Τοπική Εφοδιαστική Αλυσίδα vs Παγκοσμιοποίησης

Τα τοπικώς παραγόμενα αγροτικά προϊόντα, επεξεργαζόμενα (μεταποιούμενα) τοπικά, με βάση τοπικές συνταγές (τοπική γαστρονομία, πολιτισμός) και καταναλισκόμενα τοπικά (κάτοικοι, επισκέπτες, τουρισμός) μπορούν να δημιουργήσουν συνθήκες τοπικής-κοινοτικής ανάπτυξης, που είναι η ευημερία των κατοίκων του τόπου.

Το κόστος της «ψαλίδας» μεταξύ τιμών παραγωγού, με τις τιμές καταναλωτή, είναι στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων 5 έως 8 φορές, στην Εφοδιαστική Αλυσίδα.

Στην Τοπική Εφοδιαστική Αλυσίδα θα μπορούσαν οι τιμές καταναλωτή να ισορροπήσουν στο τριπλάσιο των τιμών παραγωγού της Εφοδιαστικής Αλυσίδας. Έτσι και ο παραγωγός θα εισέπραττε 200% καλύτερες τιμές (αφού έκανε κάποια έξοδα συσκευασίας και αποθήκευσης) και ο καταναλωτής θα αγόραζε τρόφιμα κατά 60% φθηνότερα (αφού έκανε κάποια έξοδα μετακίνησης και χρόνου).

Δηλαδή αν ένα προϊόν είχε τιμή παραγωγού 1€ θα μπορούσε να πουλιέται απ τον παραγωγό στον καταναλωτή 3€ (+200%), που θα το αγόραζε ο καταναλωτής 3€ (-60%) αντί για 8€, που το βρίσκει συνήθως στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Αυτό θα έδινε στον παραγωγό τα απαραίτητα χρήματα (ρευστό) για να κινήσει την αγροτική του εκμετάλλευση, αποδεσμεύοντας τον αγρότη από την ανάγκη να ζητήσει δάνειο από τράπεζες. Επίσης θα επέτρεπε στον καταναλωτή να γνωρίσει τον τόπο παραγωγής και τον παραγωγό (μια ιδιότυπη «πιστοποίηση»), να έχει κάποιες ώρες αναψυχής στην ύπαιθρο (όπου συνήθως παράγονται τα αγροτικά προϊόντα) και κάποιες στιγμές με την οικογένειά του/της.

Ο αγρότης που πουλά μόνο σε χονδρέμπορο είναι πιθανώς υποκείμενο εκβιασμού, διότι τα αγροτικά προϊόντα είναι ευαλλοίωτα και ογκώδη. Εάν δεν πουληθούν σε μερικά 24ώρα γίνονται ακατάλληλα και μαζί με όλα τα άλλα έχει και την υποχρέωση να τα «πετάξει» (και αυτό έχει πρόσθετο κόστος).

Μια καλή πρακτική θα ήταν να μπορεί ο αγρότης-παραγωγός να τυποποιεί και να συσκευάζει και να μεταποιεί τα ευαλλοίωτα και να τα καθιστά μακροβιότερα, ή τα ογκώδη να τα καθιστά μικρότερου όγκου και άρα αποθηκεύσιμα. Σε αυτήν την διαδικασία θα μπορούσε να βοηθήσει η ΟΙΚΟΤΕΧΝΙΑ. Ένας νόμος του 2014 (4235/11-2-2014) που ακόμα καρκινοβατεί και δεν μπορεί να αποδώσει επαρκή οφέλη στους αγρότες-παραγωγούς. Και έτσι οι αγρότες παραμένουν υποκείμενο εκβιασμού, ίσως και εκβιαζόμενοι ….

Η Τοπική Εφοδιαστική Αλυσίδα (short supply chain) αποτελείται από το πολλαπλασιαστικό υλικό (αυτόχθονα, ενδημικά, τοπικά, ντόπια κλπ), από τον αγρότη-καλλιεργητή-παραγωγό, από τον φορέα της γαστρονομίας (μόδα, πολιτιστική κληρονομιά κλπ) και από τον καταναλωτή.

Μοιάζει ότι οι προμηθευτές πολλαπλασιαστικού υλικού, οι καλλιεργητές- εκτροφείς και οι αρχιμάγειροι αποτελούν μια ενιαία ομάδα με στόχο να προσφέρουν το καλύτερο αποτέλεσμα στον καταναλωτή. Όσο ποιο γρήγορα το καταλάβουν οι εμπλεκόμενες ομάδες τόσο το καλύτερο για όλους και για τον τόπο.

Ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αττικής «Άγιος Γεώργιος» εσωτερικά κάνει εκπαιδευτικά σεμινάρια, ημερίδες, επισκέψεις μελέτης για την εξασφάλιση των καλυτέρων εκτροφικών συνθηκών. Το σημερινό Διοικητικό Συμβούλιο του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Αττικής καταβάλλει ιδιαίτερες προσπάθειες για την προφύλαξη της Πολιτιστικής Κληρονομιάς και του τρόπου ζωής (ήθη & έθιμα) των κτηνοτρόφων Αττικής. Επίσης κάνει πολλές προσπάθειες να προσανατολισθούν οι κτηνοτρόφοι-μέλη του σε αυτόχθονες φυλές ζώων και σιτηρέσιο από τοπικές πηγές.

Τελευταία καταγράφεται μια εντατική προσπάθεια του Κτηνοτροφικού Συλλόγου να «ανοιχθεί» προς την κοινωνία και τους καταναλωτές με επιδεικτικές τυροκομήσεις και παραγωγή κρέμας σε εκθέσεις, αλλά και με πολλή επιτυχία σε συνεργασία με την Λέσχη Αρχιμαγείρων Αττικής «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» σε Ιδιωτικά Ινστιτούτα Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΙΙΕΚ) και σε Δημόσια ΙΕΚ στους κλάδους της μαγειρικής και της ζαχαροπλαστικής. Επίσης σε σχολεία και γυμνάσια στην ύπαιθρο της Αττικής.

Στις 23/2/2016 στα γραφεία της «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ», στο κτίριο της ICOMOS, Πειραιώς 73, Αθήνα, ο κ Γιάννης Κοντογιάννης (πρόεδρος Κτηνοτροφικού Συλλόγου Αττικής) επαναβεβαίωσε το ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ με την Λέσχη Αρχιμαγείρων Αττικής για την προώθηση της Τοπικής Παραδοσιακής Γαστρονομίας στην Αττική. Τότε στις 6/8/2018, μεταξύ άλλων είχαν συμφωνηθεί:

• Προώθηση της εμπιστοσύνης & αλληλοβοήθειας για την διαμόρφωση συνθηκών για βιώσιμες κοινωνίες με συνεργασία μεταξύ αστών και αγροτών.
• Υποστήριξη των τοπικών παραδοσιακών πολιτισμών (και βέβαια γαστρονομίας) και ανάπτυξη τοπικών εφοδιαστικών αλυσίδων επιδιώκοντας τοπική παραγωγή, τοπική μεταποίηση και τοπική κατανάλωση για ευημερία των κατοίκων των τοπικών κοινωνιών.
• Συνεργασία στην υλοποίηση προγραμμάτων, σε αντικείμενα όπως: ΑγροΤουρισμός, Τουρισμός, Γαστρονομία, Οινολογία, διατροφή, συσχέτιση με την υγεία πληθυσμού, Εκπαίδευση, Κατάρτιση, Πολιτιστική Κληρονομιά κτλ
• Συνδιοργάνωση για την ανάδειξη, την προβολή και την προώθηση της ελληνικής διατροφής και του ελληνικού γαστρονομικού πολιτισμού.
• Διερεύνηση, ανάδειξη και τεκμηρίωση της ιδιαίτερης διατροφικής αξίας και των ευεργετικών χαρακτηριστικών των παραδοσιακών προϊόντων διατροφής.
• Ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των χώρων μαζικής εστίασης και των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων με τοπικούς παράγοντες και παραγωγούς.

Στο κόψιμο της πίττας παρέστη και η βραβευθείσα στις 19/10/2018, στο Ζάππειο από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ΟινοΓαστρονομίας-CEUCO Conseil Européen des Confréries Oenogastronomiques στον ΑγροΔιατροφικό Τομέα κα Μάγδα Κοντογιάννη. Μάλιστα η κα Μάγδα Κοντογιάννη, είχε την ευκαιρία να αναφερθεί στην ανάγκη για μια συνάντηση παραγωγών αγροτικών προϊόντων Αττικής, φορέων τεχνολογίας τροφίμων, αρχιμαγείρων και άλλων τοπικών φορέων για την διαμόρφωση συνθηκών υποστήριξης Τοπικών Εφοδιαστικών Αλυσίδων στις διάφορες περιοχές της Αττικής ίσως στις 7 Απρ 2019, στο Μενίδι.

Η σύνθεση μιας Τοπικής Ομάδος Δράσης από τοπικούς φορείς θα μπορούσε να προετοιμάσει μια ένταξη στην προσεχή Κοινή Γεωργική Πολιτική μερικών Τοπικών Εφοδιαστικών Αλυσίδων.