Πότε θα μιλήσουν επιτέλους οι Ενώσεις Συντακτών;

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Οι εξελίξεις στα ΜΜΕ είναι δραματικές, καθώς μεγάλα παραδοσιακά συγκροτήματα κλείνουν γιατί οι τράπεζες τους κόβουν την πίστωση. Αλλά μέσα σε αυτή τη ζούγκλα των ΜΜΕ, είναι πολλοί αυτοί οι δημοσιογράφοι που ακόμα υπερασπίζονται τους τραπεζίτες, αντί να τους καταλογίζουν τις ευθύνες τους για τις παρανομίες, τις παρατυπίες και τις παραβλέψεις τους, που οδήγησαν τις τράπεζες στη κατάσταση που βρίσκονται τώρα, με τον καταδυναστευόμενο ελληνικό λαό να είναι αναγκασμένος να ξεπληρώνει από το ελάχιστο εισόδημά του τις αμαρτίες των τραπεζών.
Διαβάζουμε συνεχώς διάφορους αρθρογράφους να χαρακτηρίζουν «έγκλημα» την ποινική δίωξη των τραπεζιτών, ενώ καταλογίζουν την ευθύνη για την κατάσταση των τραπεζών, στους δανειολήπτες με κόκκινα δάνεια. Λες και αυτοί έχουν και δεν πληρώνουν. Και με σθένος υποστηρίζουν ότι οι τράπεζες πρέπει να απαλλαγούν από τα κόκκινα δάνεια για να μπορέσουν και πάλι να χρηματοδοτήσουν δήθεν την πραγματική οικονομία.
Αλλά ούτε λόγος για τις ευθύνες και τις παρανομίες των τραπεζιτών. Ούτε λόγος για τα θαλασσοδάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ και για την ασυλία – και μάλιστα με νόμο από τη κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – των κομματικών και τραπεζικών στελεχών που συνεργάστηκαν για να δοθούν αυτά τα δάνεια.
Αλλά πέρα από την πολιτική, βλέπαμε και τη δημοσιογραφική ασυλία των τραπεζιτών. Ίσως για να τους πείσουν να μην κάνουν απαιτητά τα δάνεια των μεγαλοεκδοτών. Αλλά τώρα διαπιστώνουν με πίκρα ότι οι τραπεζίτες δεν ενδιαφέρονται γι αυτούς. Και το αποδεικνύουν εμπράκτως.
Διαβάζουμε: «Εξώδικη καταγγελία του ομολογιακού δανείου ύψους 80 εκατ. ευρώ επιδόθηκε την Πέμπτη στην «Πήγασος» από την Εθνική Τράπεζα ΕΤΕ που καθιστά έτσι το δάνειο αμέσως ληξιπρόθεσμο και απαιτητό, καλώντας την εταιρεία να καταβάλει το σύνολο των οφειλών ύψους 77.857.72056 ευρώ». Και επίσης: «Τη σύμβαση πίστωσης της “Η Ναυτεμπορική -Π. Αθανασιάδης και ΣΙΑ” με ανοιχτό αλληλόχρεο λογαριασμό κατήγγειλε η πιστώτρια τράπεζα Eurobank, όπως ανακοίνωσε σήμερα η πρώτη.» Δυστυχώς για τους εργαζόμενους στα συγκεκριμένα εκδοτικά συγκροτήματα, οι τράπεζες δεν ενδιαφέρονται γι αυτούς. Δεν ενδιαφέρονται για τις δουλειές τους και για τις οικογένειές τους. Κι αυτό δεν έχει καμία σχέση με την καθυστέρηση στη διαπραγμάτευση. Γιατί όλοι γνωρίζουν, και πόσο μάλλον οι τραπεζίτες, ότι η διαπραγμάτευση θα κλείσει μέσα σε μόλις λίγες μέρες, στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου. Οπότε οι τράπεζες, οι οποίες περίμεναν τόσο καιρό, θα μπορούσαν να περιμένουν ακόμη 10 μέρες. Αλλά όχι. Δεν φταίει ούτε η καθυστέρηση στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, ούτε η καθυστέρηση στην υπογραφή της αξιολόγησης. Οι τραπεζίτες θέλουν πολύ απλά να αυξήσουν το αποθεματικό των ταμείων τους, για να κρύψουν την πραγματικότητα. Ότι με τις παρανομίες, τις παρατυπίες, τις παραλείψεις, και τις μεθοδεύσεις τους έριξαν τις τράπεζες στα βράχια. Και μαζί, ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα. Και πρέπει τώρα να απαλλαγούν από τα μεγάλα κόκκινα δάνεια, για να δείξουν στον SSM ότι κάνουν πειθήνια ό,τι τους επέβαλλε ο Εποπτικός Μηχανισμός. Έτσι λοιπόν, κανονίζουν να συμμαζέψουν τα του οίκου τους, για να μην τους πετάξουν στο δρόμο οι δανειστές μετά από την αξιολόγηση των τραπεζικών στελεχών, και να διατηρήσου έτσι τις υψηλά αμειβόμενες θέσεις τους.
Μπροστά στη διάσωση του εαυτού τους λοιπόν, δεν λογαριάζουν τίποτα οι τραπεζίτες. Ούτε τους εκατοντάδες εργαζόμενους στα ΜΜΕ που χάνουν τις δουλειές τους, ούτε τις οικογένειές τους.
Αλλά αυτό που προκαλεί πραγματικά εντύπωση, δεν είναι η στάση των τραπεζιτών. Αυτούς τους ξέραμε και τους μάθαμε καλύτερα στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η σιωπή των Ενώσεων συντακτών. Και ιδιαίτερα των δύο μεγαλύτερων, της ΕΣΗΕΑ και της ΕΣΗΕΜ-Θ, όπως βέβαια και της ομοσπονδίας των δημοσιογραφικών ενώσεων, της ΠΟΕΣΥ, που αναλώνονται μόνο να προκηρύσσουν απεργίες στα συγκροτήματα που κινδυνεύουν με λουκέτο από τις ενέργειες των τραπεζιτών και δεν καταγγέλλουν τις ίδιες τις τράπεζες για τη συμπεριφορά και την τακτική τους. Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι ευθύνη είναι αποκλειστικά και μόνο των τραπεζιτών. Τι φοβούνται λοιπόν οι ενώσεις συντακτών και δε λένε την αλήθεια στα μέλη τους και στον ελληνικό λαό; Πού οφείλεται όλη αυτή η εκκωφαντική σιωπή από μέρους τους; Γιατί δεν βγαίνουν με ανακοινώσεις τους να πουν την αλήθεια για τους λόγους που οι συνάδελφοί τους χάνουν τις δουλειές τους; Αυτοί άλλωστε τους ψήφισαν για να ηγηθούν των ενώσεών τους.