Γιάννης Σαριδης: Πολιτική ασυνέπεια της κυβέρνησης για το ακαταδίωκτο των τραπεζών

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Άρθρο του Γιάννη Σαρίδη*:

Ούτε δειλοί είναι, ούτε ύποπτοι. Είναι απλά μόνοι τους. Σε πρόσφατο άρθρο της στήλης “Πανδωρικώς” και με αφορμή την ψήφιση της διάταξης για το “ακαταδίωκτο” των τραπεζών ο Κώστας Βαξεβάνης ρωτούσε ευθέως τους Υπουργούς της Κυβέρνησης, εάν είναι δειλοί ή ύποπτοι. Η κριτική αυτή στηρίζεται στην εκ των προτέρων παραδοχή πως για να υποχωρείς μπροστά σε μια τέτοια απαίτηση είτε δεν έχεις το θάρρος να την πολεμήσεις (και άρα είσαι δειλός), είτε δεν θέλεις (οπότε είσαι ύποπτος). Πάντως οφείλεις να την πολεμήσεις. Το ίδιο όμως θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως ισχύει και για πολλά άλλα “μνημονιακά μέτρα” καθώς και για όλα όσα φαίνεται πως είτε χάνουμε, είτε δεν κερδίζουμε (είναι θέμα οπτικής) έπειτα από την πρόσφατη “ηρωική” διαπραγμάτευση.Για αυτόν τον λόγο θεώρω σημαντικό να προσθέσω και μια ακόμα εξήγηση για την πολιτική ασυνέπεια της Κυβέρνησης. Είναι μόνοι, είναι λίγοι και το ξέρουν! Το ξέρουν γιατί δοκίμασαν αλλά έφαγαν τα μούτρα τους το καλοκαίρι του 2015. Είναι λίγοι γιατί διαθέτουν την οριακή πλειοψηφία των 153 βουλευτών. Αλλά είναι μόνοι επειδή το επέλεξαν.

Τα όσα έγιναν αλλά και τα όσα δεν έγιναν στο πρόσφατο Γιούρογκρουπ κατέστησαν φανερό πια σε όλους πως οι εκπρόσωποι των Δανειστών δεν μας υπολογίζουν και για αυτό δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να εμπαίζουν ακόμα και τον Πρωθυπουργό της Χώρας. Ενώ πρώτα καλλιέργησαν νέες πολιτικές αυταπάτες στον κύριο Τσίπρα και τον οδήγησαν να δηλώνει πως θα φορέσει γραβάτα, στην συνέχεια τον άδεισαν κάνοντας και παρατηρήσεις στον κύριο Τσακαλώτο για τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού, πως δηλαδή δεν θα εφαρμοστούν τα μέτρα, αν δεν υπάρξει πρώτα ρύθμιση για το χρέος.Ο λόγος που συνεχίζεται αυτό το “συγκρουσιακό παιχνίδι εντυπώσεων μεταξύ των Δανειστών εις βάρος της Ελλάδας” είναι ταυτόχρονα και η πηγή της υπερβολικής αυτοπεποίθησης και του απίστευτου θράσσους που επιδεικνύουν οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης αλλά και οι πολιτικοί εκφραστές του πλούτου των γερμανικών τραπεζών κάθε φορά που καλούνται να πάρουν αποφάσεις για το “ελληνικό ζήτημα”. Πρόκειται για το απλό όσο και αδιαμφισβήτητο δεδομένο πως οι 153 βουλευτές δεν φτάνουν για να διεκδικήσουν αποτελεσματικά το δίκιο της Ελλάδας.

Ο αριθμός των βουλευτών που μπόρεσε να δεσμεύσει με πειστικό τρόπο την Χώρα,απέναντι στους Δανειστές τον Αύγουστο του 2015 είναι αυτός που μπορεί και να εξουσιοδοτήσει επαρκώς μια ελληνική κυβέρνηση, ώστε αυτή να έχει το απαραίτητο κύρος για να την υπολογίζουν και να την παίρνουν στα σοβαρά.Χρειάζονται τουλάχιστον τόσοι βουλευτές, όσοι υπέγραψαν τον Αύγουστο του 2015 για να ανακτήσουμε την εθνική αξιοπιστία μας. Πριν λίγες μέρες ο κύριος Μητσοτάκης δήλωσε για πρώτη φορά, πως η ρύθμιση διευθέτησης του χρέους είναι αδιαπραγμάτευτη εθνική προτεραιότητα. Ο κύριος Τσίπρας χρησιμοποιεί τα ίδια ακριβώς λόγια εδώ και μήνες. Είναι λοιπόν υποχρεωμένος να προχωρήσει σε σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών και να εργαστεί γύρω από αυτές τις τρεις λέξεις και να χτίσει την απαραίτητη διακομματική συναινέση, που θα οδηγήσει στην ανάκτηση της αξιοπιστιάς μας, βήμα απαραίτητο για την εύρεση λύσεων στα σημερινά αδιέξοδα.

*O Γιάννης Σαρίδης είναι βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης της Ένωσης Κεντρώων.