Μαριάς: Τι δεν ρώτησαν την Μέρκελ στην Ευρωβουλή

Στην κατάμεστη αίθουσα της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εμφανίστηκε για δεύτερη φορά στη διάρκεια της  παρούσας θητείας της Ευρωβουλής η Καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ. Την προηγούμενη φορά συμμετείχε από κοινού με τον Γάλλο πρόεδρο Φρ. Ολάντ σε μία προσπάθεια να καταδειχθεί η κατά τα λοιπά επίπλαστη ενότητα  του Γαλλογερμανικού άξονα.

Αυτή τη φορά η Frau εμφανίστηκε με κομμένα τα φτερά μια και έχει δρομολογηθεί ήδη η αντικατάστασή της από την Προεδρεία του Κόμματος της CDU και ενώ βαδίζει προς το πέρας της θητείας της ως Καγκελάριος.

Παρά ταύτα βεβαίως η παρουσία της στην Ευρωβουλή και η συζήτηση που ακολούθησε με τους Ευρωβουλευτές παρουσίασε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Δυστυχώς δεν ευτύχησα να μου δοθεί ο λόγος προκειμένου να τοποθετηθώ. Είχα βέβαια προετοιμάσει την σχετική μου παρέμβαση η οποία αφορούσε αποκλειστικά το εθνικό μας θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων.

Στο σχετικό χειρόγραφο της ομιλίας που δεν έγινε, επεσήμαινα μεταξύ άλλων ότι η Γερμανία οφείλει να εξοφλήσει τις οφειλές της προς την Ελλάδα. Οφειλές που περιλαμβάνουν τις Πολεμικές Επανορθώσεις που καθορίστηκαν αμετάκλητα με τις αποφάσεις της Διάσκεψης Ειρήνης των Παρισίων το 1946. Όπως επίσης και το Αναγκαστικό Κατοχικό Δάνειο που οι ναζί επέβαλαν στην κατεχόμενη Ελλάδα και για το οποίο κατέβαλαν 9 δόσεις στο διάστημα 1942-1944, πριν σταματήσουν τις καταβολές.

Επιπλέον, στις οφειλές περιλαμβάνονται οι αποζημιώσεις των συγγενών των θυμάτων που εκτελέστηκαν από τα Γερμανικά στρατεύματα Κατοχής  στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στην Βιάννο και σε άλλα μαρτυρικά χωριά, καθώς επίσης και η επιστροφή των κλαπέντων από τους ναζί αρχαιολογικών θησαυρών.

Σε αντίθεση με μένα τέσσερις άλλοι Έλληνες Ευρωβουλευτές ευτύχησαν  να τους δοθεί ο λόγος. Δυστυχώς ούτε ένας απ’ αυτούς δεν τόλμησε να θέσει με ευθύ και κατηγορηματικό τρόπο την ελληνική διεκδίκηση της καταβολής των γερμανικών αποζημιώσεων.

Πολύ δε μάλιστα που ένας εξ’ αυτών το προηγούμενο Σάββατο συμμετείχε σε εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Αλλά όταν τελικά βρέθηκε μπροστά στη Μέρκελ πέταξε τη μπάλα στην εξέδρα και άρχισε να μιλά για την οικονομία.

Κατά τα λοιπά η Μέρκελ δεν έδωσε καμία απάντηση για τις γερμανικές ευθύνες στην ελληνική κρίση.

Επικεντρώθηκε στο ζήτημα της δημιουργίας και του εξοπλισμού του πολυθρύλητου Ευρωπαϊκού  στρατού και για να μην παρεξηγηθεί από τον Τραμπ που «τα παίρνει στο κρανίο»  κάθε φορά που θα ακούσει διάφορα για Ευρωπαϊκό στρατό διάνθισε την τοποθέτησή της με την γνωστή πατέντα ότι ο Ευρωπαϊκός στρατός θα είναι δήθεν συμπληρωματικός προς το ΝΑΤΟ. Πάντως φάνηκε ξεκάθαρα ότι στόχος της Μέρκελ όπως και του Μακρόν είναι τα εξοπλιστικά. Δηλαδή η δημιουργία του Ευρωπαϊκού στρατού να συνδυαστεί με μαζικές παραγγελίες στρατιωτικού εξοπλισμού από το γερμανογαλλικό στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα.

Και καθώς υπάρχει λειψανδρία, η Frau αναζητά τα κορόιδα στις χώρες – αποικίες της Γερμανίας για να στείλουν φαντάρους, δηλαδή «νέο κρέας για τα κανόνια» για να θυμηθούμε και τη γνωστή ρήση που σημάδεψε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα 100 χρόνια από τη λήξη του οποίου γιόρτασαν όλοι οι ηγέτες δήθεν μονιασμένοι στο Παρίσι.

Παρά τις σπονδές της Μέρκελ στον Ευρωστρατό δεν την ακούσαμε ούτε μια φορά να αναφερθεί στο Αιγαίο και στην ανάγκη στρατιωτικής συνδρομής υπέρ της Ελλάδας στην περίπτωση ενός απευκταίου θερμού επεισοδίου  Τουρκίας – Ελλάδας. Άλλωστε είναι γνωστό ότι ο περίφημος Ευρωστρατός έχει στόχο τη διεξαγωγή επιχειρήσεων  κυρίως στην Αφρική για τη διασφάλιση των γερμανογαλλικών συμφερόντων που βλέπουν τις εκεί  πλουτοπαραγωγικές πηγές ως εύκολη λεία.

Σε σχέση με το προσφυγικό η Μέρκελ υπερασπίστηκε την πολιτική της, η οποία ως γνωστόν γέμισε την Ελλάδα και άλλες χώρες με χιλιάδες πρόσφυγες και παράνομους μετανάστες.

Ψέλλισε βέβαια μερικές κουβέντες για προστασία των Ευρωπαϊκών συνόρων και επαναπροωθήσεις παράνομων μεταναστών. Όμως όλα αυτά έρχονται με μεγάλη καθυστέρηση και οφείλονται κυρίως στην εκλογική της καταβύθιση.

Τέλος, για το Brexit παρά τα κροκοδείλια δάκρυά της για την αποχώρηση της Βρετανίας, η Μέρκελ φάνηκε ιδιαίτερα ανακουφισμένη από την αποχώρηση των ενοχλητικών Άγγλων.