“Έξοδος” από τα μνημόνια με το λαό εξαθλιωμένο
Με αφορμή την αργία της Πρωτομαγιάς αρκετοί πολίτες διαδήλωσαν εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής που ολοένα και περισσότερο φτωχοποιεί και εξαθλιώνει το μέσο Έλληνα πολίτη. Με βάση τα τελευταία στοιχεία του ΕΦΚΑ οι εργαζόμενοι φτωχοί στη χώρα ξεπερνούν το μισό εκατομμύριο. Σύμφωνα με το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ, το πρώτο τρίμηνο του έτους το 53% των προσλήψεων έγινε με συμβάσεις μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας με μισθούς πείνας που φτάνουν τα 382 ευρώ τον μήνα στον ιδιωτικό τομέα. Αποκαρδιωτικά είναι και τα στοιχεία του συστήματος ‘’Ήλιος’ που δείχνουν τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι συνταξιούχοι, οι οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις αναγκάζονται να συνεισφέρουν και στον προϋπολογισμό των παιδιών τους, ενώ από την 1/1/2019 θα δουν να περικόπτεται και η προσωπική διαφορά. Η ανεργία αυξάνεται, τα χρέη πνίγουν ολοένα και περισσότερο τους πολίτες με τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς να αποτελούν πλέον μια ζοφερή πραγματικότητα.
Μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση ο πρωθυπουργός και η υπόλοιπη κυβέρνηση κάνουν λόγο για “καθαρή” έξοδο από τα μνημόνια. Και ενώ είναι λαλίστατοι για τις δήθεν επιτυχίες της κυβέρνησης, δεν απαντούν τίποτα για τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των Ελλήνων. Επιπλέον, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η κυβέρνηση σε συνεργασία με τους δανειστές προσανατολίζεται να συνεχίσει την πολιτική στήριξης των τραπεζών έναντι των πολιτών! Δανειστές, κυβέρνηση, αλλά και αντιπολίτευση επιλέγουν να στηρίξουν τις τράπεζες τη στιγμή που ελληνικές μετοχές αξίας 39 δισ. ευρώ διαθέτουν στα χαρτοφυλάκιά τους τα 250 και πλέον hedge funds αλλά και εκατοντάδες μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί όμιλοι. Με άλλα λόγια το πολιτικό σύστημα επιλέγει συνειδητά να σταθεί στο πλευρό των εγχώριων και συγχρόνως ξένων τραπεζών, γυρνώντας την πλάτη στους Έλληνες ψηφοφόρους, τη στιγμή που οι φορολογούμενοι έχασαν 15 δισ. ευρώ από τα χρήματα που είχαν δανειστεί για να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζες. Και μπορεί οι τράπεζες να αποτελούν τους βασικούς χρηματοδότες των κομμάτων, αλλά όλα τα κόμματα φαίνεται να ξεχνούν ότι στις εκλογές ψηφίζει ο λαός και όχι οι τράπεζες. Πώς αλλιώς εξηγείται η εμμονή του Τσίπρα να νομοθετεί αποκλειστικά προς όφελος των τραπεζών ή το ότι ο Μητσοτάκης επισκέπτεται κάθε τρεις και λίγο την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών και αγνοεί επιδεικτικά τους δανειολήπτες.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό πως καθαρή έξοδο από το μνημόνιο δεν πρόκειται να υπάρξει, ειδικά όταν η κυβέρνηση δεν έχει εισπράξει 27 δις από τα 86 του τρίτου μνημονίου με το αστείο αιτιολογικό ότι αυτά τα χρήματα προορίζονταν για την τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η οποία ποτέ δεν έγινε. Δηλαδή, μόνο για τις τράπεζες υπογράφηκε το μνημόνιο; Αφού η ελληνική κυβέρνηση ψήφισε μέτρα και για τα 86 δις, πως είναι δυνατόν να “χαρίζει” 27 δις τη στιγμή που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αυτά τα χρήματα σε επενδύσεις ή στην πραγματική οικονομία ή στα κόκκινα δάνεια. Βλέπουμε, λοιπόν, πως κάθε απόφαση των κυβερνώντων σχετίζεται με τις τράπεζες και δεν λαμβάνεται υπόψιν το συμφέρον του πολίτη. Η διαπλοκή κομμάτων, τραπεζών και ΜΜΕ συνεχίζει να υπάρχει. Οπότε που μπορεί να απευθυνθεί ο πολίτης για να προστατευτεί; Η δικαιοσύνη συχνά αλληθωρίζει, οι ανεξάρτητες αρχές έχουν ευνουχιστεί και δεν έχουν αρμοδιότητες, ενώ οι πολιτικοί δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης, με ελάχιστες, φυσικά, εξαιρέσεις. Δυστυχώς, η ευθύνη προστασίας του πολίτη βαραίνει τους ώμους της ιδιωτικής πρωτοβουλίας ενός Συλλόγου Δανειοληπτών…