Θεατρική παράσταση “Η χαμένη αθωότητα της Άννας Φρανκ”

Το Κέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας διοργανώνει την θεατρική παράσταση «Η Χαμένη Αθωότητα της Άννας Φρανκ» σε σκηνοθεσία Γιάννη Μαλλούχου από την Θεατρική Ομάδα Entremosotros Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης.

Σάββατο 03 Νοεμβρίου 2018 & Κυριακή 04 Νοεμβρίου 2018| Ώρα 20:00 |ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ  

Αντί εισιτηρίου θα συλλέγονται: τρόφιμα μακράς διαρκείας, χαρτικά – απορρυπαντικά κ.λ.π υπέρ του Παιδικού Χωριού SOS Πλαγιαρίου

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΕΡΓΟΥ:

Πως μπορούμε να συμφιλιώσουμε την υποχρέωσή μας προς τη μνήμη με την τόση απαραίτητη στη ζωή ανάγκη να ξεχνάμε; Καμία γενιά δεν υποχρεώθηκε να αντιμετωπίσει κάτι τόσο παράδοξο. Οι επιζώντες ήθελαν να εξιστορήσουν τα πάντα στους ζώντες: Τη μοναξιά και τη λύπη των θυμάτων, τα δάκρυα των μητέρων που οδηγηθήκαμε στην τρέλα, τις προσευχές των καταδικασμένων κάτω από τον πύρινο ουρανό. Είχαν ανάγκη να μιλήσουν για το παιδί εκείνο που κρυβόταν με την οικογένεια του, είχαν ανάγκη να μιλήσουν για τον άρρωστο ζητιάνο που κλεισμένος σε ένα βαγόνι για μεταφορές ζώων, άρχισε να τραγουδά σαν μια προσφορά προς τους συντρόφους του και για το μικρό κορίτσι που, αγκαλιάζοντας την αδελφή του, ψιθύρισε «μη φοβάσαι, εγώ δεν φοβάμαι».

Ήταν δεκαπέντε χρονών το κορίτσι εκείνο, που προχώρησε προς το θάνατο χωρίς να το ξέρει. Καθένας από αυτούς αισθάνθηκε την υποχρέωση να καταθέσει την μαρτυρία του. Καθένας από εμάς αισθάνθηκε την υποχρέωση να καταγράψει κάθε ιστορία, κάθε περιστατικό. Αυτές ήταν οι επιθυμίες των αποθανόντων, η διαθήκη των νεκρών. Αφού ο αποκαλούμενος πολιτισμένος κόσμος δεν είχε ανάγκη την ζωή τους, τότε ας κατοικηθεί από τον θάνατο τους.

Η χαμένη αθωότητα της Άννας Φρανκ είναι μια από αυτές τις μαρτυρίες.

Το ημερολόγιο μιας κοπέλας που πριν καλά καλά προλάβει να γνωρίσει τη ζωή και τον έρωτα, οδηγήθηκε από τους ναζί στα στρατόπεδα του θανάτου.

…κι όμως θα σας φανεί παράξενο εάν σας έλεγα ότι μπορεί κανείς να είναι ευτυχισμένος σε ένα από αυτά τα στρατόπεδα. Η Άννα Φρανκ ήταν.

Ύστερα από δύο χρόνια που ήταν κλεισμένη στα σκοτεινά δωμάτια της σοφίτας, βρισκόταν πάλι στον ήλιο και στον καθαρό αέρα που τόσο αγαπούσε…