Εις υγείαν των κορόιδων

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Χιλιάδες νέες προσλήψεις – γύρω στις 30.000 – ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ ότι έγιναν στη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και αμέσως βγήκαν οι υπουργοί και οι αυλοκόλακές τους να πουν ότι τα στοιχεία δεν είναι πραγματικά, ότι πρόκειται για εργασίες από προγράμματα που πληρώνονται με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και διάφορα άλλα τέτοια που σκοπό έχουν να παραπληροφορήσουν και να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι οι Έλληνες φορολογούμενοι πληρώνουν υπέρογκα ποσά σε φόρους, άμεσους και έμμεσους, για να συντηρείται αυτό το τεράστιο δημόσιο που ουσιαστικά δεν προσφέρει τίποτε άλλο παρά μόνο το βόλεμα ολόκληρων στρατιών από κομματικούς ημέτερους. Και μάλιστα, όλων των κομμάτων ανεξαιρέτως. Γιατί και στη Βουλή διορίζονται κομματικοί ημέτεροι, αλλά όλοι οι βουλευτές βάζουν τους δικούς τους και καμία κυβέρνηση και κανένα κόμμα δεν εμποδίζει τους βουλευτές άλλων κομμάτων να βολέψουν τη κομματική τους πελατεία. Αυτά δεν είναι σημεία αντιπαραθέσεων. Αυτά είναι συμφωνημένα από κοινού. Ποτέ δεν ακούσαμε κάποιον βουλευτή να καταγγέλλει πώς και ποιοι διορίζουν στη Βουλή. Εδώ υπάρχει πολιτικό ήθος και απόλυτη συμφωνία. Και μετά δίνουν παράσταση για τις τηλεοράσεις για να αποπροσανατολίζουν τον κόσμο από τις κοινές παρανομίες τους.  Ούτε κουβέντα για τους χιλιάδες διορισμένους που δεν δουλεύουν, αλλά αμείβονται. Ούτε κουβέντα για τους υπαλλήλους δεκάδων οργανισμών που πληρώνει με αίμα ο Έλληνας φορολογούμενος. Τι να πει κανείς για τους 2.500 εργαζόμενους που προσελήφθησαν στα hot spots, εκ των οποίων το 80% είναι άφαντο στους χώρους εργασίας; Το συνολικό κονδύλι που διασπαθίζεται από το ΕΣΠΑ και τον ΟΑΕΔ είναι 17.523.136 ευρώ. Μια θλιβερή φάμπρικα του «αμείβομαι, χωρίς να δουλεύω» που ξεκίνησε από τα μέσα της δεκαετίας του 80, όταν οι χιλιάδες διορισθέντες «πρασινοφρουροί»– κατά την ορολογία της εποχής – τις χρονιές 1982-83, διαπίστωσαν πολύ γρήγορα, πως δεν ήταν αναγκαία η φυσική παρουσία τους στους χώρους δουλειάς. Αυτό το καθεστώς συνεχίστηκε μέχρι και το 2009. Ακόμα και η πασοκοποιημένη Νέα Δημοκρατία δεν έκανε τίποτα για να  αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο. Απεναντίας. Πιεζόμενη από τις διάφορες ΔΑΚΕ επέτρεψε και στα «δικά της παιδιά» να χρησιμοποιήσουν την μέθοδο ΠΑΣΟΚ. Και βέβαια, οι παλαιοΠΑΣΟΚοι που μετακόμισαν στον ΣΥΡΙΖΑ, μετέφεραν και την σχετική τεχνογνωσία. Οι Συριζαίοι ούτε ανόητοι είναι, ούτε παρακατιανοί. Συμμετέχουν και αυτοί στο πάρτι. Αυτή η πελατειακή κακοδιαχείριση χρηματοδοτείται, σε τελευταία ανάλυση, από την υπερφορολόγηση των πάντων που απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα. Δεν είναι μόνον αυτοί οι 2.500. Είναι και οι 27.700 που διορίσθηκαν το 2016 στο Δημόσιο, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Δηλαδή, ένα αμετανόητο πολιτικό σύστημα συνεχίζει την πολιτική που μας οδήγησε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Και να’ ταν μόνο αυτοί; Πόσοι και πόσοι άχρηστοι οργανισμοί δεν ιδρυθεί μόνο και μόνο για να βολεύονται ημέτεροι; Και πόσοι ακόμα θα ιδρυθούν για τον ίδιο λόγο; Έσπασαν τον ΟΣΕ σε πέντε εταιρείες και διορίζουν πέντε ξεχωριστές διοικήσεις. Όλες κομματικές και με υψηλότατες αποδοχές. Και χρειάστηκε ένας χιονιάς για να καταρρεύσουν τα πάντα και να ακινητοποιηθούν τα τραίνα στα χιόνια επειδή αυτοί οι κομματικοί παράγοντες δεν μπόρεσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Κι έμειναν μέσα στα χιόνια και στην παγωνιά 1.500 επιβάτες περιμένοντας να ανεβεί η θερμοκρασία για να λιώσουν τα χιόνια, να λειτουργήσουν μηχανές και υποδομές και να απεγκλωβιστούν οι επιβάτες. Και πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι όλους αυτούς τους κομματικούς διορισμούς μέσα από την τεράστια υπερφορολόγηση που έχει επιβληθεί. Γιατί οι Έλληνες φορολογούμενοι συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους (άρθρο 4.5 Συν.). Αλλά αυτό το άρθρο δεν εφαρμόζεται από το κράτος. Ούτε και από τα δικαστήρια, στο βαθμό που νομιμοποιήθηκαν ως συνταγματικοί φόροι επί μηδενικών ή ανεπαρκών εισοδημάτων προς διαβίωση. Υπό την έννοια ότι με τεκμήρια και οριζόντιους φόρους τα βάρη επιμερίζονται στους πολλούς και οι έχοντες μέσω  ευνοιοκρατίας, κακονομίας, διαφθοράς, φοροδιαφυγής κλπ γλυτώνουν. 1. Πέρα από το κεντρικό στενό κράτος, που  εκφράζεται ζητώντας μας τακτικούς φόρους (εισοδήματος, ακίνητων, αυτοκίνητων, επιτηδεύματος κλπ κλπ), ασφαλιστικές εισφορές και πόρους υπέρ τρίτων, υπάρχουν κι άλλοι, στους οποίους ο πολίτης συνεχίζει να είναι υπόχρεος να πληρώνει “βάρη” όπως ΟΤΑ, ΝΠΔΔ & ΝΠΙΔ. Στην ουσία είναι κι αυτά κράτος, με δική τους αυτοτέλεια, η οποία όμως από τη μια συγγενεύει με το κυρίως ειπείν κράτος και από την άλλη αποκλίνει, λόγω της αυτοτέλειας τους. Συνήθως εις βάρος του φορολογούμενου. Ένα παράδειγμα είναι οι δήμοι και τα δημοτικά τους τέλη που κατά κανόνα ταυτίζονται με τα τέλη ύδρευσης κλπ και τα επαγγελματικά επιμελητήρια τα οποία αξιώνουν και αυτά διάφορες συνδρομές κλπ για τα μέλη τους. Ένα κλισέ που έχει κυριαρχήσει σε αυτούς τους θεσμούς για να δικαιολογεί και να εξειδικεύει την ύπαρξη οικονομικών βαρών που επιβάλλουν στα εξαρτημένα μέλη τους είναι η κακοποιημένη έννοια της ανταποδοτικότητας. Ό,τι δηλαδή, μου δίνεις και σου δίνω. Λεφτά εσύ, υπηρεσίες εγώ. Βέβαια όλοι ξέρουμε ότι το επίπεδο δημοσίων υπηρεσιών στην Ελλάδα είναι τρομερά υποβαθμισμένο σε σχέση με τις παροχές στους πολίτες.  Απ’ την άλλη  υποκρύπτεται πίσω από τη διαχείριση των ΝΠΔΔ και των ΟΤΑ το ίδιο πρόβλημα που υπάρχει και στο δημόσιο όσον αφορά το ανέλεγκτο των δαπανών, με συνέπεια να μην υπάρχει όριο και μέθοδος στα βάρη που επιβάλλουν στους πολίτες. Και πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι όλους αυτούς τους άχρηστους στρατούς κομματικών ημέτερων.  Και θα συνεχίσει να τους πληρώνει. Γιατί αυτή η πρακτική δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ και από καμία κυβέρνηση. Όχι γιατί δεν μπορούν, αλλά γιατί δεν θέλουν. Γιατί βολεύουν και βολεύονται. Γιατί όλοι αυτοί οι στρατοί είναι ψήφοι. Των ίδιων, των συγγενών και των φίλων τους.