Η κυβέρνηση θυσιάζει την ΕΒΖ στο βωμό των τραπεζών
ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ
Στην πλέον κρίσιμη καμπή της οικονομίας η κυβέρνηση αντί να ενισχύει τις παραγωγικές μονάδες, προκειμένου να κινείται η αγορά και να έχει ο κόσμος δουλειά, κάνει ακριβώς το αντίθετο, καθώς αποφάσισε να βάλει τέλος στην καλλιέργεια τεύτλων στη χώρα μας καθιστώντας την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης από βιομηχανία παραγωγής σε έναν απλό έμπορο και εισαγωγέα ζάχαρης. Η κυβέρνηση αδιαφόρησε και δεν έκανε απολύτως τίποτα και δεν αντιμετώπισε έγκαιρα το πρόβλημα και οφείλει στους παραγωγούς 6,2 εκατ. ευρώ. Οι αγρότες θα μείνουν φέτος χωρίς εισόδημα, έχοντας να αντιμετωπίσουν τις καθημερινές ανάγκες αλλά και τα χρέη προς τις τράπεζες, την εφορία και το δημόσιο. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα πολλοί αγρότες να δουν το σπίτι τους να βγαίνει στο σφυρί είτε από την τράπεζα είτε από το κράτος.
Τώρα κατόπιν εορτής και αφού μέχρι στιγμής δεν είχε κάνει τίποτα, το υπ. Οικονομίας φέρεται να ψάχνει για επενδυτή, πράγμα που είναι σχεδόν απίθανο να συμβεί καθώς τα δάνεια της ΕΒΖ έχουν ξεπεράσει τα 200 εκατομμύρια ευρώ. Οι αγρότες όντας σε απόγνωση προχώρησαν σε κατάληψη του εργοστασίου της ΕΒΖ στο Πλατύ, ζητώντας να πληρωθούν για τη σοδειά του 2017.
Φυσικά η παρούσα εξέλιξη είναι αποτέλεσμα της λειτουργικής και εμπορικής απαξίωσης της ΕΒΖ από τα κοράκια των αγορών. Η Τράπεζα Πειραιώς είχε προτείνει σχέδιο διάσωσης της ΕΒΖ, το οποίο ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτης Λαφαζάνης είχε αποκαλέσει σκάνδαλο ολκής. Ως γνωστόν η “καλή” Αγροτική Τράπεζα πωλήθηκε στην Τράπεζα Πειραιώς και η ΕΒΖ μεταφέρθηκε στην “κακή” ΑΤΕ. Η Πειραιώς επέβαλλε μια ρύθμιση των χρεών της ΕΒΖ απέναντί της με επαχθέστατους όρους, μεταξύ των οποίων ήταν το ξεπούλημα των δύο υπερκερδοφόρων εργοστασίων της ΕΒΖ στη Σερβία και η εκποίηση όλων των ακίνητων της εταιρείας, γεγονός που σημαίνει τη διακοπή της λειτουργίας της, όπως και τελικά έγινε.
Πλέον, η ΕΒΖ δεν παράγει τίποτα, αλλά λειτουργεί ως έμπορος ζάχαρης, εισάγοντας ζάχαρη από τρίτες χώρες. Προκειμένου λοιπόν, να εξυπηρετηθούν τα δάνεια της ΕΒΖ η Πειραιώς στην ουσία αποφάσισε να διαλύσει την εταιρεία και να εισπράξει άμεσα ρευστό, αντί να επενδύσει στα κέρδη που θα έρχονταν από την λειτουργία και την συνεχιζόμενη ανάπτυξη της εταιρείας. Το θέμα γίνεται περισσότερο περίπλοκο και υπάρχουν ενδείξεις σκανδάλου αν αναλογιστεί κάποιος ότι τα δάνεια που απαιτεί η Πειραιώς, είναι δάνεια που είχαν δοθεί από την Αγροτική και πήγαν στην “κακή” Αγροτική. Η Πειραιώς όμως, με παράδοξο τρόπο και με τις ευλογίες της κυβέρνησης διατήρησε τις απαιτήσεις των δανείων τη στιγμή που η ΕΒΖ ανήκει στην “κακή” Αγροτική. Στην ουσία η ΕΒΖ θυσιάστηκε για να εισπράξει η Πειραιώς ένα ανύπαρκτο χρέος, καθώς αποκλειστικός μέτοχος της ΕΒΖ είναι ο εκκαθαριστή της «κακής» ΑΤΕ και όχι η Πειραιώς. Πως γίνεται η Πειραιώς να μην θέλει την ΕΒΖ υποστηρίζοντας ότι είναι προβληματική, ότι δεν έχει μέλλον και πρέπει να πουληθεί και συγχρόνως να ζητάει να εισπράξει όλα τα χρέη της ΕΒΖ; Αν ασχοληθεί ο οικονομικός εισαγγελέας με την ΕΒΖ θα έχει πολύ δουλειά. Δεν είναι δυνατόν να θυσιάζεται η ελληνική τευτλοπαραγωγή, με δεκάδες χιλιάδες αγρότες, οι οποίοι επιβιώνουν από αυτή, μόνο και μόνο για να βάλει στα θησαυροφυλάκια της, κάποια εκατομμύρια ευρώ μια τράπεζα και όλα αυτά να γίνονται με τις ευλογίες της κυβέρνησης.
Για την συγκεκριμένη υπόθεση και την στάση της κυβέρνησης Τσίπρα ο πρώην υπουργός Ενέργειας και Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνει είχε δηλώσει: “Έχει παραδοθεί η κυβέρνηση πλέον στους πιστωτές. Την χώρα τη διευθύνουν πλέον ως αποικία και ως προτεκτοράτο η ΕΕ και το ΔΝΤ και η τωρινή κυβέρνηση λειτουργεί υπαλληλικά απέναντί τους. Είναι μια κυβέρνηση πολιτικής γλίτσας. Και αυτή η συμπεριφορά της, δυστυχώς, εκδηλώνεται σε όλους τους τομείς. Η χώρα αυτή τη στιγμή είναι σε ένα μεταίχμιο, το πράγμα έχει παρατραβήξει, δεν έχει μέλλον με τις μνημονιακές πολιτικές. Χρειάζεται να κάνει τολμηρές και αποφασιστικές επιλογές. Ριζοσπαστικές επιλογές, για να μπορέσει να ξεφύγει από την παρούσα νεοκηδεμονία και τις συνέπειές της, οι οποίες είναι άκρως επώδυνες και χωρίς καμία προοπτική και ελπίδα. Η Ελλάδα πρέπει να πετάξει πέτρα στα λιμνάζοντα μνημονιακά νερά. Τα ιδιωτικά χρέη, και αυτό αφορά και την ΕΒΖ, δηλαδή τα χρέη των επιχειρήσεων θεωρώ πως είναι μεγαλύτερο πρόβλημα από το δημόσιο χρέος”.
