Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αριστερά;

Με αφορμή την πρόταση του κ. Γιάννη Δραγασάκη  για συγκρότηση «προοδευτικής συμμαχίας»!

Τα πρωτοκλασάτα κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αφού έδεσαν τη χώρα με το 3ο γενικευμένο, ανακεφαλαιωτικό και σκληρότερο Μνημόνιο, με το οποίο το κοινωνικό κράτος μεταβλήθηκε σε φιλανθρωπικό ίδρυμα βικτωριανής εποχής, όπου οι συνταξιούχοι επιδοτούν αποκλειστικά τη λειτουργία του καθημαγμένου εθνικού συστήματος υγείας:

αφού διέλυσαν τη συνάρτηση του εργασιακού-ασφαλιστικού συστήματος με το τερατούργημα του ΕΦΚΑ,

αφού παραχώρησαν τη δημόσια και κοινωνική περιουσία προς ρευστοποίηση για την πληρωμή των δανείων,

αφού διέλυσαν τον μικροϊδιοκτητικό τρόπο παραγωγής και παρέδωσαν τις κύριες πηγές πλούτου στις ξένες κρατικές εταιρίες και το νομαδικό κεφάλαιο,

αφού ξεσπίτωσαν και οδήγησαν στην ξενιτιά τους εκατοντάδες χιλιάδες σπουδαγμένους νέους μας,

αφού χρεοκόπησαν τα νοικοκυριά και τα οδηγούν προϊόντος του μνημονιακού χρόνου είτε στην αποποίηση των πατρογονικών περιουσιών, είτε στα συσσίτια και τα σχολικά γεύματα κλπ, απευθύνουν πρόσκληση κυβερνητικής συνεργασίας στις «προοδευτικές δυνάμεις»!!

Αυτοί που εφαρμόζουν το υπερσύνταγμα του Μνημονίου, προδημοκρατικής εποχής, και καταργούν την ανεξάρτητη νομοθετική λειτουργία, με τους υπαγορευμένους από τους δανειστές μνημονιακούς νόμους, προσποιούνται τους προοδευτικούς, ωσάν να μην γνώρισε, επιτέλους, ο Ελληνικός λαός, το πραγματικό τους πρόσωπο.

Έτσι, μετά την κατάρριψη του προοδευτικού προσωπείου του ΣΥΡΙΖΑ της αντιπολίτευσης, απομένουν μόνο οι αντιδραστικές διαστάσεις των κυβερνητικών λόγων και έργων.

Η σύγκριση πλέον γίνεται μεταξύ των δυνάμεων της ευρύτερης μνημονιακής οικογένειας. Κάτι άλλωστε γνωρίζουν τα παλαιότερα κυβερνητικά στελέχη από προοδευτικές συνεργασίες. Το 1989-90 συμμάχησαν με τη Νέα Δημοκρατία του Κων/νου Μητσοτάκη, όχι μόνο για να δικάσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου και να λεηλατήσουν το ΠΑΣΟΚ, αλλά και για να  νομιμοποιήσουν τον ηγέτη της νεοφιλελεύθερης αντίληψης στην Ελλάδα στις προοδευτικές συνειδήσεις, ώστε αμέσως μετά να υπογράψει τη περίφημη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία άλλαξε το ρου της Ευρώπης.

Το 2015, εξάλλου, η επαγγελία της προοδευτικής συμμαχίας, μετατράπηκε σε συνεργασία με το πιο δεξιό κομμάτι τη ΝΔ που είχε αποχωρήσει από τη συντηρητική παράταξη και είχε σχηματίσει το κόμμα των ΑΝ.ΕΛ. Η συνεργασία αυτή, συνεχίζεται αρμονικά μέχρι σήμερα, παρά τους εξορκισμούς προοδευτικότητας.

Με αυτή την πείρα συνεργασιών, με ό,τι πιο προοδευτικό γέννησε το πολιτικό σύστημα, μπορούν σήμερα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να μιλούν… με ιστορική συνείδηση συνεργασιών.

Ας μην απορούν όμως, γιατί τα στελέχη των άλλων μνημονιακών κομμάτων, των ηπιότερων, πράγματι, μνημονίων, αρνούνται την πρόσκλησή τους, για…συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων. Τα μέτρα του 3ου Μνημονίου και των συμπληρωματικών του ρυθμίσεων που θα εφαρμόζονται, εάν δεν ανατραπούν, από μία πατριωτική κυβέρνηση, μέχρι το 2060 και ακόμη παραπέρα, δεν επιτρέπουν στους φορείς των ηπιότερων μνημονίων να προσχωρήσουν στην εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ.

Συνεπώς, δεν πρέπει για λόγους πολιτικής αξιοπρέπειας και ορθότητας να χρησιμοποιούν τον όρο «προοδευτική συνεργασία», ούτε για τους εαυτούς τους, ούτε για τον άλλο μνημονιακό κύκλο, μολονότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις αρνήθηκαν στους δανειστές την παραχώρηση του διαχρονικού άυλου και υλικού πλούτου της πατρίδας, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με το Υπερταμείο.

Η έννοια του προοδευτικού, ως εκ τούτου, όταν την επικαλούνται οι λειτουργοί του Γ’ Μνημονίου, εξαερώνεται, υγροποιείται και ευτελίζεται στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Γιατί «αρχή παιδείας η των ονομάτων επίσκεψις».

Και δεν πρέπει οι νεότερες γενιές να συσχετίσουν την προοδευτικότητα με ό,τι αντιδραστικό συμβαίνει σήμερα στην πατρίδα μας.