Το πλέον διαδεδομένο επιχείρημα όσων προσπαθούν να χτίσουν τον τελευταίο καιρό γέφυρες με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι πως ο κ. Τσίπρας μετά το πρώτο εξάμηνο του 2015, αφού έκανε την επαναστατική του γυμναστική με τραγικές συνέπειες για τη χώρα, μετεξελίχθηκε στη συνέχεια κάτι σε κεντροαριστερό – σοσιαλδημοκράτη. Ως τρανή απόδειξη αυτής της μεταστροφής προβάλλουν την συμφωνία των Πρεσπών με τα Σκόπια. Τουτέστιν, είναι πλέον καιρός για σύγκλιση των δυνάμεων της κεντροαριστεράς υπό την ηγεσία Τσίπρα. Ράβδος εν γωνία άρα βρέχει.
Στο λεγόμενο Μακεδονικό ουδέποτε ο χώρος του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, όπως αυτός εκφράστηκε με συντριπτικά ποσοστά από το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου, δέχτηκε την ονομασία Μακεδονία ως ταυτοτικό στοιχείο της γειτονικής χώρας και φυσικά ούτε την ύπαρξη Μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας. Η προσέγγιση του προβλήματος με όρους μιας διεθνιστικής αφέλειας, ήταν πάντα μια ιδεοληψία της κομμουνιστικογενούς αριστεράς, που παρέβλεπε την ιστορική καταγραφή του θέματος ως προβλήματος αλυτρωτικών επιδιώξεων, εθνικισμού και διεκδικήσεων από τις κατά καιρούς ηγεσίες των Σκοπίων. Θα μπορούσε να πει κανείς πως η συμφωνία των Πρεσπών είναι η μοναδική πολιτική πράξη του κ Τσίπρα που κινήθηκε στη βάση της ιδεολογίας και του προγράμματος του σκληρού πυρήνα του κόμματος του, αν αυτό δεν είχε συμβεί μετά από απαίτηση και με την καθοδήγηση του ΝΑΤΟ, των Αμερικανών και των Γερμανών, έναντι προφανώς υπεσχημένων πολιτικών ανταλλαγμάτων και διευκολύνσεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ.Τσίπρας δεν υπήρξαν ποτέ ούτε Κεντροαριστεροί ούτε φυσικά σοσιαλδημοκράτες, το αντίθετο ήταν πάντα σκληροί πολέμιοι της. Το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια άλλαξαν παρέες στην Ευρώπη τους κάνει απλώς καιροσκόπους και τίποτε περισσότερο. Έχουν καμιά σχέση με την Ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, οι ολοκληρωτικής έμπνευσης και πρακτικής, παρεμβάσεις των κυβερνήσεων του κ. Τσίπρα, στην Δικαιοσύνη, στις ανεξάρτητες αρχές, στη λειτουργία της Βουλής, όπως και η εχθρότητα τους απέναντι σε όσα ΜΜΕ δεν ελέγχουν; Έχει καμιά σχέση με την σοσιαλδημοκρατία η υποστήριξη που παρέχουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα όπως αυτό του Μαδούρο στη Βενεζουέλα; Έχει καμιά σχέση με τη Κεντροαριστερά το γεγονός ότι επί τέσσερα χρόνια συγκυβερνούν μαζί με ακροδεξιούς και ρατσιστές; Μιλούν τώρα για την συγκρότηση προοδευτικού μετώπου ενάντια στην ακροδεξιά, όταν επί τέσσερα χρόνια δεν έχουν, ως κυβέρνηση, κάνει τίποτα απολύτως για να ολοκληρωθεί η δίκη της Χρυσής Αυγής, με αποτέλεσμα οι δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα να είναι εκτός φυλακής και οι βουλευτές της να αλωνίζουν εντός και εκτός Βουλής.
Ήρθαν στην εξουσία με πλαστό εισιτήριο της Αριστεράς και τώρα θέλουν να επιβιβαστούν στην Κεντροαριστερά ως λαθρεπιβάτες. Όμως με γεφύρια της απελπισίας και με τοποθετήσεις πρόθυμων τυχοδιωκτών σε υπουργικές θέσεις και ενδεχομένως στα ψηφοδέλτια τους, δεν πρόκειται να πετύχουν απολύτως τίποτα. Το αντίθετο όλα αυτά τους εκθέτουν ακόμη περισσότερο στα μάτια των προοδευτικών πολιτών, αφού γίνεται εντελώς φανερή η απόσταση τους από πολιτικές αρχές, αξίες και ηθικούς κανόνες.
