διαφορετικά πράγματα: δύο επικράτειες (τα Σκόπια και η ελληνική Μακεδονία), δύο ξεχωριστοί λαοί (οι Σλάβοι, Αλβανοί και άλλοι των Σκοπίων και οι Μακεδόνες Έλληνες), δύο διακριτές γλώσσες (η σλαβική-βουλγαρική-σερβική και η ελληνική, δηλαδή η γλώσσα των Ελλήνων της ελληνικής Μακεδονίας).

Και μάλιστα με την τεράστια διαφορά, ότι εκείνοι θα διακινούν παγκοσμίως το κρατικό τους όνομα (Βόρεια) Μακεδονία, λέγοντας ότι είναι οι μόνοι «Μακεδόνες» και μιλούν την μόνη «μακεδονική» γλώσσα. Εμείς θα χρησιμοποιούμε κυρίως εντός Ελλάδας τους αντίστοιχους δικούς μας όρους (που τους έχουμε κατοχυρώσει εδώ και 2.900 χρόνια!), προσπαθώντας μέσω του τουρισμού ή των πολιτιστικών ανταλλαγών και της αρχαιολογίας να πείσουμε τη Διεθνή Κοινότητα ότι περίπου για τρεις χιλιετίες, μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, οι όροι αυτοί είναι δικοί μας, αυθεντικά ελληνικοί (και γλωσσικά και ετυμολογικά!).

Λένε τα αυτονόητα

Οι υπόλοιπες δεσμεύσεις που εμφανίζουν στις τροπολογίες του Συντάγματός τους οι Σκοπιανοί, δηλαδή για μη αλλαγή συνόρων, για αποδοχή της κυριαρχίας και της πολιτικής ανεξαρτησίας και μη ανάμειξης στα εσωτερικά ζητήματα, για μη απειλή ή χρήση βίας κατά των γειτονικών τους κρατών (δηλαδή και της Ελλάδος), είναι όλες ήδη υπαρκτές και αυτονόητες υποχρεώσεις τους:

• Τόσο ως κράτους-μέλους του ΟΗΕ και άλλων Διεθνών Οργανισμών (και βέβαια για να μπουν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ),
• Όσο και λόγω των δεσμεύσεων που ανέλαβαν ειδικά απέναντι στην Ελλάδα με την Ενδιάμεση Συμφωνία (Ελλάδα-Σκοπίων) του 1995, την οποία βέβαια πολλαπλά παραβίασαν. Συνέχισαν την κρατική τους αλυτρωτική προπαγάνδα, συνέχισαν να την διδάσκουν στο εκπαιδευτικό τους σύστημα και να την διαδίδουν διεθνώς, ιδίως μέσω της διασποράς τους.

Συνεπώς, αυτά που δήθεν αποτελούν την προστιθέμενη αξία της Συμφωνία των Πρεσπών υπέρ της Ελλάδος, αποδεικνύονται ήδη κεκτημένα και αυτονόητα. Το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» δεν σημαίνει σχεδόν τίποτα ουσιαστικά θετικό για την Ελλάδα, γιατί άλλο κράτος Μακεδονία δεν υπάρχει παγκοσμίως και γιατί είναι βέβαιο ότι σε μερικά χρόνια θα ατονήσει, τουλάχιστον στις συνήθεις συναλλαγές, ελλείψει κράτους Νότιας ή άλλης Μακεδονίας! Και επιπλέον γιατί αυτοί, ως λαός και ως πολίτες, θα προβάλλονται ως οι μόνοι παγκοσμίως «Μακεδόνες».

Ανάγκη συμφιλίωσης;

Άλλωστε συνεχίζουν να διευκρινίζουν, σε κάθε μία από τις τροπολογίες, ότι αυτές γίνονται «για να καταστεί δυνατή η ένταξη της ‘Δημοκρατίας της Μακεδονίας’ στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ». Άρα αυτό μόνον τους καίει και το τονίζουν επαναληπτικά και κυνικά, χωρίς καν να αναφέρουν ως λόγο, την ανάγκη της συμφιλίωσης και καλής γειτονίας με την Ελλάδα.

Μιλούν βέβαια για «στρατηγική σχέση» με τη χώρα μας, εννοώντας βέβαια ότι αυτοί μόνο έχουν να πάρουν: τεχνολογία, επενδύσεις, επιστήμη, πολιτισμό, ασφάλεια, και τόσα άλλα που αναίτια, κομπλεξικά, ιδεοληπτικά και απλόχερα, τους δίνει μονομερώς η Συμφωνία των Πρεσπών, στα Άρθρα 9 έως 18! Χωρίς εμείς βεβαίως να έχουμε λαμβάνειν οτιδήποτε από τους Σκοπιανούς, γιατί ό,τι έχουν, είναι σαφώς υποδεέστερο από τα δικά μας μεγέθη!

Επίσης, συνεχίζουν στο προοίμιο του Συντάγματος να προβάλλουν την ιδρυτική τους πράξη (Διακήρυξη ASNOM 1944 προς τον «μακεδονικό λαό») όπου προσθέτουν και τη Συμφωνία της Αχρίδας (2001) που τους επέβαλαν με το αντάρτικό τους οι Αλβανοί και οι Αμερικανοί με την μεσολάβηση του υπουργού Εξωτερικών τους τότε Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ. Εμάς δεν μας αφορά καθόλου αυτό.

Τα Άρθρα 3 και 49, όπως είπαμε, επαναλαμβάνουν υποχρεώσεις τους που ήδη υπάρχουν από την Ενδιάμεση Συμφωνία 1995, που μάλιστα δεν ετήρησαν, τουλάχιστον στην προπαγάνδα τους και στις διεθνείς διμερείς αναγνωρίσεις που προώθησαν. Και βέβαια στο Άρθρο 36 για τις συντάξεις των «αγωνιστών» των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων τους (δηλαδή και το αντάρτικο κατά της Ελλάδας 1944-1949) βρίσκουν αφορμή (με πρόσχημα την «ιστορική πτυχή») να διατηρήσουν τις αναφορές τους στην ξεχωριστή ταυτότητα του «μακεδονικού λαού» και της «μακεδονικής κρατικής υπόστασής» τους (δηλαδή ως πρώην Ομόσπονδης Δημοκρατίας της πρώην Γιουγκοσλαβίας). Δηλαδή δίνουν συντάξεις και τιμούν αυτούς που ενόπλως αγωνίσθηκαν για να αποσπάσουν τα εδάφη της ελληνικής Μακεδονίας από τη χώρα μας και να τα εντάξουν στην πρώην Γιουγκοσλαβία.

Στο δε Άρθρο 49, συνεχίζουν τα Σκόπια, στο υποτίθεται αναθεωρημένο Σύνταγμά τους, «να μεριμνούν για την κατάσταση και τα δικαιώματα των μελών του μακεδονικού λαού στις γειτονικές χώρες» (δηλαδή Ελλάδα, Βουλγαρία). Και βέβαια δεν εννοούν τους δικούς τους υπηκόους, γιατί αυτοί αναφέρονται ως άλλη κατηγορία! Άρα, παραμένει η θεωρία περί «μακεδονικών» μειονοτήτων που ζουν στην Ελλάδα και στη Βουλγαρία.

Άνθρακες ο θησαυρός

Επίσης, πως άραγε θα «καλλιεργήσουν την πολιτιστική κληρονομικά του ‘μακεδονικού’ λαού» στις γειτονικές χώρες; Προφανώς με επεμβάσεις ποικίλες και μέσω διεθνούς πίεσης! Ευτυχώς που στην Ελλάδα αυτοί μετριούνται σε μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες. Άρα συνεχίζουν να διεκδικούν τις ανύπαρκτες μειονότητες στην Ελλάδα και Βουλγαρία).

Συνεπώς, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι αυτά που η Κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου με υπουργό Εξωτερικών τον Νίκο Κοτζιά πήρε ελάχιστα για να δώσει: α) ως σύνθετο το όνομα της Μακεδονίας, β) την ιθαγένεια, γ) την εθνότητα, δ) τη γλώσσα. Όλα μακεδονικά, δηλαδή ελληνικά για 2.900 χρόνια. Έτσι λοιπόν «άνθρακες ο θησαυρός» η Συμφωνία των Πρεσπών.

Η συνταγματική αναθεώρηση των Σκοπίων το απέδειξε περίτρανα, αποκαλύπτοντας το ανισοζύγιο και τις ανιστόρητες και παράνομες εκχωρήσεις γνήσιων ελληνικών όρων και ελληνικού-μακεδονικού πολιτισμού, δηλαδή τρισχιλιετούς κεκτημένου του έθνους και της χώρας μας. Οι ευθύνες των κυβερνώντων που διέπραξαν τα ατοπήματα αυτά είναι ιστορικές και απαράγραπτες. Και ο ελληνικός λαός, μέσω εκλογών ή και δημοψηφίσματος, πρέπει να τις αποδώσει, υπερασπιζόμενος την εθνική μας κληρονομιά, τα συμφέροντα του ελληνικού Κράτους και ανατρέποντας την επονείδιστη Συμφωνία των Πρεσπών.

Ήδη, λοιπόν, και οι δύο προϋποθέσεις που είχαν τεθεί στην απαράδεκτη αυτή Συμφωνία στο Άρθρο 2 § 4.β, (δηλαδή το δημοψήφισμα στα Σκόπια και η συνταγματική αναθεώρηση) δεν έχουν εκπληρωθεί από την γειτονική χώρα. Συνεπώς, η Ελλάδα δικαιούται να καταγγείλει την Συμφωνία των Πρεσπών και να μην επιτρέψει την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Μία διαφορετική πατριωτική Κυβέρνηση να επιδιώξει, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, την σύνοψη μίας νέας δίκαιης συμφωνίας που θα διασφαλίζει την ελληνική ιδιοκτησία στο μακεδονικό μας κεκτημένο των 2.900 ετών, που επιτεύχθηκε με πολλούς αγώνες, θυσίες και αίμα.