Στο σφυρί η πρώτη κατοικία!

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Δεν έχουν τέλος τα ψέματα της κυβέρνησης, αλλά και η αδιαφορία όλων των άλλων κομμάτων, των αραχτών στη Βουλή εθνοπατέρων μας, που έχουν δηλώσει περίτρανα ότι σκοπός τους είναι να στηρίξουν τις τράπεζες. Αλλά για τους δανειολήπτες, ούτε κουβέντα. Γι αυτούς, όλοι οι δανειολήπτες είναι στρατηγικοί κακοπληρωτές και πρέπει να χάσουν σπίτια, επιχειρήσεις και περιουσίες, για να σωθούν οι τράπεζες.

Και κανείς απ’ όλους αυτούς δεν βλέπει, ούτε ενδιαφέρεται για το ότι οι πρώτες κατοικίες των δανειοληπτών βγαίνουν κανονικά στο σφυρί και τίποτα δεν εμποδίζει τις τράπεζες να αρπάζουν πρώτες κατοικίες. Γιατί καθημερινά βγαίνουν στο φως όλο και περισσότερες περιπτώσεις που δείχνουν  ότι τελικά κατάσχονται και εκπλειστηριάζονται ακόμα και πρώτες κατοικίες ανέργων σε υποβαθμισμένες περιοχές της χώρας. Και μάλιστα, οι ιδιοκτήτες είναι υποχρεωμένοι να δείχνουν τα σπίτια τους στα «κοράκια» που θέλουν να τους τα αρπάξουν.

Παρά τις δημόσιες διαβεβαιώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Δημήτρη Τζανακόπουλου ότι θα υπάρξει «προστασία της κύριας κατοικίας των υπερχρεωμένων νοικοκυριών με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια», η σκληρή πραγματικότητα τον διαψεύδει. Αντί για κατασχέσεις των «ακριβών και πολυτελών κατοικιών πλούσιων μπαταχτσήδων», όπως η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί, τελικά κατάσχονται και εκπλειστηριάζονται ακόμα και πρώτες κατοικίες σε υποβαθμισμένες περιοχές της χώρας.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της άνεργης 32χρονης Δ.Β. από τη Θεσσαλονίκη, την οποία αναγκάζουν όχι απλά να παραδώσει την πρώτη και κύρια κατοικία της λόγω αδυναμίας να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς τις τράπεζες, καθώς είχε δάνειο συνδεδεμένο με ελβετικό φράγκο, αλλά και να υποβάλλεται σε μια διαδικασία απάνθρωπη. Είναι υποχρεωμένη να δέχεται στο σπίτι της τους μελλοντικούς πλειοδότες και να τους το δείχνει. Πρόκειται για κατοικία στη λαϊκή περιοχή της οδού Γιαννιτσών της Θεσσαλονίκης και όχι σε κάποιο ακριβό προάστιο της συμπρωτεύουσας, όπως π.χ. το Πανόραμα. Η ιστορία ξεκινά το 2006, όταν η νεαρή τότε δανειολήπτρια έλαβε στεγαστικό δάνειο ύψους 90.000 ευρώ από την Τράπεζα Millennium για την αγορά ενός σπιτιού επιφανείας μόλις 48,08 τ.μ. στη δυτική Θεσσαλονίκη, το οποίο αποτελεί μέχρι και σήμερα την πρώτη κατοικία της, με τη σημερινή αξία του να φτάνει τα 58.000 ευρώ. Νεαρή εργαζόμενη τότε και κάτω από διαφορετικές οικονομικές συνθήκες, η οφειλέτρια, όπως πολλοί άλλοι άλλωστε, αποφάσισε να επενδύσει τα λιγοστά χρήματά της στην εξασφάλιση στέγης, με την αποπληρωμή του δανείου να την έχει εγγυηθεί ο πατέρας της.

Λόγω οριζόντιας προστασίας της πρώτης κατοικίας, μέχρι και την 31-12-2014 η κατοικία δεν μπορούσε να κατασχεθεί. Οπως τονίζει μάλιστα η κυρία Νούκα, «η γνωστή οριζόντια προστασία που ανανεωνόταν κάθε έτος από το 2008 σταμάτησε με την εκλογή τον Ιανουάριο του 2015 της νέας κυβέρνησης και δεν ανανεώθηκε ποτέ».

Κάπως έτσι και βάσει του κατασχετηρίου που παρουσιάζουμε, τον Σεπτέμβριο του 2017 κατασχέθηκε η πρώτη κατοικία και ήδη ο πλειστηριασμός ορίστηκε πολύ σύντομα, για τις 2 Μαΐου του 2018. Οι αρμόδιες αρχές δεν έλαβαν καθόλου υπόψη τους το γεγονός ότι η γυναίκα για μεγάλα χρονικά διαστήματα παρέμενε άνεργη και σήμερα είναι περιστασιακά εργαζόμενη, ούτε ότι δεν διαθέτει κάποιο άλλο περιουσιακό στοιχείο για να έχει κάποιο εισόδημα.

Σαφώς και το προφίλ της δεν αφορά κάποιον στρατηγικό μπαταχτσή, ούτε φυσικά διαμένει σε κάποιο ακριβό προάστιο ή εντός μιας μεγάλης αξίας βίλα. Πρόκειται για μια γυναίκα που τα φέρνει πολύ δύσκολα πέρα, η οποία δεν είχε καν την οικονομική δυνατότητα να κάνει ανακοπή. Έτσι, παρά το γεγονός ότι η αποπληρωμή του δανείου γινόταν κανονικά για επτά ολόκληρα χρόνια και κατόπιν οι οικονομικές συνθήκες και εξωγενείς παράγοντες επέβαλαν στην ουσία τη μη αποπληρωμή του και όχι η βούληση της δανειολήπτριας και του εγγυητή, η γυναίκα θα χάσει το σπίτι της. Και η περιπέτεια δεν σταματά σ’ αυτό το σημείο, διότι η ίδια θα εξακολουθεί να οφείλει λόγω του ότι η αξία του ακινήτου που ανέρχεται σε 58.000 ευρώ σαφώς και δεν καλύπτει την οφειλή, που εκτινάχθηκε στα 148.251,27 ευρώ.

Και δε φτάνει μόνο αυτό, αλλά η γυναίκα αυτή που της αρπάζουν το σπίτι, πρέπει να δέχεται τις επισκέψεις των κορακιών που θέλουν να της πάρουν το σπίτι στον πλειστηριασμό. Πρόκειται για διάταξη που ψηφίστηκε με τον νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (Ν. 4335/2015), βάσει του οποίου ο οφειλέτης υποχρεούται να δείχνει το σπίτι σε αυτόν ή σε αυτούς που θέλουν να το αποκτήσουν μέσω του πλειστηριασμού.

Για ακόμη μία φορά αποκαλύπτεται πλήρως η απουσία της Πολιτείας σε ένα θέμα μείζονος σημασίας όπως είναι η προστασία της πρώτης κατοικίας. Οι εξαγγελίες προστασίας των δανειοληπτών δεν υλοποιήθηκαν με το άκρως υποκριτικό επιχείρημα της δήθεν και ενδεχόμενης προστασίας και των στρατηγικών κακοπληρωτών.

Όλα δείχνουν ότι είμαστε ένα βήμα πριν από τους μαζικούς πλειστηριασμούς κατοικιών και, δυστυχώς, διαφαίνεται ότι δεν υπάρχει ίχνος αντίληψης για το τι θα επακολουθήσει.

Όμως εδώ υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα. Γιατί, άλλο είναι η βίλα του μπαταχτσή που έχει και δεν πληρώνει, κι άλλο είναι το δωματιάκι του ανήμπορου, που δεν μπορεί να πληρώσει γιατί έμεινε άνεργος. Η διαφορά, κατά τη γνώμη μου, είναι τεράστια και εκεί είναι που θα πρέπει να εστιάσει η Πολιτεία αλλά και οι διοικήσεις των τραπεζών ώστε να υπάρξει διάκριση.

Η 32χρονη γυναίκα από τη Θεσσαλονίκη είναι τρανό παράδειγμα. Πλήρωνε το δάνειό της κανονικά από το 2006 έως το 2013 και σταμάτησε να το εξυπηρετεί μόνο όταν έχασε τη δουλειά της.

Όπως διαμαρτύρεται, λοιπόν, ο τραπεζίτης που κατηγορείται από τον εισαγγελέα ότι έδωσε δάνειο πολλών εκατομμυρίων σε μεγαλοεπιχειρηματία μη μπορώντας να προβλέψει την κατάρρευση της αξίας της εταιρείας του (μετοχές, ενέχυρα κ.λπ.), άλλο τόσο μπορεί να δικαιολογείται και ένας φτωχός άνθρωπος ότι δεν προέβλεψε την κατάρρευση της οικονομίας που θα του στερούσε την εργασία, ειδικά όταν πλήρωνε κανονικά έχοντας μισθό.