ΕΠΑΜ: ΜΕΣΑ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Το σύνθημα «Έξω οι βάσεις του θανάτου» που δονούσε τον ελληνικό λαό τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, αντιστράφηκε de facto και πλήρως από μια, κατά δήλωσή της, αριστερή κυβέρνηση. Όχι μόνο συνεχίζουν να παραμένουν μέσα οι βάσεις του θανάτου, αλλά και πολλαπλασιάζονται όπως απροκάλυπτα δήλωσε ο ΥΠ.ΕΘ.Α. και εταίρος της κυβέρνησης, κ. Καμμένος, προς τον Αμερικανό ομόλογό του κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στις ΗΠΑ, προτείνοντας μάλιστα να επισπευσθεί η υπογραφή «νέων αμυντικών συμφωνιών».

 

Η κυβέρνηση, προφανώς ενήμερη και συμφωνώντας μαζί του, υποβάθμισε πλήρως το θέμα των βάσεων, αναφερόμενη μόνο στις περίεργες «προτάσεις» του κ. Καμμένου για το Σκοπιανό. Το ίδιο και η αξιωματική αντιπολίτευση η οποία δεν έχει καμιά αντίρρηση στην εγκατάσταση νέων αμερικάνικων βάσεων στην Ελλάδα, ακολουθώντας την «πατροπαράδοτη» λογική της παράταξής της που έφερε τις βάσεις στη χώρα μας με τις συμφωνίες του 1953. Ο «αντιπολιτευτικός» της λόγος εστιάζει μόνο στο «αλαλούμ» της κυβερνητικής εικόνας προς τα έξω, χωρίς όμως να αντιτίθεται επί της ουσίας στο επίμαχο θέμα των πρόσθετων βάσεων, όπως άλλωστε και όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Η «παραφωνία» του ΚΚΕ που ως συνήθως αντιπολιτεύεται δια της συνθηματολογίας, δεν συνιστά παρά το άλλοθι για τη νομιμοποίηση των χουντικών πρακτικών του καθεστώτος.

 

Χουντικών πρακτικών γιατί μυστικά και αθόρυβα, η επέκταση νέων αμερικάνικων βάσεων σε Λάρισα, Νέα Αγχίαλο και Αλεξανδρούπολη ήδη συντελείται, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία ενημέρωση του ελληνικού λαού. Με τα μη επανδρωμένα (drones MQ-9 Reaper) που έχουν εγκατασταθεί και ήδη έχουν εμπλακεί σε επιχειρησιακές ενέργειες με ορμητήριο τη Λάρισα, με τα F-22 Raptor που μετασταθμεύουν και χρησιμοποιούν εδώ και μήνες ως βάση την Νέα Αγχίαλο, και με τα επιθετικά ελικόπτερα στην Αλεξανδρούπολη για τον έλεγχο των Βαλκανίων, την προώθησή τους στην Αν. Ευρώπη και την προστασία της διαμετακόμισης του υγροποιημένου αερίου.

 

Χουντικών πρακτικών γιατί ήδη ο κ. Καμμένος έχει προσφερθεί να παραδώσει και την Κάρπαθο, σε συμφωνία με την κυβέρνηση και χωρίς και πάλι να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός. Όπως δεν ερωτάται ο λαός για τις συζητήσεις που βρίσκονται εν εξελίξει με τους Αμερικανούς για νέα βάση στην Κρήτη, ανάλογη της Σούδας. Το ότι σχεδιάζουν την απογείωση διηπειρωτικών βομβαρδιστικών από εκεί για τη δυνατότητα χτυπήματος στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, εμπλέκοντας έτσι άμεσα τη χώρα μας και καθιστώντας την στόχο σε περίπτωση ανάφλεξης, ουδόλως απασχολεί τους επιτελείς της -κατά τα άλλα- «δημοκρατικής» και «αριστερής» κυβέρνηση!

 

Χουντικών πρακτικών γιατί το θέμα των πρόσθετων βάσεων δεν αποτελεί προσωπική «πρωτοβουλία» του κ. Καμμένου, αλλά είναι συνέπεια των μυστικών συμφωνιών του κ. Τσίπρα στην περσινή (το 2017) επίσκεψή του στις ΗΠΑ κατά τις συνομιλίες του με τον κ. Τραμπ. Στα πλαίσια των λεγόμενων «στρατηγικών συνόρων» των ΗΠΑ όπου καθιστάμεθα «προκεχωρημένο φυλάκιο» των διεθνών επεμβάσεων για τα συμφέροντά τους. Το 1967 χρειάστηκε μια δικτατορία για να επιτευχθεί κάτι παρόμοιο. Σήμερα χρειάστηκαν απλώς ένας Τσίπρας και ένας Καμμένος!

 

Χουντικών πρακτικών με την ανοχή, αν όχι τη συνενοχή, ολόκληρου του πολιτικού κόσμου, αφού το θέμα των μυστικών αυτών διαπραγματεύσεων δεν προέκυψε σαν «κεραυνός εν αιθρία» αλλά ήταν σε γνώση όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων εδώ και τουλάχιστον μια διετία. Πολύ περισσότερο όταν έχει προηγηθεί η παράδοση της Κρήτης και της Ανδραβίδας στους Ισραηλινούς για την εγκατάσταση των δικών τους στρατιωτικών βάσεων, χωρίς ενημέρωση του λαού για τις επιπτώσεις και χωρίς να «ανοίξει μύτη» από τους κατά τα άλλα λαλίστατους πολιτικούς μας, συγκυβέρνησης και αντιπολίτευσης.

 

Χουντικών πρακτικών γιατί οι πρόσθετες αμερικάνικες βάσεις υλοποιούνται με άκρα μυστικότητα, χωρίς να έρθει η συμφωνία προς έγκριση από το κοινοβούλιο όπως επιτάσσουν οι διεθνείς συνθήκες και το σύνταγμα της χώρας (Άρθρο 27: “Xωρίς νόμο, που ψηφίζεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, δεν είναι δεκτή στην Ελληνική Επικράτεια ξένη στρατιωτική δύναμη ούτε μπορεί να διαμένει σ’ αυτή ή να περάσει μέσα από αυτή”). Παρόμοιες μυστικές πρακτικές ακολουθούσε μόνο η δικτατορία των συνταγματαρχών, αλλά τουλάχιστον εκείνη είχε την «εντιμότητα» να καταργήσει επισήμως το κοινοβούλιο. Η σημερινή κυβέρνηση «απλώς» το παρακάμπτει. Το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο.

 

Ποιο κοινοβουλευτικό κόμμα ανέδειξε αυτό το κορυφαίας σημασίας θέμα; Ποιο κοινοβουλευτικό κόμμα στηλίτευσε μέσα στη βουλή αλλά και στον κόσμο, την πρακτική αυτή που υποδηλώνει για άλλη μια φορά την εν τοις πράγμασι κατάλυση της δημοκρατίας στη χώρα μας; Ακόμη και η «κολοβή» δημοκρατία της κυβέρνησης Παπάγου, είχε την πρόνοια να φέρει προς κύρωση στη βουλή τη συμφωνία του 1953 για τις βάσεις! Η σημερινή κυβέρνηση απαξιώνει τη βουλή με την ίδια περιφρόνηση των συνταγματαρχών, την ίδια δε περιφρόνηση δείχνουν και τα κόμματα που έχουν αποδεχθεί για τον εαυτό τους το ρόλο της κοινοβουλευτικής μαριονέτας.

 

Ποιο από τα λαλίστατα -κατά τα άλλα- κόμματα, απαίτησε να πληροφορηθεί τι προβλέπουν οι σημερινές συμφωνίες με τους Αμερικάνους; Υπάρχει μήπως η επιβαλλόμενη από το διεθνές δίκαιο συμφωνία για το καθεστώς των νέων βάσεων (SOFA); Τι προβλέπεται για τον τρόπο που αναπτύσσονται οι στρατιωτικές δυνάμεις και εγκαθίσταται ο εξοπλισμός τους, ποια η επιχειρησιακή τους χρησιμότητα, ποια η σχέση τους με τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, ποιο το νομικό πλαίσιο που διέπει το προσωπικό των βάσεων σε σχέση με ζητήματα ετεροδικίας κλπ; Για ποιο λόγο καμία πολιτική δύναμη δεν τα αναδεικνύει τα ζητήματα αυτά και δεν ενημερώνει το λαό; Γιατί σιωπούν σε θέματα που άπτονται άμεσα της εθνικής μας ασφάλειας και άμυνας; Η σημερινή πολιτική τάξη της χώρας, δυστυχώς, οπισθοδρομεί την Ελλάδα όχι στο1953 αλλά ακόμη πιο πίσω, σε εποχές που δεν υπήρχε καν υποτυπώδης αίσθηση εθνικής συνείδησης και στοιχειώδεις δομές συντεταγμένης πολιτείας!

 

Η ύπαρξη ξένων στρατευμάτων σε άλλη χώρα, όταν αυτή δεν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση και δεν υφίσταται καμία εγκεκριμένη και επικυρωμένη από τις συνταγματικές αρχές της χώρας συμφωνία, για το διεθνές δίκαιο νοείται μόνο ως στρατιωτική κατοχή (Συνθήκη της Γενεύης 1949). Η μυστικότητα με την οποία έγινε η εγκατάσταση των νέων αμερικάνικων βάσεων στην Ελλάδα από την κυβέρνηση της δεύτερης φορά Αριστεράς, παρακάμπτοντας ακόμη και το φύλλο συκής που παρέχουν οι συμφωνίες SOFA και επιβάλλεται να δημοσιοποιηθούν και να έρθουν προς κύρωση στη βουλή, υποκρύπτει την de facto εγκαθίδρυση ξένων στρατευμάτων στη χώρα μας με όρους στρατιωτικής κατοχής!

 

Αυτό που ζούμε στις μέρες μας είναι η ποιοτική μετεξέλιξη της μέχρι τώρα δημοσιονομικής, πολιτικής και νομικής κατοχής, σε απροκάλυπτα πολιτικοστρατιωτική κατοχή! Οι έντιμες πατριωτικές και δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος του δράματος που παίζεται εν κρυπτώ σε βάρος του λαού και της χώρας και να αντιδράσουν σύσσωμες τώρα! Πριν να δούμε να περιπολούν και να ασκούν εξουσία και αστυνόμευση στους δρόμους μας, στρατιωτικοί με νατοϊκά ή αμερικάνικα διακριτικά στους ώμους τους!

 

Το ΕΠΑΜ ανέδειξε τα ζητήματα αυτά και έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου ήδη από το 2014. Ποτέ όμως δεν είναι αργά για τη συντεταγμένη αφύπνιση του λαού. Τώρα, που μετατρέπουν τη μνημονιακή σε στρατιωτική κατοχή, είναι αναγκαία περισσότερο παρά ποτέ η συσπείρωση όλων των πολιτικών δυνάμεων που προβάλλουν και διεκδικούν το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας.

 

Καλούμε όλες τις δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις, στη συγκρότηση ενός πατριωτικού κινήματος και σε αγώνα ενάντια στην καθαυτό στρατιωτική κατοχή που βρίσκεται σε εξέλιξη. Σε αγώνα που επιτάσσουν η ιστορία του τόπου και οι παρακαταθήκες του λαού μας, παρακαταθήκες που διατήρησαν την ύπαρξη αυτού του έθνους στο διάβα των αιώνων.

 

Καλούμε όλες τις ειλικρινείς δημοκρατικές πατριωτικές δυνάμεις σ’ ένα ευρύ μέτωπο αντίστασης για την εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία. Κυρίαρχα κράτη και λαοί δεν γεννούν πολέμους, αντίθετα, αποτελούν παράγοντα ειρήνης, σταθερότητας και ευημερίας. Είναι ο μόνος τρόπος για την αντιμετώπιση της πολεμικής απειλής που τα «γεράκια» τη φέρνουν όλο και πιο κοντά στη γειτονιά μας, αλλά και για την κοινωνική και οικονομική απελευθέρωση του λαού μας από τα δεσμά που του έχουν επιβληθεί.