Η εθνική μας υπόσταση διακόσια χρόνια από την εθνική μας Παλιγγενεσία

Ένα άρθρο του εκλεκτού Κύπριου λογοτέχνη κ. Γεώργιου Πετούση,  Μέλους του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου, Ιδρυτικού Μέλους και επί δεκαετία Προέδρου της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεμεσού.

Μήνες μας χωρίζουν από τα διακόσια χρόνια  από τον εθνικό μας ξεσηκωμό, από την άγια μέρα της εθνικής μας Παλιγγενεσίας.  Πόσο όμως, στα διακόσια αυτά χρόνια του ελεύθερου εθνικού βίου, οι απελευθερωμένοι Έλληνες  μείναμε πιστοί στα ιδανικά του μεγάλου  ξεσηκωμού που είχε απαρχή το ποθούμενο; Τον ασίγαστο πόθο   αποτίναξης  της τούρκικης στυγνής τυραννίας; Το ποθούμενο, η μέρα της λευτεριάς, θα έρθει μετά από δύο γενιές, έλεγε στους σκλάβους  ο κατ’ εξοχήν Άγιος των σκλάβων πατρο – Κοσμάς ο Αιτωλός. Ο Εθνομάρτυρας Κοσμάς, που σε καιρούς δύσκολους, στήριζε τους σκλάβους συμπατριώτες του να μην κιοτέψουν.  Το υπόδουλο Έθνος είχε και τον Ρήγα Φεραίο – Βελεστινλή. Με το «ως πότε παλικάρια» ξεσήκωσε τους όπου γης σκλάβους να αποτινάξουν το ζυγό αιώνων δουλείας.

   Η παράτολμη επανάσταση, καλά και μυστικά προετοιμασμένη,  έγινε για δύο ακριβώς λόγους: «Δια του Χριστού την πίστην την Αγίαν και δια της πατρίδος την Ελευθερίαν», για τίποτε άλλο.

  Ο ξεσηκωμός,  παρόλα τα εμπόδια, βρήκε την καλή του συνέχεια με τους απελευθερωτικούς πολέμους και το όραμα της Μεγάλης Ιδέας. Όραμα απελευθέρωσης που θανάσιμα  τραυματίστηκε με τους αδικαιολόγητους εθνικούς διχασμούς  που έφεραν, στη συνέχεια,  τις μεγάλες εθνικές συμφορές. Ο  ξεσηκωμός  όμως  του Κυπριακού Ελληνισμού, το 1955,  με αίτημα «Την Ελλάδα θέλομεν κι ας τρώγομεν πέτρες», κατάφερε, όσο το κατάφερε, μετά τον αδελφοκτόνο εμφύλιο, κατά κοινή ομολογία, να ενώσει  τους  Έλληνες.

  Ωστόσο, μετά από διακόσια χρόνια, οξύ, οξύτατο τίθεται το ερώτημα.  Οι απελευθερωμένοι  Έλληνες του σήμερα και του χθες, πόσο μείναμε πιστοί ή πόσο  αποκλίναμε από το όραμα Ελευθερίας; Προσκυνάμε Χριστό;   Φυλάξαμε και φυλάμε, όσο πρέπει, Θερμοπύλες; 

 Είναι ευρέως γνωστό, γνωστό και στους εχθρούς μας,  πως  στην ιστορική του πορεία το Ελληνικό  Έθνος αναδείκνυε πατριώτες και ήρωες μα, ταυτόχρονα,  και ιταμούς μειοδότες.

  Να μην είναι εθνική συμφορά, αμέλεια ή προδοσία,  αυτό που συνέβη στα χρόνια μας;

   Ενώ υπήρχε και υπάρχει απτός, συγκεκριμένος ο εθνικός κίνδυνος, με μια Τουρκία συστηματικά να εξοπλίζεται, οι δικές μας ηγεσίες, σε Ελλάδα και Κύπρο, λες και σφύριζαν αδιάφορα. Να μην διάβασαν  το «Στρατηγικό βάθος» του Αχμέτ Νταβούτογλου;  Να μην άκουσαν τα περί «Γαλάζιας πατρίδας»; Να μην κατείχαν  τον δικό μας Θουκυδίδη; Μετράει Το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα είναι θλιβερό. Η  αναθεωρητική Τουρκία, με ηγέτη τον Ταγίπ Έρτογαν, έναν αδίστακτο, – ο καλά ενημερωμένος Σάββας Καλεντερίδης, σε άρθρο του, τον παρομοίασε με τον Αδόλφο Χίτλερ -, καλά εξοπλισμένη, με σαφείς κυκλωτικές κινήσεις  άρχισε να υλοποιεί, επί χάρτου,  το μεγάλο της αναθεωρητικό σχέδιο. Την ανάκτηση κάθε σπιθαμής της μεγάλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

   Στο ύψιστο θέμα, οι ηγεσίες που ανάδειξε ο Ελληνισμός γιατί ολιγώρησαν;  Γιατί δεν μιμήθηκαν το γειτονικό Εβραϊκό κράτος; Στα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του, διάφορες κοινωνικές ομάδες,  προέτρεπαν τον πρωθυπουργό να επενδύσει στη γεωργία, στην βιομηχανία. Όχι, τους έλεγε,  κινδυνεύουμε.  Πρέπει πρώτα, με ισχυρή άμυνα, να περιφράξουμε  το κράτος. Αυτοί, με το ίδιο αίτημα επανέρχονταν.  Όχι και πάλιν όχι τους επαναλάμβανε. Κάτι, που στη γειτονική ισχυρή χώρα  ισχύει, κανόνας,  μέχρι τις μέρες μας.

   Ας κάνουμε αβίαστα τις συγκρίσεις. Οφείλαμε,  για την ισχύ και για την εθνική μας  ασφάλεια, να  ζούσαμε, που λέει ο λόγος,  με νερό και παξιμάδι. Όποιος φυλάει το σπίτι του δεν πέφτει να τον πλακώσει. Ωστόσο στον πρόσφατο πολιτικό βίο μας τα καταφέραμε και αναδείξαμε κυβερνήσεις, που αντί να μας οδηγήσουν στην εθνική περηφάνια, μας  οδήγησαν, άδοξα, στις μεγάλες πτωχεύσεις!  Αδέξιες,   έφεραν, δυστυχώς,  το αντίθετο καταστροφικό  αποτέλεσμα.

*Ο Γιώργος Πετούσης, Κύπριος λογοτέχνης, είναι μέλος του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου, υπήρξε Ιδρυτικό Μέλος και επί δεκαετία Πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεμεσού, βιοποριστικά εμπορευόμενος το επάγγελμα.  

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην Ελλάδα από τον Σύνδεσμο Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου. www.cultural–association.org

Ο Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου (ΣΠΕΚ), σκοπό έχει να καταγράψει, να διαφυλάξει και να προβάλει τον κοινό Πολιτισμό Ελλάδας και Κύπρου και να φέρει σε συνεργασία τους απανταχού Ελλαδίτες, Κύπριους και Απόδημους λογοτέχνες, καλλιτέχνες και ακόμη τους επιστήμονες επιστημών που συνδέονται με τον Πολιτισμό (Αρχαιολογία, Ιστορία, Φιλολογία, Φιλοσοφία, Λαογραφία, Κοινωνιολογία, Ανθρωπολογία, Ψυχολογία, Αρχιτεκτονική κ.ά.). Θέτει ευγενή στόχο να προασπίζεται και να προάγει στην Ελλάδα, στην Κύπρο και διεθνώς τα οικουμενικά ιδεώδη, κυρίως του Ελληνισμού, τα Ελληνικά Γράμματα, αρχαία και σύγχρονα, τις Τέχνες, την Παράδοση. Ενεργεί μέσα από μια σειρά έργων και δράσεων με λογοτεχνικό, επιμορφωτικό, καλλιτεχνικό και κοινωνικό χαρακτήρα, ενίοτε συνδυάζοντας τις με αγαθοεργία. Ο ΣΠΕΚ εδραιώνει την αλληλεγγύη και τον αλληλοσεβασμό, εντός Συνδέσμου ή στις σχέσεις του με συνεργούς φορείς, εντός και εκτός Ελλάδος. Εκτός από τα κλασικά μέσα – Εκδόσεις, Ανθολογίες και Βιβλιοπαρουσιάσεις, καλλιτεχνικές και εικαστικές Παραστάσεις  και Εκθέσεις, Διαγωνισμούς Νέων, Βραβεύσεις Λογοτεχνών και Επιστημόνων, προωθεί νέες ευφάνταστες ιδέες όπως η Ψηφιακή Εγκυκλοπαίδεια ΣΠΕΚ ΠΑΙΔΕΙΑ, η Λέσχη Ανάγνωσης ΔΑΔΑ, η Πολιτιστική Διπλωματία, σε συνεργασία με φορείς Πολιτισμού σε ξένες χώρες ή/και με ξένες πρεσβείες στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Επιπλέον, δημιουργεί σύγχρονα εργαλεία/μέσα,  ψηφιακά, τηλεματικά, οπτικοακουστικά, ραδιοτηλεοπτικά, όπως τον διαδικτυακό κόμβο του Συνδέσμου – μια διεθνή, ελληνική, ψηφιακή πλατφόρμα πολιτισμού, ανοιχτή, διαθέσιμη προς όλους και εύχρηστη σε άτομα με αναπηρία. 

Website: www.cultural-association.org
Email: info@cultural-association.org

Επιμέλεια δημοσίευσης: Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά ΜΑ, ΒΑ | φιλόλογος, λογοτέχνης – συγγραφέας, παραγωγός προγραμμάτων πολιτισμού | “Πορτρέτα στον Χρόνο” κάθε Δευτέρα 11:00-12:00, ζωντανά, διαδικτυακά στο www.radio1d.gr