Νεκρανάσταση των τραπεζών χωρίς νόημα

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Σε μία χώρα και σε μια κοινωνία όπως η δική μας, θα έπρεπε όλοι να προσπαθούν αν βρουν τρόπους με τους οποίους θα έρθει η ανάπτυξη και θα βγούμε από το τέλμα της ατέλειωτης κρίσης. Αντίθετα, όλοι απεργάζονται σχέδια για το πως θα διατηρήσουν στην ζωή τον μεγαλύτερο υπεύθυνο για την κρίση, τις τράπεζες. Τα σχέδια που θέλουν να εφαρμόσουν αφορούν συγχώνευση της Πειραιώς με την Alpha με επίκεντρο είτε το fund Paulson είτε το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Ήδη οι συζητήσεις έχουν προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό, αλλά όλα δείχνουν πως ο SSM ο Μόνιμος Εποπτικός Μηχανισμός των Τραπεζών, είναι αρνητικός στα σχέδια συγχώνευσης και δεν πρόκειται να δώσει την συγκατάθεσή του. Στην παρούσα κατάσταση, το 95% τον τραπεζικών συναλλαγών ελέγχονται από τέσσερις τράπεζες, ποσοστό που δείχνει το μεγαλύτερο βαθμό συγκέντρωσης στην Ευρώπη. Σε περίπτωση συγχώνευσης αυτό το ποσοστό θα αυξηθεί, κάτι που είναι εξορισμού ενάντια στις αρχές του SSM. Επιπλέον, αν συγχωνευθούν δύο τράπεζες αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η νέα τράπεζα που θα δημιουργηθεί θα έχει τη διπλάσια ανάγκη από κεφάλαια και ρευστότητα, κάτι το οποίο δεν διαθέτει σε ικανοποιητικό βαθμό καμία τράπεζα. Παράλληλα, θα υπάρξει μια μεγάλη αύξηση του συστημικού ρίσκου, κάτι που σε καμιά περίπτωση δεν είναι πρόθυμος να δεχτεί ο SSM.

Δυστυχώς, στην Ελλάδα ακόμα ψάχνουμε τρόπους να επαναφέρουμε στην ζωή τις τράπεζες, χωρίς κάποιος να μας εξηγεί για ποιο λόγο πρέπει να σώσουμε τις τράπεζες, τη στιγμή που δεν ανταποκρίνονται στο θεσμικό τους ρόλο, δηλαδή την χρηματοδότηση της οικονομίας. Αντίθετα, κατέχουν πρωταρχικό ρόλο στην απορύθμιση της κοινωνίας με τους πλειστηριασμούς, τις κατασχέσεις και τις αμφιβόλου ηθικής και νομιμότητας πρακτικές τις οποίες χρησιμοποιούν. Ο κ. Τσίπρας και ο κ. Τσακαλώτος συνεχώς νομοθετούν υπέρ των τραπεζών, ενώ ο κ. Μητσοτάκης έχει καταστεί αποκλειστικός συνομιλητής της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, προετοιμάζοντας το μέλλον.

Κανείς πολιτικός, εκτός λαμπρών εξαιρέσεων, δεν ασχολείται με τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών και δεν πασχίζει να βρει λύση σε αυτά τα προβλήματα, όπως κάνει με τις τράπεζες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσες φορές και να αναστήσουν τις τράπεζες, κάποια στιγμή θα έρθει ο μη αναστρέψιμος θάνατος τους. Η καθυστέρησή του μόνο ζημιά προκαλεί, καθώς στοιχίζει πολλά λεφτά στους φορολογουμένους και δεν προσφέρει απολύτως τίποτα, το απόλυτο μηδέν, στη χώρα και την οικονομία της.