Γελάει ο κόσμος με τράπεζες και ΣΤΕ

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Πρόστιμο 5.000 ευρώ σε τράπεζα που έδωσε προσωπικά δεδομένα πελάτη του, χωρίς προηγουμένως να τον ενημερώσει και να πάρει την έγκρισή του. Ο πελάτης της τράπεζας προσέφυγε στο ΣτΕ κατά της τράπεζάς του επειδή έδωσε τα στοιχεία του και δικαιώθηκε. Αλλά το γελοίο της υπόθεσης είναι σε ποιον δόθηκαν τα στοιχεία του πελάτη της τράπεζας. Δεν δόθηκαν σε κάποια εισπρακτική εταιρεία που παρενοχλούσε τηλεφωνικά τον πελάτη για να διευθετήσει τα χρέη του. Η τράπεζα έδωσε τα στοιχεία του πελάτη της στην πρώην  σύζυγό του, η οποία τον έσυρε στα δικαστήρια για να διεκδικήσει διατροφή. Δηλαδή ο συγκεκριμένος άντρας, για δικούς του λόγους, κρυβόταν από την πρώην σύζυγό του. Για λόγους προσωπικούς με τους οποίους βέβαια κάποιος μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει. Αλλά παραμένουν προσωπικοί λόγοι. Δεν έκανε κάποιο έγκλημα ή κάποια παρανομία εις βάρος της πρώην συζύγου του ο συγκεκριμένος άνθρωπος για να κρύβεται από την αστυνομία και από τη δικαιοσύνη. Προφανώς χώρισε με άσχημο τρόπο από την σύζυγό του και δεν ήθελε να τον βρει.

Εδώ όμως ήρθε η τράπεζα για να αποκαταστήσει το δίκιο της πρώην συζύγου, του πελάτη της. Η συγκεκριμένη κυρία λοιπόν δεν μπορούσε να βρει τον σύζυγό της, τη νέα του διεύθυνση δηλαδή, για να διεκδικήσει νομικά αυτά που θεωρούσε ότι δικαιούται. Δηλαδή, να της καταβάλλεται διατροφή από τον πρώην σύζυγό της. Και η τράπεζα έδωσε απλόχερα τα στοιχεία του πελάτη της. Χωρίς να τον ενημερώσει, χωρίς καν να τον ρωτήσει και, φυσικά, χωρίς την έγκρισή του.

Οπότε, δικαίως, και κατά την λαϊκήν έκφραση, ο εν λόγω κύριος, τα πήρε στο κρανίο. Και έσυρε την τράπεζά του στα δικαστήρια. Η υπόθεση έφτασε στο ΣτΕ, το οποίο και δικαίωσε τον προσφεύγοντα και τιμώρησε τη συγκεκριμένη τράπεζα. Τώρα λοιπόν, σύμφωνα με την απόφαση του ΣΤΕ, η τράπεζα θα πρέπει να πληρώσει στον πελάτη της το ποσό των 5.000 ευρώ, καθώς δεν τήρησε, σύμφωνα με την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, τα όσα ορίζει ο νόμος και έστειλε τα προσωπικά δεδομένα πελάτη της στη διεύθυνση της πρώην συζύγου του. Τα στοιχεία του μάλιστα, η πρώην του τα χρησιμοποίησε σε βάρος του για την έκδοση διατροφής. Την απόφαση αυτή επικύρωσε νωρίτερα το ΣΤΕ με την υπ’ αριθμ. 150/2017 απόφαση του Δ’ Τμήματός του. Συγκεκριμένα, πελάτης της τράπεζας άνοιξε λογαριασμό και δήλωσε συγκεκριμένη διεύθυνση κατοικίας, ενώ έδωσε εντολή για την απόκτηση μεριδίων αμοιβαίων κεφαλαίων μέσω του λογαριασμού του. Όμως, τα ενημερωτικά σημειώματα για τις κινήσεις του χαρτοφυλακίου αμοιβαίων κεφαλαίων στάλθηκαν σε άλλη διεύθυνση. Διεύθυνση μάλιστα που ήταν η ατομική επιχείρηση που διατηρούσε η πρώην σύζυγός του. Τα συγκεκριμένα τραπεζικά σημειώματα, η πρώην σύζυγος τα χρησιμοποίησε εναντίον του σε δίκη για το ύψος διατροφής των ανηλίκων τέκνων τους. Ο πελάτης κατέφυγε στην αρμόδια Αρχή προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, η οποία επέβαλε στην τράπεζα πρόστιμο 5.000 ευρώ. Το πρόστιμο επιβλήθηκε, καθώς η τράπεζα δεν ήλεγξε όπως όφειλε, τη διεύθυνση του πελάτης της, παρέλειψε να λάβει τα κατάλληλα οργανωτικά και τεχνικά μέτρα για την ορθή υλοποίηση των υποχρεώσεών της ως υπεύθυνης επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων και δεν παρείχε τις κατάλληλες οδηγίες στο προσωπικό της για την ασφάλεια των δεδομένων και την προστασία τους από κάθε αθέμιτη επεξεργασία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διαβιβαστούν παράνομα προσωπικά δεδομένα του πελάτη της σε τρίτο πρόσωπο, δηλαδή την πρώην σύζυγο του. Το ΣΤΕ απέρριψε ως αβάσιμους όλους τους ισχυρισμούς της τράπεζας και επικύρωσε το πρόστιμο.

Και πολύ καλά έκανε, λέμε εμείς. Αλλά αυτό δεν παύει να είναι γελοίο. Όχι λόγω της επιβληθείσας ποινής. Αλλά λόγω του ότι η δικαιοσύνη φαίνεται να τηρεί δύο μέτρα και δύο σταθμά. Από τη μια τιμωρεί την τράπεζα που έδωσε τα στοιχεία του πελάτη της στην πρώην σύζυγό του, χωρίς την ενημέρωσή του και την έγκρισή του, από την άλλη, δεν υπάρχει καμία τιμωρία των τραπεζών που δίνουν τα στοιχεία των δανειοληπτών στις εισπρακτικές εταιρείες, επίσης χωρίς την ενημέρωση και την έγκρισή τους. Με αποτέλεσμα βέβαια, τα γνωστά επανειλημμένα τηλεφωνήματα σε δανειολήπτες με κόκκινα δάνεια, τις συνεχείς απειλές, τις συνεχείς προσβολές και την συνεχή προσπάθεια τρομοκράτησης των δανειοληπτών.

Αλλά η απόφαση αυτή έχει κι ένα καλό. Ανοίγει το δρόμο στους δανειολήπτες να προσφύγουν μαζικά κατά των τραπεζών που δίνουν τα στοιχεία τους σε εισπρακτικές εταιρείες και σε οποιονδήποτε άλλο, χωρίς την προηγούμενη ενημέρωση των δανειοληπτών και χωρίς να έχουν δώσει οι ίδιοι την έγκρισή τους. Κι αυτό σημαίνει επιβολή προστίμων στις τράπεζες. Καιρός είναι λοιπόν να απαντήσουν οι δανειολήπτες στις αυθαιρεσίες και στις παρανομίες των τραπεζών. Κι αυτή η απόφαση, είναι ένας ακόμη τρόπος.