Το πολιτικό θέατρο εξακολουθεί εις βάρος των πολιτών

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Είναι να απορεί κανείς γιατί κάποιοι – πολλοί ακόμα – κάθονται και ασχολούνται και μαλώνουν μεταξύ τους για τα πολιτικά. Σε κάθε ευκαιρία, γίνεται προφανέστατο, είτε το θέλουν οι βουλευτές των κομμάτων, είτε όχι, ότι κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό και συνεχίζουν να πλουτίζουν σε βάρος του.

Από τη μια έχουμε τους 153 βουλευτές που απέμειναν στην κυβέρνηση και προσπαθούν να δικαιολογήσουν με μεγάλα λόγια το «ναι σε όλα» που πλέον ψηφίζουν. Ό,τι και να τους σερβίρει ο πρωθυπουργός, το καταπίνουν και το ψηφίζουν «για το καλό της χώρας», πασπαλισμένο με λίγη «εθνική προσπάθεια» και «σκληρή διαπραγμάτευση» με λίγες «κόκκινες γραμμές» από δίπλα και πολλή «υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών». Όταν όλοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι μοναδικό κριτήριο για την ψήφιση των μέτρων που θέλουν οι δανειστές, είναι να συνεχίσουν οι ίδιοι να ζεσταίνουν τις βουλευτικές τους καρέκλες για όσο το δυνατόν περισσότερο διάστημα και με κάθε κόστος, ακόμα κι όταν γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτό αποβαίνει σε βάρος των Ελλήνων φορολογούμενων πολιτών, των χαμηλοσυνταξιούχων, των χαμηλόμισθων, των άνεργων, των υποαπασχολούμενων, των δανειοληπτών με κόκκινα επιχειρηματικά και στεγαστικά δάνεια. Όλα τα άλλα που ακούγαμε παλιά περί αντίστασης στους δανειστές, περί κόκκινων γραμμών κλπ κλπ, έχουν πάει περίπατο προ πολλού. Πλέον, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μην γίνουν εκλογές.

Αλλά ας μη νομίζει κανείς ότι επειδή ο Κυριακός Μητσοτάκης και οι βουλευτές της ΝΔ ζητάνε συνέχεια εκλογές «εδώ και τώρα», ότι τις θέλουν πραγματικά. Αυτά είναι κορώνες για να δείχνουν ότι μπορούν να κυβερνήσουν. Ούτε μπορούν, αλλά ούτε θέλουν. Δεν είναι χαζοί να το θέλουν. Γιατί να θέλουν εκλογές όταν βλέπουν ότι όσο περνάει ο χρόνος, η κυβέρνηση φθείρεται όλο και περισσότερο και η ΝΔ κερδίσει όλο και περισσότερο από αυτή τη φθορά; Γιατί να θέλουν εκλογές όταν και οι ίδιοι υποστηρίζουν ακριβώς τα μέτρα που ζητούν οι δανειστές, γιατί με την υπογραφή τους, θα μείνουν ακόμη μεγαλύτερο διάστημα στο πολιτικό προσκήνιο και θα συνεχίσουν να ζουν εις βάρος των Ελλήνων πολιτών; Γιατί να θέλουν εκλογές όταν, αυτά που θα έπρεπε να ψηφίσουν ως κυβέρνηση, τα ψηφίζουν τώρα οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και οι βουλευτές της ΝΔ, όταν θα είναι κυβέρνηση θα μπορεί να κατηγορεί το ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ ότι τους εγκλώβισαν σε μια συμφωνία που υπογράφτηκε ερήμην τους, αλλά τώρα είναι εγκλωβισμένοι και δεν μπορούν να την αντιστρέψουν ή να την καταργήσουν και να μην την εφαρμόσουν;

Όσον αφορά δε τα άλλα κόμματα, αυτά κοιτάζουν μόνο τη βουλευτική τους επιβίωση. Ούτε αυτοί θέλουν εκλογές. Γιατί τα ποσοστά τους θα πέσουν κάτω από το 3% και τη Βουλή θα την βλέπουν μόνο απ’ έξω, όπως οι περαστικοί και οι τουρίστες. Θέλουν κι άλλο χρόνο για να κάνουν τις συμμαχίες τους και τα μαγειρέματά τους, για να πάρουν μεγαλύτερα ποσοστά και να παραμείνουν στη Βουλή στις επόμενες εκλογές. Ή μήπως νομίζει κανείς ότι διακαής πόθος της Φώφης Γεννηματά ήταν να επιστρέψει ο Γιωργάκης Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ; Μια απλή επιχειρηματική συναλλαγή ήταν. «Σου φέρνω τους βουλευτές μου και με βάζεις στο ψηφοδέλτιο γιατί ως πρώην πρωθυπουργός δεν χρειάζομαι σταυρό για να εκλεγώ. Παίρνω αυτομάτων και τιμητικά την έδρα που βγάζει το ΠΑΣΟΚ στην περιφέρεια που θα κατέβω υποψήφιος». Κι έτσι κι ο Γιωργάκης Παπανδρέου εξασφαλίζει το πολιτικό, αλλά και το μισθολογικό του μέλλον, αλλά και η Φ.Γεννηματά αυξάνει τις ελπίδες της να ξαναμπεί το ΠΑΣΟΚ στη Βουλή και η ίδια, αλλά και οι βουλευτές του, να συνεχίσουν να έχουν μισθολογικό μέλλον. Και θα είμαστε εδώ για να το δούμε ότι, τελευταία στιγμή, και ο Σταύρος Θεοδωράκης με όσους του έχουν απομείνει στο «Ποτάμι» θα συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ για να μην δουν την πόρτα της εξόδου από τη Βουλή.

Όλα τα άλλα, οι καυγάδες και η ανταλλαγή χαρακτηρισμών και βρισιών στη Βουλή, οι ατάκες, τα τηλεοπτικά παράθυρα, τα τουίτ και τα σχόλια στο ίντερνετ και οι δημόσιες αντιπαραθέσεις, είναι θέατρο που παίζεται στη πλάτη των Ελλήνων πολιτών. Κανείς τους δεν λέει όχι στον εξωδικαστικό συμβιβασμό, στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, στη νομική ασυλία των τραπεζικών στελεχών και σε όλα τα μέτρα που είναι ουσιαστικά εις βάρος των δανειοληπτών και μόνο υπέρ των τραπεζών. Γιατί, λέει, πρέπει να στηριχτεί το τραπεζικό σύστημα για να στηρίξει τη πραγματική οικονομία. Στην ουσία αυτό που θέλουν είναι να μην απαιτήσουν οι τράπεζες τα θαλασσοδάνεια που δώσανε στα κόμματα και στους βουλευτές, αλλά και να τους ξαναδανείσουν με χαλαρούς ή ανύπαρκτους όρους και εγγυήσεις, όταν έρθει η ώρα να ξεκινήσουν τον προεκλογικό τους αγώνα. Γι αυτό και συνεχίζουν να δείχνουν με το δάχτυλο τους δανειολήπτες με κόκκινα δάνεια, αντί να απαιτήσουν την τιμωρία των πραγματικών υπεύθυνων, των ίδιων των τραπεζιτών και των κομματικών τους στελεχών, που παρανόμησαν εις βάρος ολόκληρης της χώρας. Αλλά κόρακας, κοράκου μάτι δεν βγάζει.