Ν. Γ. Μιχαλολιάκου: Πλουτοκρατία ή Δημοκρατία;

Πριν αναφερθώ στην προφυλάκιση του Γιάννου Παπαντωνίου και της σημασίας της, μία μικρή παρένθεση για τα μηνύματα των πολιτικών μετά την μεγάλη στρατιωτική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στην Θεσσαλονίκη. Δεν θα σταθώ στο ανιστόρητο και παράλογο ότι  ο πόλεμος του 1940 είχε χαρακτήρα πολιτικό γιατί με την ίδια λογική ότι ήταν πόλεμος κατά του φασισμού επειδή η Ιταλία είχε καθεστώς φασιστικό, τότε θα μπορούσε να είναι και πόλεμος υπέρ της δικτατορίας γιατί η Ελλάδα είχε καθεστώς δικτατορικό και γι’ αυτούς μάλιστα όπως το χαρακτηρίζουν “φασιστικό”! Δεν θα σταθώ σε αυτό.

Θα σταθώ στο μέγα πάθος με το οποίο είπαν όλοι ότι πρέπει να αγωνιστούν ενάντια στην… ακροδεξιά απειλή! Όχι, γι’ αυτούς δεν είναι τα Σκόπια που θέλουν την Ιστορία μας και το όνομά μας η απειλή και δεν είναι και οι “έμποροι των εθνών”, οι οποίοι ξεπουλάνε τα εθνικά μας δίκαια και δεν είναι και οι Τούρκοι, που αλωνίζουν στο Αιγαίο, μας απειλούν ευθέως με πόλεμο και επιβουλεύονται την εθνική μας κυριαρχία. Όχι, ο κίνδυνος δεν είναι από κανέναν από αυτούς είναι από την “ακροδεξιά απειλή”, η οποία αποτελεί κίνδυνο για το έκτρωμα των Βρυξελλών, τους κερδοσκόπους και την ανήθικη κοινωνία την οποία έχουν δημιουργήσει. Ίσως να έχουν και δίκιο…

Θα ήταν όμως πλέον ειλικρινές να έλεγαν ότι η “ακροδεξιά απειλή” είναι η μεγάλη απειλή γι’ αυτούς και το καθεστώς το αμαρτωλό, το οποίο εκπροσωπούν, δηλαδή η περίφημη ψευτοδημοκρατία τους των σκανδάλων και του κάθε Γιάννου Παπαντωνίου.

Όσο περισσότερο εκτιμάται το χρήμα, τόσο περισσότερο περιφρονείται η Αρετή

Περισσότερα από εκατό χρόνια έχουν περάσει από την ημέρα που ο Γεώργιος Σουρής έγραφε τους τραγικά επίκαιρους στίχους που παραθέτω στην αρχή του κειμένου. Η διαφθορά σε αυτήν την χώρα έχει απλωθεί παντού, αλλά βεβαίως και ορθά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος είναι οι κλέφτες, οι οποίοι έχουν λεηλατήσει το Έθνος μας, “για πλούτη και τιμή” καθώς λέγει ο ποιητής. Πλούτη σε λογαριασμούς σε ελβετικές τράπεζες ή υπερπόντιους παραδείσους. Και πράγματι όλα σε αυτήν την χώρα έχουν μασκαρευτεί και δεν υπάρχει το αίσθημα της ντροπής!

Η Ελλάς δομημένη σαν ένα άθλιο προτεκτοράτο και έχοντας σαν απόλυτο αγαθό το χρήμα, φυσικό είναι να ευρίσκεται στην σημερινή ζοφερή κατάσταση.  Δεν είναι μία η περίπτωση, αλλά πολλές, όπου δημόσιοι άρχοντες αποδεικνύονται διεφθαρμένοι. Είναι τόσα πολλά τα κρούσματα και με διαφορετικές κυβερνήσεις, που μοιραία τίθεται το ερώτημα εάν το πολίτευμα γεννά τα σκάνδαλα ή τα σκάνδαλα το πολίτευμα; Ποιο πολίτευμα; Αυτό το οποίο σήμερα αποκαλούν “δημοκρατία”…

Αυτό το οποίο, όμως, αποκαλείται σήμερα “δημοκρατία” είναι στην πραγματικότητα μια αδίστακτη πλουτοκρατία. Αυτοί οι οποίοι κατ’ ουσίαν κυβερνούν είναι οι ισχυροί του χρήματος, οι οποίοι και καθορίζουν και το ποιοι θα είναι οι «εκλεκτοί» του λαού. Ας δούμε τι γράφει σχετικά ο Πλάτων περί της ολιγαρχίας – πλουτοκρατίας στο βιβλίον Η’ της Πολιτείας του: «Η αποθήκη, του κάθε πολίτη, όταν γεμίζει χρυσάφι καταστρέφει το πολίτευμα αυτού του είδους. Αρχικά γιατί ανακαλύπτουν τρόπο για δαπάνες, και τους νόμους τους παρερμηνεύουν με βάση το συμφέρον τους, και τους παραβαίνουν και αυτοί και οι γυναίκες τους… Από αυτό το σημείο και μετά, προχωρώντας ακόμα πιο βαθιά στο πάθος της φιλοχρηματίας, όσο περισσότερο εκτιμούν το χρήμα, τόσο περισσότερο περιφρονούν την αρετή… Όσο, λοιπόν, εκτιμάται σε μια πόλη ο πλούτος και οι πλούσιοι, τόσο η αρετή και οι καλοί θα περιφρονούνται περισσότερο».

Ένα διαρκές σκάνδαλο ο νόμος περί ευθύνης υπουργών

Είκοσι πέντε αιώνες πριν, λοιπόν, ένα από τα μεγαλύτερα πνεύματα της ανθρωπότητος, ομιλώντας για την δομή της πολιτείας, λέγει ότι όσο περισσότερο εκτιμάται το χρήμα, τόσο περισσότερο περιφρονείται η αρετή. Και αυτήν την σκληρή και ολέθρια αλήθεια ζούμε στις ημέρες μας όπου τα πάντα κυβερνά το χρήμα.

Έτσι λοιπόν, δεν είναι και τόσο παράταιρο να βλέπουμε πρώην υπουργούς να φυλακίζονται για σκάνδαλα χωρίς παρά ταύτα να λαμβάνεται μέριμνα για να υπάρξει η δικλείδα εκείνη ασφαλείας, η οποία θα εξασφαλίζει την εντιμότητα στην διαχείριση του δημοσίου χρήματος. Ο περίφημος νόμος περί ευθύνης υπουργών, ο οποίος κατ’ ουσίαν εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους διεφθαρμένους πολιτικούς, συνεχίζει να υπάρχει. 

Σε ομιλία μου στη Βουλή πρότεινα όλα τα κόμματα ομόφωνα να αναστείλουν την ισχύ του άρθρου 86 του Συντάγματος, αλλά όχι μόνον δεν έγινε τίποτε, αλλά ούτε καν έλαβα απάντηση.

Χάρη σε αυτόν τον νόμο ο πρόσφατα προφυλακισθείς Γιάννος Παπαντωνίου, καίτοι είχε κατηγορηθεί από το 2005, προφυλακίστηκε 13 χρόνια μετά και μάλιστα από ένα τυχαίο γεγονός και από μία κατάθεση! Από την κατάθεση του ανθρώπου, ο οποίος έβγαλε για λογαριασμό του δυόμισι εκατομμύρια ευρώ στο εξωτερικό, τα οποία του είχε δώσει ο Γιάννος Παπαντωνίου μετρητά σε δεσμίδες! Το τυχαίο γεγονός ήταν ότι εμφανίστηκε το όνομα της συζύγου του σε μία από τις λίστες των τραπεζών του εξωτερικού και έτσι διατάχθηκε έρευνα.

Οι χειροπέδες του Παπαντωνίου και οι Χρυσαυγιάδες του Συστήματος

Ας επανέλθω όμως στην προφυλάκιση του Γιάννου Παπαντωνίου και ας σταθώ σε ένα γεγονός ιδιαίτερα σημειολογικό. Ο Γιάννος δεν εμφανίστηκε με χειροπέδες και γι’ αυτό φρόντισε και ο ίδιος και το σύστημα. Ο ίδιος τοποθετώντας το σακάκι από το καλοραμμένο κουστούμι του επάνω στις χειροπέδες, θέλοντας να τις κρύψει. Είχε λόγο να τις κρύψει…

Εμείς όμως δεν κρύψαμε τις χειροπέδες όταν μας οδήγησαν σε ένα επικοινωνιακό λιντσάρισμα μετά από μία πολιτική σκευωρία. Τις χειροπέδες του Γιάννου, όμως, τις έκρυψε και το σύστημα γιατί πως να το κάνουμε, άνθρωπος του συστήματος είναι ο Γιάννος, ενώ τις δικές μας τις έδειξε και όχι μόνον μία φορά, αλλά συνεχώς στα δελτία ειδήσεων και στις χρυσαυγιάδες για να δώσει ένα μήνυμα τρόμου σε όσους αντιστέκονται. Όμως τον Γιάννο τώρα δεν τον ξέρει κανείς, ούτε καν το ΠΑΣΟΚ …

Νομίζουν ότι με τον τρόπο αυτό θα σβήσουν τις δυσάρεστες γι’ αυτούς εντυπώσεις από αυτήν την προφυλάκιση. Και όσο για το ΣΥΡΙΖΑ είχε το θράσος να βγάλει και ανακοίνωση με αφορισμούς και αναθέματα για τον “παλαιό” πολιτικό κόσμο και αυτό την ίδια στιγμή κατά την οποία το μισό υπουργικό συμβούλιο προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ των σκανδάλων, της μίζας και της ρεμούλας!

Ο χορός των σκανδάλων σίγουρα δεν έκλεισε με την προφυλάκιση του Γιάννου Παπαντωνίου και η κρίση δεν είναι μόνον οικονομική, είναι προπαντός κρίση ηθική και εθνική και όσοι περιμένουν κάθαρση από ένα βαθιά διεφθαρμένο σύστημα, στο οποίο κυριαρχεί το χρήμα, είναι αφελείς. Οι μόνοι που μπορούν και θέλουν να αποδώσουν δικαιοσύνη και κάθαρση σε αυτήν την χώρα είναι μόνον οι Εθνικιστές γιατί επάνω από το χρήμα και το κέρδος τοποθετούν την Πατρίδα και την Τιμή.