Οι δηλώσεις του κ. Τσίπρα για τις πολεμικές επανορθώσεις: σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΕΠΑΜ

Με μια φράση ο φερόμενος ως πρωθυπουργός «ξεπέταξε» το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου που χρωστά η Γερμανία στην Ελλάδα, στην κοινή συνέντευξη Τύπου με την κ. Μέρκελ, κατά την πρόσφατη επίσκεψή της στην Αθήνα. Ο κ. Τσίπρας δήλωσε ότι σαφώς και δεν ξεχνάμε «τις δύσκολες αλλά απαράγραπτες εκκρεμότητες που μας άφησε η ιστορία, όπως είναι οι επανορθώσεις ή το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο, όμως είμαστε αποφασισμένοι να επικεντρωθούμε και θα επικεντρωθούμε παράλληλα και στο νέο πλαίσιο που έχουμε οικοδομήσει».

Έτσι λοιπόν, η καταστροφή που υπέστη η χώρα μας από την επέλαση των Ναζί κατακτητών, τα δεκάδες χιλιάδες θύματα, τα κατεστραμμένα χωριά, οι σοροί των νεκρών από την πείνα που μάζευαν κάθε πρωί τα κάρα του Δήμου από τους δρόμους της Αθήνας, οι βασανισμοί, οι φυλακίσεις και οι μαζικές εκτελέσεις άμαχου πληθυσμού, αλλά και το απερίγραπτο θράσος της ναζιστικής Γερμανίας που εξανάγκασε την καθημαγμένη Ελλάδα να χρηματοδοτήσει τις πολεμικές της επιχειρήσεις των δημίων της… όλα αυτά δεν είναι παρά «εκκρεμότητες» της ιστορίας. Τις οποίες ναι μεν «δεν ξεχνάμε», αλλά δεν θα τις βάλουμε και σε πρώτο πλάνο, διότι τώρα πρέπει να «επικεντρωθούμε στο νέο πλαίσιο που έχουμε οικοδομήσει».

Αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να ξεχαστεί είναι ότι η Ελλάδα του ’40 ήταν η χώρα που πολέμησε όσο καμία άλλη για την ήττα της «ευρωπαϊκής ενοποίησης» που προσπαθούσαν τότε να επιβάλουν οι Δυνάμεις του Άξονα, τόσο στο Αλβανικό Μέτωπο, όσο και με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής. Σήμερα, με απόφαση του εθελόδουλου και ξεπουλημένου πολιτικού προσωπικού που μας κυβερνά -και κόντρα στη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού- η χώρα μας όχι απλώς δεν αντιστέκεται στους συνεχιστές του οράματος του Χίτλερ, αλλά αποδεικνύεται ο χρησιμότερος από τους «χρήσιμους ηλιθίους» για την επίτευξη των στόχων τους -ούτε καν «συνεργάτης», καθώς αυτό προϋποθέτει μια τουλάχιστον ισότιμη σχέση. Με βάση το «νέο πλαίσιο», το οποίο ο κ. Τσίπρας προβάλλει ως προτεραιότητα, η Ελλάδα εξαναγκάζεται και πάλι όπως και τότε, να χρηματοδοτεί τους κατακτητές της από το υστέρημα και το αίμα των δικών της παιδιών.

Εκεί που απατάται ο κ. Τσίπρας και οι «συν αυτώ» είναι ότι για τον ελληνικό λαό αυτές οι πτυχές της ιστορίας μας δεν αποτελούν, όπως για τον ίδιο, κάτι κιτρινισμένες σελίδες στ’ αραχνιασμένα ράφια μιας ξεχασμένης βιβλιοθήκης, αλλά μια ζωντανή παρακαταθήκη, μια υπόσχεση για ελευθερία, δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία που δεν επληρώθηκε ποτέ, αλλά και ποτέ δεν εγκαταλείφθηκε! Το θεριό που λέγεται ελληνικός λαός μπορεί να δείχνει ότι κοιμάται, αλλά είναι ζωντανό και καραδοκεί την ώρα που θα κατακτήσει ό,τι του στέρησαν και ό,τι του ανήκει!