Καιρός να σωθεί ο λαός… Φθάνει με τις τράπεζες

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Τα οχτώ χρόνια συνεχιζόμενης και εντεινόμενης κρίσης στην Ελλάδα δείχνουν πως ότι και να γίνει οι τράπεζες δεν λένε να σωθούν. Τα πάντα έχουν γίνει προς αυτήν την κατεύθυνση. Τα μνημόνια έγιναν για να μην καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα, είπε ο μέχρι πρότινος επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισεμπλουμ. Παράλληλα, οι τράπεζες εισέπραξαν πολλά δισεκατομμύρια με τις τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις που έλαβαν χώρα και πλήρωσε ο σκληρά δοκιμαζόμενος ελληνικός λαός. Επιπλέον, οι μνημονιακές κυβερνήσεις νομοθέτησαν προκειμένου να μπορούν να πωλούνται τα “κόκκινα” δάνεια, να γίνονται οι πλειστηριασμοί με ηλεκτρονικό τρόπο, να βγαίνουν στο σφυρί ακίνητα ακόμα και για χρέη 500 ευρώ και να γίνονται κατασχέσεις κάθε είδους. Όλα αυτά για να μπορούν οι τράπεζες να έχουν ρευστότητα. Ακόμα και έτσι όμως, οι τράπεζες δεν ανταποκρίνονται στο ρόλο τους, που δεν είναι άλλος από την χρηματοδότηση της οικονομίας. Οι τράπεζες έχουν πάψει να χρηματοδοτούν με τη μορφή δανείων τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα αυτές να κλείσουν, το κράτος να χάσει πολλά έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές και φόρους και χιλιάδες άνθρωποι να μείνουν άνεργοι.

Όλα τα παραπάνω έγιναν, λοιπόν, για τη σωτηρία των τραπεζών. Για όλους αυτούς τους ανθρώπους που για να μην κλείσουν οι τράπεζες έμειναν άνεργοι, έχασαν το σπίτι τους, είδαν τα εισοδήματά τους να εξαερώνονται και η ζωή τους να αλλάζει άρδην, για όλους αυτούς πότε θα ενδιαφερθεί η κυβέρνηση ώστε να λάβει κάποια μέτρα, όχι ελεημοσύνης, αλλά να τους βρει δουλειά και να αποκαταστήσει τα εισοδήματά τους. Για τις τράπεζες δανειστές, κυβέρνηση και αντιπολίτευση κάνουν τα πάντα. Για το λαό τίποτα.

Δεν είναι δυνατόν οι τράπεζες να λαμβάνουν πρόσθετες επιδοτήσεις υπό τη μορφή ασφάλισης καταθέσεων και άλλων κρατικών ενισχύσεων και οι ρυθμιστικές αρχές να τις επιτρέπουν να λειτουργούν με μικρό μετοχικό κεφάλαιο, τη στιγμή που κάθε άλλη εταιρεία και επιχείρηση, που αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα, κλείνει.

Η προκλητικότητα των τραπεζών, όμως, δεν έχει όρια, καθώς τη στιγμή που ευνοούνται τόσο σκανδαλωδώς σε βάρος του ελληνικού λαού, αντί να διατηρούν ένα χαμηλό προφίλ, εξακολουθούν και εφαρμόζουν πρακτικές που έχουν ως σκοπό την εξαπάτηση των καταναλωτών. Παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις, άκυροι γενικοί όροι συναλλαγών, μη τήρηση των κατευθυντήριων γραμμών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κλπ. Γίνεται εύκολα κατανοητό ότι επιτέλους πρέπει να υπάρξει μια πολιτική ηγεσία που δεν θα βάζει πάνω από όλα τις τράπεζες και που δεν θα είναι αποκλειστικός συνομιλητής της η Ελληνική Ένωση Τραπεζών. Πρέπει επιτέλους να μπει πρώτα το συμφέρον των πολιτών και μετά των τραπεζών. Η θυσία του λαού για να σωθούν οι τράπεζες σταματάει εδώ!