Στήριξη του ΕΠΑΜ στον στρατιωτικό Βαγγέλη Φώτη, για την πολιτική του δίωξη

Το ΕΠΑΜ δηλώνει την αμέριστη πολιτική και ηθική του συμπαράσταση στον στρατιωτικό Βαγγέλη Φώτη, που τιμώντας τη στολή και το εθνόσημό του, αρνήθηκε να συναινέσει δια της συμμετοχής του στη μετατροπή του ελληνικού στρατού σε στρατοπεδάρχη εγκλωβισμένων προσφύγων με άνωθεν και έξωθεν εντολές.

Στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν είχε ποτέ η Ελλάδα κι ούτε πρέπει ν’ αποκτήσει τώρα, όσο κι αν προσπαθούν να ωραιοποιούν το χαρακτήρα τους με νεολογισμούς όπως «hot spots», «Ανοιχτές» ή «Κλειστές Δομές Φιλοξενίας» και λοιπές καινοφανείς και παραπλανητικές εκφράσεις. Σε όλους αυτούς τους τόπους κράτησης, οι εγκλωβισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκονται παρά τη θέλησή τους και χωρίς να τους αναγνωρίζεται νομική υπόσταση κατ’ απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν ακολουθούνται οι προβλεπόμενες από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ διαδικασίες ώστε να ταυτοποιηθούν για να μπορούν να πάνε νόμιμα και ανεμπόδιστα σε όποια χώρα επιθυμούν, γιατί αυτό που επιτάσσουν οι Βρυξέλλες και συμφώνησε η κυβέρνηση, είναι να μετατραπούμε σ’ ένα τεράστιο στρατόπεδο κράτησης προσφύγων με ευρεία διασπορά hot spots σ’ όλη τη χώρα. Με παράπλευρη συνέπεια τα οφέλη των κυκλωμάτων δουλεμπορίας όπως και των εργολάβων του δήθεν «ανθρωπισμού», που καρπώνονται τεράστια χρηματικά ποσά εκμεταλλευόμενοι την ανθρώπινη δυστυχία.

Αυτό επισημαίνει ο υπό δίωξη στρατιωτικός Βαγγέλης Φώτης, φρονώντας ότι ο στρατός δεν θα πρέπει επ’ ουδενί να νομιμοποιεί με τη συμμετοχή του όλη αυτή την παρανομία που έχει στηθεί σε βάρος αφενός των χιλιάδων δύσμοιρων υπάρξεων, αφετέρου του ελληνικού λαού. Η αποστολή του στρατού δεν είναι να αντικαθιστά τα αστυνομικά καθήκοντα ούτε να γίνουν τα στελέχη του ανθρωποφύλακες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών. Η αποστολή των ενόπλων δυνάμεων είναι η συνεχής ετοιμότητα για τη διατήρηση του αξιόμαχου προς υπεράσπιση της πατρίδας από όποια εξωτερική απειλή. Οποιαδήποτε συμμετοχή σε δραστηριότητες που πίσω τους υποκρύπτονται παρανομίες διεθνών και ντόπιων κυκλωμάτων και διακινητών, αλλοιώνει πλήρως το χαρακτήρα τους, αποπροσανατολίζει τον στρατιωτικό από την αποστολή του και τον μετατρέπει σε δεκανίκι αλλότριων συμφερόντων.

Κάθε δίωξη στρατιωτικού που υπερασπίζεται το αξιόμαχο του στρατεύματος και την αυστηρή προσήλωση του στρατού στα καθήκοντά του, είναι δίωξη πολιτική σε βάρος των πιο άξιων στελεχών του. Κάθε δίωξη στρατιωτικού που τιμώντας το εθνόσημό του, υπερασπίζεται τη βασική του αποστολή στην προστασία του ελληνικού λαού, είναι δίωξη πολιτική σε βάρος των ένστολων παιδιών του. Κάθε δίωξη στρατιωτικού που τιμά τον όρκο του στην πατρίδα και το σύνταγμα και όχι την υποταγή του στρατού σε ύποπτα οικονομικά συμφέροντα και έξωθεν εντολές, είναι δίωξη πολιτική σε βάρος των πιο συνειδητών παιδιών μας, αυτών που είναι έτοιμα να χύσουν το αίμα τους αν χρειαστεί στην υπεράσπιση του πατρίου εδάφους.

Η δίωξη του αρχιλοχία Βαγγέλη Φώτη που αρνήθηκε την ανάληψη υπηρεσίας στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης με θύματα τους εγκλωβισμένους πρόσφυγες και μετανάστες, είναι δίωξη πολιτική. Άρνηση διαταγής δεν υφίσταται όταν η υπηρεσία για την οποία έχει διαταχθεί ο στρατιωτικός, δεν αποτελεί έργο αναγόμενο άμεσα στο μαχητικό προορισμό του. Επιπροσθέτως είναι προδήλως παράνομη εφόσον στηρίζεται στην αντεθνική –και συνεπώς παράνομη- επιλογή της πολιτικής ηγεσίας να μην εφαρμόζει τις διεθνείς συμβάσεις και το διεθνές δίκαιο για το προσφυγικό προς όφελος και των προσφύγων και του ελληνικού λαού. Αντιθέτως επιλέγει να καταστήσει την Ελλάδα ένα απέραντο στρατόπεδο λαθρεμπορίου ανθρώπινων ψυχών ακολουθώντας τις εντολές της Μέρκελ και της Ε.Ε., φορτώνοντας την ευθύνη υλοποίησης αυτών των εντολών στις πλάτες του ελληνικού στρατού.

Η άρνηση του διατασσομένου να υπακούσει σε έξωθεν επιταγές που αντιτίθενται στο εθνικό συμφέρον, δεν συγκροτεί ανυπακοή και ούτε καν πειθαρχικό αδίκημα. Αποτελεί υποχρέωση που απορρέει από τον όρκο του. Συνιστά πράξη εντιμότητας, ήθους, λεβεντιάς και πατριωτικής συνέπειας. Και έτσι επιβάλλεται να εκτιμηθεί.