«Καραμπόλα» κρίσεων απειλεί την Ευρωπαϊκή Ενωση

Ενα ντόμινο κρίσεων που αλληλοεπηρεάζονται και αλληλοτροφοδοτούνται σκιάζει τον ορίζοντα της Ε.Ε. των «28»: Μια Κρίση που προβάλλει σε κατάσταση παροξυσμού, έχει ρίζες στα ημίμετρα και τις ανεπάρκειες του πρόσφατου παρελθόντος και ταυτόχρονα ρίχνει βαριά σκιά στα μελλοντικά προσδιορισμένα χρονικά ή και αιφνιδιαστικά ραντεβού με τις επόμενες κρίσεις.

Διαχείριση του Προσφυγικού με άξονα την εφαρμογή της Συμφωνίας Ε.Ε, – Τουρκίας, αντιμετώπιση της πρόκλησης της τρομοκρατίας των Τζιχαντιστών που δυσκολεύει έως απειλεί με ακύρωση τη Συμφωνία για τις προσφυγικές ροές, Δημοψήφισμα στη Βρετανία και μετά από τρεις μέρες κατά πάσα πιθανότητα νέες εκλογές στην Ισπανία, και μετά αντίδραση του Γαλλογερμανικού Άξονα στις εξελίξεις στο Λονδίνο και στη Μαδρίτη, με ζητούμενη κοινή γαλλογερμανική πρόταση για την θεσμική εμβάθυνση της Ευρωζώνης.

Αν όλα τα παραπάνω αποδειχθούν διαχειρίσιμα μέχρι το τέλος του 2016, και δεν έχει επέλθει παγκόσμια αποσταθεροποίηση σε περίπτωση εκλογής του Τραμπ στις ΗΠΑ, τότε η Ε.Ε. θα ζήσει εννέα μήνες πρόσθετης αβεβαιότητας στον ορίζοντα των εκλογών της άνοιξης του 2017 στη Γαλλία (προεδρική και μετά βουλευτικές) και των βουλευτικών εκλογών στη Γερμανία το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς.

Θα αντέξει η Ε.Ε.; Για πρώτη φορά δεν είναι αυτονόητη η βεβαιότητα ότι οι κρίσεις επιταχύνουν αυτόματα την εμβάθυνση της Ευρώπης, καθώς η αναδίπλωση στα εθνικά σύνορα φαίνεται ως η καθαρή και απόλυτη επιλογή που για ένα συνεχώς αυξανόμενο τμήμα της κοινής γνώμης προβάλλει ως μονόδρομος.

Προσφυγικό – Τρομοκρατία

Πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι από τη Συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας για τη διαχείριση των προσφυγικών ροών ήλθαν τα τρομοκρατικά πλήγματα στις Βρυξέλλες για να περιπλέξουν ή ακόμη και να απειλήσουν με πλήρη ακύρωση τον συμβιβασμό για τον οποίο πάλεψε σκληρά η καγκελάριος Μέρκελ.

Πρώτη επίπτωση η χρήση της απειλής για νέα τρομοκρατικά πλήγματα ως άλλοθι για πλήρη άρνηση συμμετοχής στη διαχείριση του Προσφυγικού από κάποιες χώρες. Ηδη η Πολωνία έσπευσε να δηλώσει ότι δεν δεσμεύεται πλέον να δεχθεί τη συμπεφωνημένη και προγραμματισμένη μόνιμη μετεγκατάσταση 7.000 προσφύγων, μια κίνηση που χαλαρώνει την απομόνωση της Ουγγαρίας του Ορμπαν που απειλούσε να κάνει Δημοψήφισμα για την υποδοχή ή όχι 1.300 προσφύγων!

Δεύτερη επίπτωση η βέβαιη περιπλοκή της κατάργησης της Βίζας για Τούρκους πολίτες για είσοδο στη Ζώνη Σένγκεν, με ζητούμενο αν μπορεί να μεθοδευτεί ως μια σταδιακή πορεία με πρώτο σταθμό την απλοποίηση των διαδικασιών και τη σύντμηση του χρόνου χορήγησής της. Ζητούμενο σε πιο βαθμό θα υπάρξει κατανόηση από τους Ερντογάν – Νταβούτογλου και σε πιο βαθμό δεν θα υπάρξει ανταρσία της Τετράδας του Βίζεγκραντ, που στο όνομα της ασφάλειας θα ζητά τη συνέχιση του σημερινού status quo!

Παρά το γεγονός ότι οι τρομοκράτες είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία υπήκοοι χωρών – μελών της Ε.Ε. δεύτερης και τρίτης γενιάς, παρά το γεγονός ότι οι πρόσφυγες υπήρξαν τα πρώτα θύματα των Τζιχαντιστών, το αμάγαλμα πρόσφυγας-τρομοκράτης είναι μια δύσκολη στην αντιμετώπισή της πρόκληση και σε επικοινωνιακό και σε ουσιαστικό πολιτικό επίπεδο.

Οι Βάρβαροι εκτός των Τειχών του Φρουρίου προσπαθούν να περάσουν την τάφρο όχι μόνον για να αλλοιώσουν την ταυτότητά μας, αλλά και για να σκορπίσουν τον όλεθρο και τον θάνατο.

Από την Πέμπτη… στην Κυριακή

Οι εικόνες από το Αιγαίο, την Ειδομένη και βέβαια από το Καλέ ήταν ήδη βούτυρο στο ψωμί των οπαδών του Brexit στη Βρετανία. Τώρα ήλθαν να προστεθούν οι εικόνες της φρίκης από το αεροδρόμιο και τον σταθμό του Μετρό στο κέντρο των Βρυξελλών.

Όλα τα παραπάνω αθροιστικά επιτρέπουν μια επικοινωνιακή διαχείριση, άξονας της οποίας θα είναι ή μάλλον ήδη είναι το επιχείρημα ότι η Βρετανία αν εξέλθει της Ε.Ε. όχι μόνον δεν κινδυνεύει από τις παρενέργειες μιας απομόνωσης με υψηλό οικονομικό κόστος, αλλά αντίθετα θα είναι πιο ασφαλής με την απομάκρυνσή της από τη δίνη που προκαλεί το βυθιζόμενο σκάφος της Ε.Ε.

Στην αξιοπιστία της παραπάνω επιχειρηματολογίας συνεισφέρουν εκ των πραγμάτων και όσοι από το στρατόπεδο της παραμονής της Βρετανίας στην Ε.Ε. προβάλλουν όχι θετική επιχειρηματολογία, αλλά το κόστος και τις περιπλοκές που συνδέονται με το ενδεχόμενο Brexit.

Ενδεχόμενη ψήφος υπέρ του Brexit στο Δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου θα προκαλέσει σοκ στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο και σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Είναι πλέον πολύ πιθανόν από ό,τι προκύπτει από το παρατεταμένο πολιτικό αδιέξοδο στην Ισπανία, από την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή να προκηρυχθούν νέες εκλογές στις 26 Ιουνίου, τρεις μόλις ημέρες μετά το Δημοψήφισμα στη Βρετανία.

Έτσι, δίπλα σε μια ενδεχόμενη απόφαση της Βρετανίας να αποχωρήσει από την Ε.Ε., έρχεται να προστεθεί η περίπου βέβαιη ενίσχυση των Podemos σε νέες εκλογές στην Ισπανία και η ανάδειξή τους σε κύριο κυβερνητικό εταίρο του συνασπισμού που θα συγκροτηθεί.

Το μέλλον της ΟΝΕ

Στην κορύφωση της ελληνικής κρίσης στα τέλη του Ιουνίου του 2015, Γαλλία και Γερμανία φαίνονταν να συγκρούονται μετωπικά για το μέλλον της ΟΝΕ: Από τη μιά ο Ολάντ που πρότεινε Πολιτική Ενωση με Οικονομική Διακυβέρνηση και Κοινοβούλιο του ευρώ για την Ευρωζώνη ως εγγύηση πολιτικής διαχείρισης του ευρώ και από την άλλη ο Σόιμπλε που έβρισκε την Κομισιόν πολύ χαλαρή στην εφαρμογή των Συνθηκών, την υλοποίηση δηλαδή των απαιτήσεων του Συμφώνου Σταθερότητας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη μόνιμη παραβατικότητα της Γαλλίας και της Ιταλίας ως προ το πλαφόν των ελλειμμάτων σε ποσοστό 3% επί του ΑΕΠ.

Τι προτείνει ο Σόιμπλε; Την αφαίρεση των αρμοδιοτήτων από την Κομισιόν και τη σύσταση μιας ανεξάρτητης επιτροπής τεχνοκρατών, η οποία θα ελέγχει με άκαμπτους αυτοματισμούς την τήρηση της πειθαρχίας και σε περίπτωση αποκλίσεων θα δρομολογεί αυτόματα τις κυρώσεις που προβλέπονται.

Τα παραπάνω μόνον αβεβαιότητα και απαισιοδοξία μπορούν να εμπνεύσουν: Την ώρα που το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ και οι ΗΠΑ πιέζουν τη Γερμανία να εγκαταλείψει τη μόνιμη λιτότητα, την ώρα που στην πράξη αποδεικνύεται το ασύμβατο της Ποσοτικής Χαλάρωσης της ΕΚΤ και του Ντράγκι, με την εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας, ο Σόιμπλε θέτει ως προϋπόθεση περαιτέρω βημάτων θεσμικής ολοκλήρωσης της ΟΝΕ την πλήρη στεγανοποίηση της μόνιμης δημοσιονομικής περιοριστικής πολιτικής από την πολιτική διαπραγμάτευση και κυρίως το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι των χωρών-μελών της Ευρωζώνης.

Δεν χρειάζεται εξειδικευμένη γνώση των ευρωπαϊκών ισορροπιών για αναδειχθούν οι προτάσεις Ολάντ και Σόιμπλε ως εξ ορισμού αλληλοαποκλειόμενες και ασύμβατες. Παρά το προφανές της παραπάνω διαπίστωσης, στις αρχές του χρόνου ο Ολάντ άφησε να εννοηθεί ότι μέχρι τα τέλη του 2016 θα έχει διαμορφωθεί κοινή γαλλογερμανική πρόταση για το μέλλον της Ευρωζώνης. Με άλλα λόγια, μάλλον ένα περιτύλιγμα ή ένα άλλοθι που θα επιτρέψει στο Παρίσι να διαχειρισθεί επικοινωνιακά την υλοποίηση της πρότασης του Σόιμπλε.

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
«Σκληρή» άνοιξη του 2017 για τη Γαλλία

Η στρατηγική του Ολάντ που εξακολουθεί να παραμένει καταβαραθρωμένος στις Δημοσκοπήσεις είναι να περάσει στο δεύτερο γύρο της προεδρικής εκλογής της άνοιξης του 2017 στη Γαλλία έχοντας αποκλείσει τον Σαρκοζί και να επικρατήσει της Λεπέν ως εκπρόσωπος της δημοκρατικής συσπείρωσης απέναντι στην Ακροδεξιά.

Έτσι εξ ορισμού ο Ολάντ πλειοδοτεί στην ασφάλεια και την καταστολή, στην πάταξη της τρομοκρατίας, με στόχο κυρίως τη Δεξιά του Σαρκοζί και με δεδομένη την επιλογή του να βρει μια σύνθεση με τη Γερμανία για το μέλλον της Ευρωζώνης, αφήνει στη Λεπέν το μονοπώλιο της απορρόφησης της δυσαρέσκειας από τη δημοσιονομική λιτότητα.

Στη Γαλλία η Λεπέν είναι σήμερα πρώτη στις Δημοσκοπήσεις με ποσοστό γύρω στο 30% και βρίσκεται σε προνομιακή θέση: Ολάντ και Σαρκόζί πλειοδοτούν ποιος έχει την πιο σκληρή Ατζέντα καταστολής της τρομοκρατίας και της παραβατικότητας, ένα πεδίο προνομιακό εξ ορισμού για την Ακροδεξιά, ενώ μονοπωλεί την αξιοποίηση της δυσαρέσκειας για τη διαχείριση της Κρίσης της Ευρωζώνης, που έχει επιβάλει η Γερμανία. Αν κάποιοι χαμογελούν ειρωνικά με τη δέσμευση της Λεπέν να διεξαγάγει Δημοψήφισμα για την αποχώρηση της Γαλλίας από την Ε.Ε., το χαμόγελο θα σβήσει αν οι Βρετανοί επιλέξουν το Brexit.

Με σημαία την αποχώρηση από Ε.Ε. και Ευρωζώνη η εκλογική εμβέλεια της Λεπέν μπορεί να επιφυλάσσει οδυνηρές εκπλήξεις σε ένα χρόνο από σήμερα.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Από τη Βόννη, στη… Βαϊμάρη

Αν ο Μεγάλος Συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών υπό την Μέρκελ αντέξει και φθάσει στις προγραμματισμένες για τον Σεπτέμβριο του 2017 βουλευτικές εκλογές, τότε θα κλείσει το κεφάλαιο της μεταπολεμικής πολιτικής σταθερότητας πρώτα στη Δυτική και στην συνέχεια στην Ενιαία Γερμανία:

Από τη Δικομματική Δημοκρατία της Βόννης με κόμμα – μπαλαντέρ τους Φιλελεύθερους μια σταθερότητα που άντεξε στο χρόνο, η Γερμανία όπως προκύπτει και από την ανάλυση των τριών πρόσφατων τοπικών εκλογικών αναμετρήσεων μάλλον επιστρέφει στον κατακερματισμό και την αστάθεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης στην περίοδο 1919-33. Η επόμενη Μπούντεσταγκ προβάλλει επτακομματική, με Xριστιανοδημοκράτες, αυτονομημένους Χριστιανοσοσιαλιστές της Βαυαρίας, Πράσινους, Σοσιαλδημοκράτες, Αριστερά (Linke), Φιλελεύθερους και τέλος την Εναλλακτική για τη Γερμανία.

Τα παραπάνω είναι μια αφήγηση-προβολή στο μέλλον ενός καλού «διαχειρίσιμου» σεναρίου των διαδοχικών ευρωπαϊκών κρίσεων που θα προκύψουν μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2017…

Πηγή: Ημερησία